یک قلم، یک نگاه، یک شعر

یک قلم، یک نگاه، یک شعر
برای تو یک دوست
هیزم آتش عشق من تمام شد،
چه خوب که دیوار دلم چوبی ست.
قلبم را به غارت بردند و سرم را بهر جایزه اما
انگشتان دستم را نگه داشتم تا بنویسم، دوستت می دارم.
بادکنک خیالم پر از هوای وجود توست،
آن را با سوزن احساساتم می ترکانم تا فضای ما مملو از عطر دوستی شود.
مردم تا مردم چشم تو هویدا گشتم.

سودابه پناهی

منبع : روزنامه ابتکار