نباید تسلیم شد

● لانس آرمسترانگ قهرمان هفت دوره مسابقات توردوفرانس
تور دو فرانس یکی از معتبرترین تورنومنت‌های دوچرخه‌سواری است که از سال ۱۹۰۳ به مدت ۳ هفته و در ماه ژوئیه برگزار می‌شود. این مسابقات سنگین‌ترین دوره رقابت‌های دوچرخه‌سواری در جهان است که دوچرخه‌سواران در آن مسافت ۳ هزار و ۶۰۷ کیلومتر را در ۲۱ مرحله رکاب می‌زنند.
● شرکت‌کنندگان
از سال ۱۹۶۹ توردوفرانس با حضور تیم‌های حرفه‌ای از کشورهای مختلف برگزار می‌شود. در فاصله سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۱ و همچنین سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ تیم‌های ملی کشورها در این مسابقات حضور یافتند. هر ساله ۲۱ تا ۲۳ تیم با دوچرخه‌سواران جدید در این مسابقات شرکت می‌کنند که اغلب تیم‌ها از کشورهای فرانسه ایتالیا، اسپانیا، بلژیک، هلند، آلمان، دانمارک، سوئیس و آمریکا هستند. این تیم‌ها دوچرخه‌سواران مطرح را از مرکز و شرق اروپا، کشورهای اسکاندیناوی، قزاقستان، کلمبیا، استرالیا و آفریقای‌جنوبی به خدمت می‌گیرند.
● برگزاری مسابقات خارج از فرانسه
مسابقات دوچرخه‌سواری علاوه بر فرانسه از سال ۱۹۵۴ در کشورهای دیگر نیز برگزار می‌شود (آلمان، اسپانیا، ایتالیا، سوئیس، انگلیس، ایرلند، بلژیک، هلند و لوکزامبورگ).
● مکان‌های برگزاری مسابقات
۱۹۵۴: آمستردام. ۱۹۵۸: بروکسل. ۱۹۶۵: کلن. ۱۹۷۳: شونینگن. ۱۹۷۵: کارلری. ۱۹۷۸: لایدن. ۱۹۸۰: فرانکفورت. ۱۹۸۲: باسل. ۱۹۸۷: برلین. ۱۹۸۹: لوکزامبورگ. ۱۹۹۲: سان سیاستین. ۱۹۹۸: دوبلین. ۲۰۰۲: لوکزامبورگ. ۲۰۰۴: مونیخ. ۲۰۰۷: لندن.
● سازماندهی توردوفرانس
توردوفرانس پس از افزایش چشمگیر چاپ روزنامه ورزشی LAUTO تأسیس شد. ”هنری دژگرانگ“ مدیر مسئول این روزنامه تا سال ۱۹۴۰ یعنی تا زمان مرگش مدیر این سازمان بود او با تلاش زیاد تمام مراحل برگزاری این مسابقات را برنامه‌ریزی کرد. پس از مرگ دزگرانگ. ”ژاک گودت“ تا سال ۱۹۸۶ سرپرستی این سازمان را بر عهده گرفت. پس از آزادی فرانسه در سال ۱۹۴۴ چاپ LAUTo متوقف شد. دو سال بعد گودت روزنامه‌ ورزشی دیگری با نام EQUIPE را راه‌اندازی کرد و مجدداً فعالیت این سازمان را آغاز کرد. پس از او نیز در سال ۱۹۸۹ ”ژان ماری لیلانک“ مدیریت این سازمان را بر عهده گرفت و از این زمان این سازمان با (ASO) شناخته می‌شد. از سال ۲۰۰۶ ”کریستین پرودهوم“ مدیریت این سازمان را بر عهده دارد.
● قهرمانان توردوفرانس
لانس آرمسترانگ آمریکائی توانسته در فاصله سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵ هفت بار مقام قهرمانی این مسابقات را به خود اختصاص دهد. ژاک آنکوئیتل فرانسوی در سال‌های ۱۹۵۷، ۱۹۶۱ و ۱۹۶۴ توانست ۳ بار عنوان مقام قهرمانی این مسابقات را کسب کند ادی مرکس بلژیکی در سال‌های ۱۹۶۹، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ برنارد هیناولت فرانسوی در سال‌های ۱۹۷۸، ۱۹۷۹، ۱۹۸۱، ۱۹۸۲ و ۱۹۸۵ و میگوئل این دوران اسپانیائی در سال‌های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۵ توانستند مقام قهرمانی این مسابقات را به خود اختصاص دهند.
جوانترین قهرمان توردوفرانس ”هنری کرنت“ دوچرخه‌سوار ۲۰ ساله بود که در سال ۱۹۰۴ این عنوان را به‌دست آورد. مسن‌ترین قهرمان نیز ”فیرمین لامبورت“ بود. که توانست در سن ۳۶ سالگی عنوان قهرمانی مسابقات سال ۱۹۲۲ را به خود اختصاص دهد.
اولین دوچرخه‌سوار غیرفرانسوی که توانست قهرمان توردوفرانس شود ”فرانکوئیس فابر“ از لوکزامبورگ بود که توانست در سال ۱۹۰۹ به مقام قهرمانی نائل شود. تاکنون فرانسه با کسب ۳۶ بار عنوان قهرمانی در مقام اول کسب قهرمانی در این مسابقات قرار دارد. بلژیک با ۱۸ بار، آمریکا با ۱۰ بار، ایتالیا با ۹ بار، اسپانیا با ۸ بار، لوکزامبورگ با ۴۴ بار و سوئیس و هلند هرکدام با ۳ بار عنوان قهرمانی در مقام‌های بعدی قرار دارند.
● لانس آرمسترانگ اسطوره توردوفرانس
لانس آرمسترانگ دوچرخه‌سوار آمریکائی تاکنون توانسته به‌طور متوالی در هفت دوره از مسابقات توردوفرانس از تمامی رقبایش پیشی بگیرد و در مکان نخست بایستد او در واقع با غلبه بر سرطانی که گریبانگیرش شده بود توانست بزرگترین موفقیت در طول زندگی‌اش را به‌دست آورد. لانس معتقد است پیروزی و غلبه بر بیماری سرطان مهمتر از پیروزی در مسابقات دوچرخه‌سواری است.
● نبرد با سرطان
لانس در دوم اکتبر ۱۹۹۶ پس از انعقاد قرارداد با Equipe Cofidis به بیماری سرطان مبتلا شد. در واقع زندگی او از سال ۱۹۹۶ به بعد به دو دوره قبل و بعد از سرطان تقسیم می‌شود. برخلاف بسیاری از مبتلایان به سرطان که بیماری‌شان را پایان زندگی می‌دانند اما این بیماری برای لانس متفاوت بود. تا قبل از ابتلاء به سرطان در مسابقات بسیاری شرکت کرده و عنوان قهرمانی را نیز کسب نموده بود تا جائی‌که بسیاری از کارشناسان به او لقب خدای مسابقات دوچرخه‌سواری داده بودند.
زمانی‌که لانس در مسابقات ”اسلو“ قهرمان شد و نابغه شماره یک لقب گرفت و تا المپیک آتلانتا نیز جلو رفت نمی‌دانست که چه سرنوشتی را در پیش رو دارد. در سن ۲۴ سالگی به‌دلیل درد شدید در ناحیه قفس سینه و زیر شکم از حضور در مسابقات بازماند و در بیمارستان بستری شد. پس از انجام معاینات و آزمایش‌های پی‌درپی مشخص شد که به سرطان پیشرفته بیضه مبتلا شده به‌طوری که تا قفسه سینه‌اش پیشروی کرده است.
نابغه دوچرخه‌سواری دیگر مسابقات را کاملاً کنار گذاشت و با بیماری که به جانش افتاده بود به نبرد پرداخت. براساس گفته پزشکان لانس تنها ۴۰ درصد شانس زنده ماندن داشت اما این باعث نشد که او روحیه‌اش را از دست بدهد و از این مبارزه خود دست بردارد. او این شانس ۴۰ درصدی را به ۹۰ درصد تبدیل کرد و پس از انجام عمل جراحی و برداشتن بیضه سمت راست و قسمت‌های آسیب‌دیده مغزش به مدت ۳ ماه تحت درمان و معالجه با شیمی‌درمانی قرار گرفت و توانست از این میدان مبارزه بیرون درآید.
لانس پس از اینکه دوباره در مسابقات حضور یافت. اعلام کرد؛ پس از اینکه بر بیماری‌ام فائق آمدم با خودم تصمیم گرفتم هر طور شده سلامتی‌ام را به‌دست بیاورم و به همین منظور دوباره به سراغ دوچرخه عزیزم رفتم. که البته در این راه دوستان. مربیان و به‌خصوص مادرم از من حمایت کردند و مرا تنها نگذاشتند پس از عمل جراحی و بعد از آنکه زخم‌ها و جای بخیه‌هایم بهبود یافت بلافاصله وارد میادین مسابقات شدم. او بهبودی‌اش را مدیون مادرش است و در این رابطه می‌گوید؛ ”مادرم، مربی من، دوستم، مشوقم، انگیزه‌ام، پزشک و راننده من در طول مدت بیماری‌ام بود و پا به پای من حضور داشت.
خدا را شکر می‌کنم که چنین مادری دارم. او در تمامی شرایط سخت کنار من بوده و به من قدرت، روحیه و اعتمادبه‌نفس داده است. لانس پزشکانش را نیز مثل فرشته نجات می‌داند و می‌گوید: آنها مرا به زندگی برگرداندند. گیب فلدمن، رئیس بخش سرطان پروستات در تکزاس نیز می‌گوید: ”سرطان بیضه یکی از بیماری‌های کشنده محسوب می‌شود. اما لانس با روحیه قوی خود با این بیماری جنگید و از میدان نبرد پیروز درآمد که این یک موفقیت بزرگ برای جامعه ورزشی به‌شمار می‌آید. ”سیربل گیمارد مربی لانس نیز این شاگردش را قوی‌ترین موجود دنیای ورزش می‌داند و این مربی نیز در پیروزی لانس بر بیماری‌اش سهم عمده‌ای داشت.
● تأسیس بنیاد مبارزه با سرطان
لانس آرمسترانگ پس از گذراندن دوران بیماری. به این فکر افتاد که به یاری بیماران مبتلا به سرطان بپردازد و فقط به دوچرخه فکر نکند. او در سال ۱۹۹۷ برای کمک به این بیماران و حمایت از آنان بنیاد لانس آرمسترانگ را تأسیس کرد تا به این بیماران امید به زندگی دهد. امروز لانس آرمسترانگ که با جمع‌آوری پول از ثروتمندان به کمک سرطانی‌ها می‌شتابد از مشهورترین افراد مبارزه با سرطان می‌باشد و تنها قهرمان دوچرخه‌سواری نیست بلکه قهرمان انسانیت نیز می‌باشد. او سخنگوی جنبش مبارزه با سرطان است. او با ساخته شدن دستبند برای نجات‌یافتگان از سوی شرکت نایک، تولیدکننده لوازم ورزشی، کاری کم‌نظیر برای کمک به بیماران سرطانی انجام داد.
این شرکت ۵ میلیون دستبند که روی هرکدام از آنها نام لانس حک شده بود ساخت که علاقمندان با پرداخت ۱ دلار این دستبند را می‌خریدند و پول آن صرف کمک به بیماران سرطانی می‌شد. این دستبندها در زمان کوتاهی طرفداران زیادی در سرتاسر جهان پیدا کرد و حتی هرکدام از آنها تا ۲۰ دلار نیز به فروش رفت. شعار این قهرمان هفت دوره مسابقات دوچرخه‌سواری این است که ”نباید تسلیم شد“.

منبع : مجله دانش ورزش