عجایب آسمانها

در راه عروج به آسمانها دیدم گروهی به كشت و زرع مشغول بودند. از یك طرف می كاشتند و از جانب دیگر درو می كردند. یعنی به سرعت محصول می داد. از جبرئیل پرسیدم آنها كیستند؟ گفت مجاهدین در راه خدا هستند كه حسنات آنها هفتصد برابر پاداش دارد و آنچه از مال و جان در راه خدا دهند چندین برابر عوض گیرند. فرمود چون برفتم دیدم گروهی را كه سر آنها را به سنگ می كوبند و هر بار كه می كوبند باز درست می شد و بار دیگر به سنگ می كوبیدند.
پرسیدم این ها كه هستند؟ گفت آنان كه در نمازهای فرضیه تقصیر می كنند و نماز نخوانده می خوابند و كاهلی در نماز دارند و این غذاب را تا قیامت دارند. فرمود جماعتی را دیدم كه هر یكی كهنه پارچه ای بر عورت خود نهاده آنان را به دوزخ می كشیدند، پرسیدم اینان كه هستند؟ گفت آنان كه زكات مال نداده اند در این عذاب باشند تا قیامت. گروهی دیگر را دیدم كه پاره ای گوشت پاكیزه پخته در پیش اینان نهاده و گروهی گوشت پلید و خام. پرسیدم اینها كیستند؟ گفت آنان كه گوشت پاك و حلال را پیش رو دارند و گوشت حرام می خورند آنان كسانی هستند كه زنان پاك و پاكیزه خود را رها می كنند و به زنا و حرام اقدام می نمایند و بالعكس.
فرمود به مردی برخوردم كه پشته هیزم جمع می كرد و نمی توانست بلند كند. دیگری می آمد و بلند می كرد و برپشت او می گذاشت. گفتم او كیست؟ گفت از امت تو كه امانات مردم را می گیرد و قیام به رد آن نمی كند و دیگری می گیرد و برسر او می نهد. فرمود گروهی را دیدم كه لبهای آنان و زبانهایشان را با قیچی های آتشین می بریدند.هرگاه می بریدند باز به هم می پیوست و این عذاب هم چنان ادامه داشت. گفتم اینان كیستند؟ گفت خطیبانی كه مردم را به عمل صالح وعظ می كنند و خودشان عمل نمی نمایند. فرمود به جایی رسیدم كه از سوراخ كوچكی گاوی بزرگ بیرون می آمد و چون می خواست به جای خود برگردد نمی توانست. پرسیدم این چیست؟ جبرئیل گفت این مردی است كه سخنی بزرگ بگوید و پشیمان شود و هرگاه بخواهد برگردد نمی تواند. فرمود به جایی رسیدم كه بوی خوش به مشام می رسید و آوازی دلكش شنیدم. گفتم این چه سرزمینی است و چه بویی است و چه آوازی است؟
گفت بوی بهشت است و آواز خازنان جنت كه می گویند: «بارالها آنچه وعده فرمودی به ایجاد رسان كه شرف و حریر دیبا و لولو و مرجان و زر و سیم من بسیار رسید. اكواب، آب، شیر، می و انگبین به نهایت رسید. آنچه فرمودی و به آنان كه وعده دادی بفرمای به سوی من آیند و آورند. فرمود به وادی رسیدم بوی كریه و آوای ناخوش شنیدم. پرسیدم چیست و كجاست؟
جبرئیل گفت این وادی دوزخ است و آواز خازنان دوزخ كه «بارالها آنچه وعده فرمودی بده كه سلاسل، زقوم و حمیم و سعیر و ضریع و نحسلین و غساق من بسیار شده. قعر من خطیر و گرمای من سخت كشنده است.» گفتم چیست؟ گفت محل هر كافر و مشرك خبیث و جباری است كه به روز حساب عقیده ندارد.
پیغمبر فرمود در مسیر خود مردی را دیدم كه به دست راست دری داشت كه بوی خوش استشمام می شد و هرگاه بدان نگاه می كرد مسرور می شد و به دست چپش دری بود كه بوی ناخوش استشمام می شد و چون بدان می نگریست دلتنگ می شد و می گریست. گفتم جبرئیل این كیست؟ گفت پدر تو آدم است كه درب بهشت و جهنم به دست راست و چپ اوست. به دست راست بهشت را می دید كه فرزندانش به بهشت می روند، مشعوف می شد و به جهنم می نگریست كه فرزندی از او به جهنم می رود، گریان می شد. فرمود به جایی رسیدیم. جبرئیل گفت پیاده شو و نماز بگذار. گفت می دانی كجاست؟ گفتم نه. گفت مدینه طیبه است كه محل مهاجرین و هجرتگاه تو می باشد. از آنجا گذشتم. به محلی رسیدم، گفت فرود آی و نماز بگذار.
من نیز نماز نهادم. گفت این طور سینا است كه موسی با خدای خود مناجات می كرد. باز به نقطه ای رسیدم، گفت پیاده شو و نماز بگذار. گفتم كجاست؟ گفت بیت الحلم زادگاه عیسی است و از آنجا به بیت المقدس رسیدیم كه انبیا و فرشتگان را دیدم به كرامت به استقبال من آمده و سلام كردند و گفتند تو اول كسی هستی كه روز قیامت محشور می شوی و لوای شفاعت به دست می گیری. پیغمبر فرمود در میان آسمانها فرشته ای دیدم كه هزار هزار سر داشت و بر هر سری هزار هزار صورت بود و تسبیح خدای تعالی می كرد و به هر زبانی به هزار لغت تسبیح می گفت. به او خطاب شد ما بنده ای داریم كه تسبیح و عبادت او برابر تسبیح و عبادت تو می باشد، اما تسبیح و ثواب تسبیح او بیش از ثواب تسبیح تو می باشد.
●عبادت و ایام
از بهترین اوقات شریف عبادت بین طلوعین صبح است. اخبار زیادی از اهل بیت (ع) در فضیلت این وقت و تشویق برعبادت و ذكر تسبیح در آن وارد شده است، این ساعت و لحظات غروب را ساعتهای غفلت گویند و شیطان افراد خود را در حین غروب و طلوع آفتاب برای انحراف انسان گسیل می دارد، پس در این دو ساعت بسیار به خداوند پناه ببرید و به یاد خدا باشید. دلهای غمگین غروب را با نماز اول وقت مغرب تسكین دهید و غفلت سحر صبحگاهی را با نماز و قرآن به بشاشت و طراوت روح تبدیل كنید. از امام باقر (ع) روایت است كه خواب هنگام صبح شوم است و روزی را منع می كند. خداوند رزاق رزق و روزی انسان را در ما بین طلوع فجر تا طلوع آفتاب صبحگاهی قسمت می كند، پس بپرهیزید از خواب و غفلت و كسالت در این وقت مابین طلوعین كه خوشبختی و خوش روزی بودن انسان به وسیله بیداری و عبادت در آن تامین می شود.

بهارک داوودی

منبع : خبرگزاری ایسنا