ابوالمعالی نصرالله نصرالله منشی

جنسیت: مرد
نام پدر: محمد بن عبدالحمید
تولد و وفات: ( ... - مقتول ۵۸۳-۵۵۵) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: ادیب و شاعر
ملقب به حمیدالدین. اهل شیراز یا از مردم غزنین بود که در زمان یمین‌الدوله بهرامشاه غزنوی می‌زیست و نزد این پادشاه تقرب داشت. در زمان خسروشاه (۵۵۹-۵۵۲ق) به سمت دبیری رسید و در دربار همین سلسله تا وزارت پیش رفت. از جمله استادان وی می‌توان به قاضی محمد بن عبدالحمید اسحاق ، برهان‌الدین عبدالرشید نصر ، صاعد میمنی ، ابوالحامد غزنوی ، عبدالرحمان بستی و محمد سیفی اشاره کرد.ابوالمعالی علاوه بر مهارتی که در ترسل و نثر داشت در نظم فارسی نیز سرآمد بود. وی به زبان عربی نیز اشعاری سروده است. از شعرای بزرگ که ابوالمعالی را در اشعار خود ستوده و مدح گفته‌اند ، می‌توان به سیدحسن غزنوی که از بزرگان شعرا و ادباء روزگار بهرام‌‌‌‌شاه غزنوی است ، اشاره کرد. به آوردهٔ عوفی در "لباب‌الالباب" او در اثر سعایت بدخواهان در زمان خسرو ملک (۵۸۳-۵۵۹ق) به زندان افتاد و سرانجام در آنجا به قتل رسید. در مورد نام وی بین تذکره‌ها اختلافاتی وجود دارد. از آثارش: "کلیله و دمنهٔ بهرام‌‌‌‌شاهی" که ترجمه "کلیله و دمنه" عربی ابن مقفع است و به امر بهرام‌‌‌‌شاه غزنوی (۵۵۲-۵۱۱ق) در حدود (۵۳۹-۵۳۶ق) به فارسی برگردانده شده است؛ "دیوان" شعر.

منبع : مطالب ارسالی