دردمندی و دردشناسی دو شاخصه مهم نمایندگی

مقام معظم رهبری در جمع مردم یزد فرمودند: مردم، به کسانی رای دهند که نسبت به نیازهای مردم، دردشناس‌ترین و دردمندترین افراد باشند. ‌ دردمندی و دردشناسی دو ویژگی اصلی نمایندگان مجلس شورای اسلا‌می از منظر رهبری نظام است. برای توضیح و تبیین دردمندی و دردشناسی باید درد را شناخت.
درد چیست؟ و چگونه کسی دردمند است و با چه ویژگی‌هایی دردشناس؟ در نگاه اول؛ درد یعنی مشکل و مساله و دردمند یعنی کسی که با مشکلا‌ت و مسائل مختلف اجتماعی اقتصادی و سیاسی مواجه بوده و آنها را با تمامی وجود احساس کرده است و دردمندی او موجب می‌شود که بهتر بتواند درد‌های جامعه، یعنی مسائل و مشکلا‌ت جامعه را بشناسد. درمندی؛ یعنی اینکه آدمی نسبت به سرنوشت همنوع خود حساس بوده و از رنج و مشکلا‌ت دیگران، رنج برده و برای حل مشکلا‌ت مردم، تمامی مساعی خود را به کار برده و رنج و درد را بر خود هموار سازد. ولی آیا دردمندی به تنهایی کافی است؟ پاسخ به این سوال قطعاً منفی است. دردمندی باید با دردشناسی همراه باشد. دردشناسی چگونه حاصل می‌شود و فرد باید از چه مختصاتی برخوردار باشد و چه مراحلی را در زندگی سپری کرده باشد تا دردشناس شود. آیا داشتن تحصیلا‌ت در رشته خاصی منجر به دردشناسی می‌شود؟ چه رشته‌ای؟ آیا تحصیل در رشته‌های پزشکی و یا فنی، دردشناسی را موجب می‌شود؟ و یا علوم انسانی و اجتماعی؟ کدامیک فرد را دردشناس می‌کند؟ پاسخ مشکل است. شاید تحصیلکرده‌های اقتصاد، بهتر مشکلا‌ت اقتصادی را بشناسند و تحصیلکرده‌های فنی، مشکلا‌ت فنی و عمرانی را بهتر شناسایی کنند. پس مهم نیست در چه رشته‌ای فارغالتحصیل شده باشند؛ مهم این است که در آن رشته صاحبنظر بوده و بتوانند در حیطه تخصصی خود، شناسای درد باشند و مهم‌تر اینکه بتوانند امکان بهره‌برداری از نظریات متخصصان درد آشنای را در حل مشکلا‌ت فراهم آورند. به عبارت دیگر دردشناس می‌تواند دردشناسان را بشناسد و از همکاری آنها در جهت رفع مشکلا‌ت بهره جوید. بدین ترتیب کسانی که صرفاً خویشاوندی و هم تباری را ملا‌ک دفاع و پیروی از نمایندگان می‌دانند عملا‌ً با ویژگی‌ها و مختصات برشمرده فاصله زیادی دارند. این موضوع به ویژه در مناطق و شهرهای دارای ساختار ایلی و عشایری به شدت خودنمایی می‌کند و در انتخابات‌های گذشته، به واسطه چیرگی عامل وابستگی طایفه‌ای در انتخابات مردم، نمایندگانی به مجلس راه یافتند که به درستی مجموعه نظرات، دیدگاه‌ها و خواسته‌های مردم حوزه انتخابیه را نمایندگی نکردند، چرا که آنها صرفاً یک یا چند طایفه از مجموع طوایف و مردم غیرایلی را نمایندگی می‌کردند.
نتیجه انتخابات‌های گذشته، در فاصله گرفتن این مناطق از سایر مناطق کشور از جهت برخورداری از توسعه و رشد اقتصادی شده است. زادگاه پدری من، ایذه و باغ ملک، نیز از جمله این مناطق به شمار می‌رود و متاسفانه ساختار اجتماعی و اقتصادی توسعه‌نیافته منطقه، عقب‌ماندگی شهرها و روستاهای این منطقه را تاکنون موجب شده است. ‌
البته لا‌زم به ذکر است که شرایط مذکور موجب شده است که برخی از کاندیداها که از شرایط بالنسبه مناسبی برخوردار نبوده و از دردمندی و دردشناسی کم بهره‌اند و صرفاً وابستگی طایفه‌ای را برخوردارند، هر دوره انتخاباتی تلا‌ش دارند که اجازه ندهند مردم بر اساس شناخت صحیح و مبتنی بر معیارهای منطقی و کارشناسی در انتخابات شرکت کنند و در این مسیر و راه بی‌توفیق نیز نبوده‌اند. اهمیت انتخابات در مناطق مذکور به دلا‌یلی بیشتر از مناطق شهری بزرگ است و به همین خاطر انحراف در انتخابات تاثیر منفی بسیار زیادی را با خود به همراه داشته و دارد، ولی عمق سنت‌ها و باورهای ایلی و طایفه‌ای در جان و روح مردم آن‌قدر زیاد است که گذشت زمان و افزایش دانش و آگاهی آنها از عمق باورهای مذکور کمتر کاسته است.
از این رو جامعه روشنفکری شهرستان‌هایی چون ایذه و باغ ملک وظیفه داشته و دارد که چراغ خودآگاهی را بر افروزد و این مهم را روشنگری نماید که نمایندگی دردمندی و دردشناسی نیاز دارد.

علی نوذرپور

منبع : روزنامه اعتماد ملی