کوچک بودم، بزرگ شدم، بردم

«كریستیانو رونالدو» ستاره بزرگ بازی اخیر پرتغال مقابل برزیل، در گفت وگو با four four two از دوران كودكی خود گفت، تجربه بازی درخارج از وطن را تشریح كرد، درباره سبك بازی خود توضیح داد و گفت از بازی كنار جوانان هم سن و سال خود لذت می برد. مصاحبه وی را با هم می خوانیم:
● دوران كودكی سختی داشتی. پدرت یك بار چنین گفت...
▪ بله اما وقتی به یاد آن دوران می افتم احساس غرور می كنم. همیشه در كریسمس یا روز تولدم، فوتبال بازی می كردم. آن قدر پول نداشتم كه بتوانم هر چه دوست دارم بخرم اما توپ فوتبال همیشه در دسترس بود و وقتی به این جسم كروی ضربه می زدم، دیگر زندگی و مصائبش را فراموش می كردم.
فاصله بین ۲ بازی زیاد بود و همواره توپ به دست، یك انتظار كشنده را تحمل می كردم. گاهی اوقات به جای آنكه راهی مدرسه شوم، سراغ زمین های فوتبال می رفتم. اصلاً احساس تأسف نمی كردم؛ بخصوص وقتی چند سال بعد هم محلی هایم را در تیم های شهر «مادیرا» دیدم. مردم این منطقه واقعاً عاشق فوتبال هستند و در تمام محافل از توپ گرد صحبت می شود. زندگی به سبك پرتغالی چنین ایجاب می كند!
● سرآلكس فرگوسن می گوید یك بازیكن كناری غیر طبیعی هستی چون از قد بلند، قدرت بدنی مطلوب و بدنی قوی برخورداری. دریبل زنی بیش از حد، تمركزت را به هم می زند؟
▪ نه وقتی«مادیرا» را به مقصد لیسبون ترك كردم عده ای گفتند به خاطر كوتاهی قد هرگز یك حرفه ای موفق نخواهم شد اما ناگهان از سن ۱۵ تا ۱۸ سالگی قد كشیدم و اكنون با این هیبت كنار شما هستم! در كودكی با افراد بزرگتر از خودم بازی می كردم و واقعاً مقابل آنها احساس
كوچكی می كردم.
احساس بدی داشتم چون نمی توانستم قابلیت هایم را نشان دهم؛ از طرفی با تكل خشن رقیبان كمتر فرصت حضور كامل در میدان را می یافتم. بیشتر اوقات می باختم و البته گاهی پیروز می شدم. قیافه همبازیانم هنگام شكست از یك بچه كوچك، دیدن داشت!
● خداحافظی با وطن در سنین نوجوانی دشوار نبود؟
▪ در۱۱ سالگی زادگاهم را ترك كردم و راهی پایتخت پرتغال شدم. چه روزهای دشواری...وقت و بی وقت در فراق برادر و والدینم گریه می كردم. در لیسبون با لهجه متفاوتم شناخته می شدم كه البته طبیعی به نظر می رسید زیرا بچه جزیره بودم. تجربیات آن دوران ، بعدها بسیار مفید واقع شد. حداقل یاد گرفتم چگونه مستقل زندگی كنم!
● هواداران فوتبال تصور می كنند از آن دست بازیكنانی هستی كه به محض ایجاد یك برخورد كوچك، خود را به زمین می اندازی. موافقی؟ آیا این مسأله ناشی از تفاوت فرهنگ فوتبال در پرتغال و انگلستان است؟
▪ بله. در كشور من، فوتبال معنای دیگری دارد. پرتغالی ها فوتبال شناوری ارایه می كنند. اگر واقعاً یك خطایی انجام شده، داور باید ضربه آزاد اعلام كند؛ با این حال بعضی ها دوست دارند هر برخوردی با عكس العمل داور توأم شود.
● یعنی اصلاً قصد فریب داوران را نداری؟
▪ نه. این سوء برداشت ناشی از تفاوت تعریف فوتبال در كشورهای مختلف است. در پرتغال، برزیل و اسپانیا، تكنیك حرف اول را می زند اما در انگلستان به مسایل تاكتیكی بها می دهند. بازیكن پا به توپی هستم و هرگز به احترام جزیره نشینان، سبك فوتبالم را تغییر نمی دهم! داوران باید از ما خارجی ها مراقبت كنند.
● از بازی كنار جوانان پرشور منچستریونایتد لذت می بری؟
▪ جو خوبی اطراف كارینگتون (زمین تمرین تیم) و همچنین بین اعضای تیم برقرار است. در باشگاه بزرگ منچستریونایتد همه به ارتقای سطح فعلی می اندیشند. یادگیری و تلاش برای بهتر شدن، جزیی از برنامه هر روز ما است. البته از اساتیدی چون گیگز نیز نكاتی خواهیم آموخت!

منبع : روزنامه ابرار ورزشی