لیدی کارولین لم - Lady Caroline Lamb

سال تولید : ۱۹۷۲
کشور تولیدکننده : ایتالیا و انگلستان
محصول : فراناندوگیا
کارگردان : رابرت بولت
فیلمنامه‌نویس : رابرت بولت
فیلمبردار : آزوالد موریس
آهنگساز(موسیقی متن) : ریچارد رادنی بنت
هنرپیشگان : سارا مایلز، جان فنیچ، ریچارد جمبرلین، جان میلز، مارگارت لیتن، پاملا براون، سیلویا مونتی، رالف ریچاردسن، لارنس اولیویر، پیتر بول و چارلز کارسن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۳ دقیقه.


«لیدی کارولین» (مایلز) به تشویق مادرش، «لیدی بس‌بارو» (براون) به پیشنهاد ازدواج «ویلیام لم» (فنیچ) پاسخ مثبت می‌دهد. به‌جزء دوران خوش ماه‌عسل در ایتالیا، آن دو از همان ابتدا بنای ناسازگاری می‌گذارند. «لم» که از رفتارهای هوسبازانه «کارولین» در ملاء عام خجل و ناراحت است، بیشتر اوقاتش را به کارهای پارلمانی‌اش می‌گذراندو «کارولین» نیز به‌دنبال سرگرمی‌های مورد علاقه‌اش می‌رود. وقتی او با آخرین محبوبش برای تماشای یک مسابقه بوکس می‌رود، توجهش به مرد جوانی جلب می‌شود که برنده مسابقه را به مبارزه فرا می‌خواند و او را با روش‌های خشن و غیر جوانمردانه شکست می‌دهد. «کارولین» برای او شام می‌خرد و سپس به اتاقش می‌رود. در آنجا می‌فهمد که او شعر می‌گوید. ابتدا «کارولین» برای او فاصله می‌گیرد اما وقتی مجموعه اشعار چاپ شده مرد جوان، «لرد بایرون» (چمبرلین) مورد توجه قرار می‌گیرد، توجهش بیشتر برانگیخته می‌شود و همه‌جا دنبالش می‌رود. «بایرون» برای مدتی به این بازی ادامه می‌دهد تا اینکه می‌فهمد خودنمائی‌های بی‌پروای «کارولین» هر دو را مورد استهزای عموم قرار داده است. هرچه «بایرون» بیشتر سعی می‌کند او را از سر خود باز کند، رفتار «کارولین» وحشیانه‌تر می‌شود. تا اینکه در مهمانی رسمی «دوک ولینگتن» (اولیویر)، مقابل چشم مهمانان خودکشی می‌کند. «ویلیام» که عمیقاً از این ماجرا رنجیده و وجهه اجتماعی‌اش را از دست داده، دیگر به توصیه‌های مادر «کارولین» برای برای ترک او گوش نمی‌دهد و در عوض به ملاقاتش می‌رود. در حالی که «کارولین» نیمه دیوانه، از حرف زدن خودداری می‌کند اما مراقبت‌های عاشقانه «ویلیام» آرام‌آرام آرامشی ناپایدار به او می‌بخشد. «کارولین» که در پی کسب احترام دیگران است، محبوبه «دوک ولینگتن» می‌شود، اما او خیلی محتاط رفتار می‌کند. در اینجا «کارولین» وقتی می‌فهمد که تنها با جدا شدن از «ویلیام» می‌تواند به او کمک کند، با طلاق قانونی موافقت می‌کند، اما پس از امضای اوراق مورد نیاز، دچار حمله عصبی می‌شود و چندی بعد نیز می‌میرد.
* نخستین فیلم فیلم‌نامه‌نویس نامدار، بولت آشکارا تأثیرهای همکاری اصلی او، دیوید لین را نشان می‌دهد. قسمت‌های آغازین فیلم تا پیش از ورود «لرد بایرون» چه از نظر روائی، چه از نظر بصری از قدرت و تأثیرگذاری بیشتری برخوردار است. اما در نیمه دوم با اینکه فیلم‌ساز کوشیده تا همدلی ما را نسبت به «کارولین» برانگیزد، به‌دلیل ضعف پرداخت رابطه او و «بایرون» (به‌رغم بازی خوب چمبرلین) کمتر قابل حس و باورپذیر است. ضمن آنکه چهره مایلز عاری از آن نشاطی است که از زنی مثل «کارولین» انتظار می‌رود. آنچه پیش از هرچیز در یاد می‌ماند حضور اولیویر در نقش «دوک ولینگتنِ» محافظه کار است.