یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا

طبقه حاکم - The Ruling Class


طبقه حاکم - The Ruling Class
سال تولید : ۱۹۷۲
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : جولز باک و جک هاوکینز
کارگردان : پیتر مداک
فیلمنامه‌نویس : پیتر بارنز، برمبنای نمایش‌نامه‌ای نوشته خودش
فیلمبردار : کن هاجز
آهنگساز(موسیقی متن) : جان کامرون
هنرپیشگان : پیتر اوتول، آلاستیر سیم، آرتور لو، هاری اندروز، کورال براون، مایکل برایانت، نایجل گرین، ویلیام مروین، کارولین سیمور، جیمز ویلیرز و هیو بوردن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۵۵ دقیقه (با آنتراکت).


وقتی «ارل گورنی سیزدهم» (اندروز) می‌میرد، برادر او، «سر چارلز» (مروین)، همسرش، «لیدی کلر» (براون) و پسرشان، «دینزدیل» (ویلیرز) برای شنیدن وصیت‌نامه جمع می‌شوند. «تاکر» (لو)، خدمتکار قدیمی خانواده سی‌هزار پاوند به ارث برده، اما همه از شنیدن خبر دادنِ لقب «ارل» به «جک» (اوتول) که حالا «ارل گورنی چهاردهم» شده، شوکه می‌شوند. او مثل عیسی مسیح لباس می‌پوشد و به هر نامی که صدایش بزنند، جز نام خودش، پاسخ می‌دهد. «جک» که تمام عمرش را صرف موعظه‌های عاشقانه کرده، از سوی روان‌کاوش، «دکتر هردر» (برایانت) در رده بیماران مالیخولیائی قرار دارد. خانواده که امیدوار است با به دنیا آمدن فرزند «جک»، بتوانند با اتهام دیوانگی به سادگی او را از میدان به در کنند، او را برای ازدواج با محبوبه عمویش، «گریس شلی» (سیمور) فریب می‌دهند و در این راه «دکتر هردر» را نیز با خود هم‌دست می‌کنند. اما در شب تولد مسیح، «دکتر هردر» کاری می‌کند تا «جک» به هویت واقعی‌اش اعتراف کند. اما در شب تولد مسیح، «دکتر هردر» کاری می‌کند تا «جک» به هویت واقعی‌اش اعتراف کند. از این پس گرچه در ظاهر او خود را با اصول و روش‌های خاص طبقه‌اش تطبیق می‌دهد، اما در درون هویت جدیدی پیدا کرده: جک قصاب او ابتدا «لیدی کلر» را می‌کشد که به خاطر این جنایت، «تاکر» دستگیر می‌شود. سپس همسرش را با چاقو می‌زند. روز بعد نخستین سخنرانی‌اش تحت عنوان بیانیه یک دیوانه درباره تعصب دیگرآزارانه، مورد استقبال شدید اعضای مجلس عیان قرار می‌گیرد.
* بارنز که فیلم‌نامه را براساس نمایش‌نامه‌ای از خود نوشته است در کارش نوعی طنز بورلسک نشان می‌دهد. مدارک شخصیت اصلی فیلمش را در فضای داخلی معماری شکوهمندی از نوع باروک قرار می‌دهد و ابعادی استعاری به اثر می‌بخشد. طبعاً در چنین فیلمی که بازیگری در کانون توجهش قرار دارد، بازی‌ها به یاد ماندنی‌تر از زمینه اثر هستند، به‌خصوص اوتول نقش شخصیت روان‌پریش را ماهرانه ایفا می‌کند.


همچنین مشاهده کنید