پرورش میگوی دریایی

● برونئی دارسلام (Brunei Darussalam):
در این کشور دو گونه میگوی دریایی به نام میگوی آبی(لیتوپنئوس استایلی روستریس) و میگوی ببری سیاه (پنئوس مونودون) پرورش داده می شود.میگوی آبی از سال ۲۰۰۱ ، توسط یک شرکت بزرگ آمریکایی وارد این کشورو پرورش داده می شود در حالیکه پرورش میگوی ببری سیاه از سالهای گذشته رایج بوده است.
در این کشور، تعداد ۱۳ مزرعه پرورش میگو با مساحت ۱۶۰.۹ هکتار فعال است که در سال ۲۰۰۵ ، ۳۹۴ تن میگوی پرورشی تولید نموده اند.
از برنامه های دولت برای مباحث مربوط به میگو، افزایش سطح پرورش تا ۵۰۰ هکتار و مهیا نمودن اراضی پرورش و همچنین تاسیسات موردنیاز برای آبگیری می باشد.
میگوی ببری سیاه تولید شده به منظور فروش به استان سبا(Sabah )در مالزی و میگوی آبی نیز در برونئی دارسلام برای فرآوری و صادرات ارسال میشود.
● کامبوج (Cambodia):
هر چند این کشور برای مدت ۱۵ سال میگوی ببری سیاه پرورش می دهد ولی میزان تولید آن در سال ۲۰۰۴، فقط به مقدار۷۵ تن بوده است که در مقایسه با تولید سال ۱۹۹۳ که مقدارآن ۵۰۰ تن بوده روند کاهشی را نشان می دهد . دلایل اصلی این موضوع نیز تکرار شکست در پرورش این گونه به واسطه مسائل بیماری ها عنوان شده است.
در حال حاضر میگوی پاسفید غربی (وانامی) طی چند سال اخیر به این کشور وارد شده ولی این گونه تازه وارد ، نیز مبتلا به بیماری شده و به عنوان یک مانع و چالش اصلی در صنعت پرورش میگوی این کشور قرار گرفته به طوری که در کاهش تولید میگوی پرورشی نقش داشته است.
به نظر می رسد مشکل اصلی در ترقی و بهبود تولید میگوی پرورشی در این کشور، اعتماد به سرمایه گذاران خارجی و فن آوری تولید باشد که توسط علاقه مندان و سرمایه گذاران تایلندی و تایوانی صورت می گیرد و آنها وظایف و مسئولیت کمتری در قبال توسعه پایدار این حرفه از خود نشان می دهند.
● اندونزی (Indonesia):
پرورش میگو در اندونزی از دهه های گذشته رفته رفته در حال گسترش بوده است .این کشور برنامه افزایش تولید میگوی پرورشی را به طور وسیع در دستور کار قرار دارد به طوری که در سال ۲۰۰۰ ،سطح زیر کشت میگوی پرورشی در حدود ۴۱۹.۲۵۲ هکتار بوده و دولت امیدوار است به زودی سطح زیر کشت را به دو برابر میزان فعلی یعنی ۹۱۳۰۰۰هکتار ترقی و بهبود دهد.
تولید میگو در این کشور به صورت تصاعدی از سال ۲۰۰۲ (۱۵۹.۵۹۷ تن) ،۲۰۰۳(۱۶۸.۶۶۲ تن) و سال ۲۰۰۴ به میزان ۲۴۲.۵۶۰ تن رسانده است.
تولید میگوی پا سفید غربی (وانامی) در این کشور به تدریج رو به افزایش بوده و سهم وسیعی از میگوی پرورشی را در مقایسه با سایر گونه ها نظیر میگوی ببری سیاه که در معرض بروز و شیوع بیماریهای حاد بوده است به خود اختصاص داده است. در سال ۲۰۰۲ ، سهم تولید میگوی وانامی ۲۹.۳ درصد ( ۴۶.۷۵۷ تن) ، سال ۲۰۰۳ ،۴۷.۶۱در صد ( ۱۱۵.۴۴۱ تن) از تولید را به خود اختصاص داده است و به نظر می رسد که تولید این گونه در این کشور روند افزایشی در سالهای آتی داشته باشد.
● مالزی (Malaysia):
مالزی یکی دیگر از کشورهای جنوب شرق آسیا است که تمایل به افزایش تولید میگوی پرورشی دریایی را دارد. از اواسط سال ۲۰۰۵ ، اجازه ورود میگوی وانامی به این کشور صادر شد و میزان تولید میگو در این کشور در سال ۲۰۰۰، ۱۵.۵۰۰ تن و در سال ۲۰۰۳ به میزان ۲۹۸۰۰ تن رسیده است. این کشور مزایایی در صادرات محصولات آبزی پروری به آمریکا و اتحادیه اروپا دارا است و قوانین وضع شده توسط ایالات متحده در خصوص آنتی دامپینگ( ضد ارزان فروشی) مشمول این کشور نشد و برای صادرات به اروپا نیز از نرخ تعرفه گمرکی بسیار پایینی از سوی اتحادیه اروپا برخوردار است.
● میانمار(Myanmar ):
را ه اندازی پرورش میگو در این کشور با فن آوری وارداتی از کشور تایلند عملی شد . غذای مورد نیاز پرورش میگونیز از تایلند وارد شده، هر چند به تازگی یک باب کارخانه خوراک آبزیان ماهی که غذای میگو نیز تولید می نماید در این کشور راه اندازی شده است.
میگوی تولیدی این کشور اغلب به تایلند صادر و عملیات فرآوری در آنجا صورت می گیرد.در سال ۲۰۰۳ ،میزان تولید میگوی این کشور در حدود ۱۹.۲۲۱ تن بوده که در سال ۲۰۰۴ این میزان به ۲۳.۴۰۸ تن افزایش داشته است .
از سال ۲۰۰۱ اجازه ورود و پرورش میگوی پا سفید غربی در این کشور صادر شد . بروز و شیوع بیماریهای ویروسی میگو هنوز به عنوان چالش اصلی صنعت میگوی پرورشی در این کشور می باشد.
● فیلیپین(Philippines):
این کشور به عنوان یکی از تولید کنندگان قوی میگو مطرح بوده و در طول سالهای ۱۹۹۰تا۱۹۹۳ میزان تولید این کشور به میزان ۱۰۰۰۰۰ تن در سال بوده ولی پس از آغاز بیماری ویروسی میگو که به دفعات در این کشور اتفاق افتاده است میزان تولید آن به شدت کاهش یافت و در سال ۱۹۹۳ به میزان ۴۲۰۰۰ تن رسید.پس از شیوع بیماری ویروسی سطح زیر کشت میگو در این کشور کاهش یافت و تعدادی از پرورش دهندگان این شغل را ترک کردندبه طوری که سطح زیر کشت از میزان ۴۷۷۰۰ هکتار در سال ۱۹۹۰ به میزان ۳۶۰۰۰ هکتار درسال ۱۹۹۳ رسید دراین اثنا تعداد کارخانجات فرآوری میگو نیز کاهش و از تعداد ۵۸ باب در سال۱۹۹۳ به تعداد ۱۰ باب در ده سال بعد رسید.
در دسامبر سال ۲۰۰۴، میگوی پاسفید غربی از نوع SPF(عاری از عوامل بیماری زا) برای اعاده تولید به این کشور وارد شد.برای اطمینان از وضعیت عاری از بیماربودن لاروهای تولیدی از مولدین وارداتی کار بررسی و صدور گواهی سلامت از سوی سیفدک (دپارتمان آبزی پروری) در ایلو ایلو و ایستگاهای تحقیقاتی اداره شیلات و منابع آبزی وابسته به دولت ره گیری و صادر شده است.
● سنگاپور(Singapore):
این کشور وارد کننده میگوی خام و صادر کننده میگوی پرورشی فرآوری شده می باشد . اگر چه سنگاپورتولید کنند میگو نیست ولی در سال ۲۰۰۳، حدود ۲۱.۱۵۷ تن میگووارد کرده و در حدود ۴۹۱۳ تن میگوی فرآوری شده صادر نموده است.
میگوی زنده به طور مستقیم از مزارع به رستوران ها حمل می شودو میزان مصرف میگو درداخل این کشور در حدود ۱۶.۳۵۹ تن در سال می باشد.
در سال ۲۰۰۱ میگوی پاسفید غربی و میگوی آبی جهت پرورش به این کشور وارد و در حدود ۴ تن میگوی پرورشی تولید گردید . در سال ۲۰۰۴ میزان تولید میگوی پرورشی این کشور به مقدار ۱۹ تن از دو مزرعه با مساحت مفید ۳ هکتار رسید و در حال حاضر به واسطه شیوع بیماری کار پرورش میگو در این کشور انجام نمی شود.
● تایلند (Thailand):
در سال ۱۹۹۱، تایلند به عنوان اولین کشور صادر کننده میگو پرورشی در بازارهای جهانی مطرح بوده است ولی در ۲الی ۳ سال اخیر کشور چین توانسته است میزان تولید میگوی پرورشی خود را نسبت به تایلند افزایش داده ولی ۶۰ درصد از تولید میگوی چین در داخل کشور مصرف می شود.
تولید کنندگان تایلندی میزان تولید خود را به طور پیوسته طی دهه گذشته افزایش داده اند.
میگوی پاسفید غربی از سال ۲۰۰۰ به این کشور وارد شد و ماقبل از آن میگوی ببری سیاه به عنوان گونه اصلی پرورشی در این کشور پرورش داده می شد ولی در حال حاضر میگوی پاسفید غربی به عنوان گونه اصلی پرورشی در این کشور بوده و بیش از ۹۰ درصد از سهم تولید میگوی پرورشی این کشور را به خود اختصاص داده است.
هرچند مطالعات زیادی در رابطه با ارزیابی مخاطرات پرورش میگو در این کشور انجام گرفته ولی بیماریهای ویروسی نظیربیماری ویروسی لکه سفید میگو ،سندرم تورا و نکروزعفونی هماتوپانکراس و بافت های خونی از چالش های اصلی پرورش میگو در این کشور می باشد.
● ویتنام(Vietnam):
ویتنام از پتانسیل بسیار عالی در پرورش میگوی دریایی برخوردار است و دارای ۳۶۰۰ کیلومتر طول ساحلی می باشد. در سال ۲۰۰۰ سطح زیر کشت میگو در این کشور به میزان ۲۲۴.۴۰۷ هکتار و با تولید ۱۰۴.۵۱۹ تن بوده است. سامانه پرورش میگو در این کشور اغلب سنتی و نیمه متراکم می باشد. این کشور میزان تولید خود را در سال ۲۰۰۴ به مقدار۲۹۰.۵۰۱ تن در سطح ۵۹۲.۵۸۵ هکتار رسانده است.
در مناطق مرکزی و شمالی این کشور مجوز پرورش میگوی پا سفید غربی (وانامی) عاری از عوامل بیماری زا داده شده است و تولید عمده میگوی پرورشی نیز در این مناطق صورت گرفته در حالی که میگوی ببری سیاه به عنوان گونه اصلی پرورش در جنوب این کشور باقی مانده است.
● چین(China):
چین به عنوان بزرگترین کشور تولید کننده میگوی دریایی در جهان می باشد . میزان تولید این کشور در سال ۲۰۰۳ در حدود ۷۶۰.۴۵۹ تن بوده است و حدود ۴۵ درصد از کل تولید میگوی پرورشی جهانی متعلق به این کشور است.میگوی پاسفید غربی برای اولین بار در سال ۱۹۸۸ به این کشور معرفی شد و در ابتدا به واسطه عدم شناخت از این گونه وارداتی و تجربه عملی کار، موفقیت چشمگیری نداشته است .
پرورش موفقیت آمیز این گونه از سال ۲۰۰۱ با تولید ۳۰۴.۱۸۲ تن آغاز شد. مناطق اصلی پرورش میگوی دریایی در این کشور استانهای گوآنگ دونگ، هاینان و فوجیان بوده و ۷۰ درصد تولید میگوی این کشور ازاین مناطق حاصل می شود.
میزان تولید این کشور در سال ۲۰۰۳ در حدود ۷۶۰۴۵۹ تن بوده است که از این میزان ۳۰۸.۹۴۷ تن گونه میگوی آب شیرین بوده است و تولید حاصله از نواحی آب لب شور نیز در حدود ۲۹۶.۳۱۲ تن است.
۸۰ درصد میگوی تولیدی این کشور از نوع پاسفید غربی و ۲۰ درصد باقی مانده نیز شامل گونه های میگوی چینی در حدود ۱۱/۸ درصد(۶۱.۶۸۵تن) ، ببری سیاه ۷۲/۶ درصد(۵۱۰۲۶ تن) ،و میگوی ژاپنی کروما در حدود ۵۸/۵ درصد( ۴۲.۴۲۹ تن) می باشد. در سال ۲۰۰۳ میزان ۲۰۰۰۰۰ تن(۳۷ درصد) میگو از این کشورصادر شده است.

مترجم:علی محمدیاری - سعید وشتانی
نویسنده مطلب : Siri Ekmaharaj

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شیلات ایران