قلمزنی

قلمزنی از رشته های قدیمی صنایع دستی ایران می باشد سابقه این هنر قدیمی به زمان «سکاها» یا «سیت ها» بازمی گردد و این قوم حدود ۵ الی ۷ هزار سال پیش در قفقاز زندگی می کردند و دارای نژاد آریایی بودند.
برای خلق یک اثر ابتدا (داخل یا زیر) زیرساخت ظرف یا سینی که معمولا از مس یا نقره و گاه طلا می باشد از محلول قیر و گچ پر می نمایند (برای جلوگیری از سر وصدای قلم و سوراخ شدن در اثر ضربه). سپس طرح طراحی سنتی موردنظر را بر روی ظرف پیاده نموده و قلم موردنظر را که دارای نوک های مختلفی می باشد انتخاب نموده و براساس طرح با چکش به آرامی و با آهنگی موزون به انتهای قلم می کوبند در میان قلم ها، قلم سایه و نیم بر از اهمیت بسیار زیادی برخوردار می باشند بعد از اتمام کار قیر را جدا کرده ذغال را روی شیارها ریخته و با روغن جلا ی سیاه روی ظرف را می پوشانند سپس روغن اضافه را گرفته و ظرف را تمیز می نمایند. نقوش قلم زده شده به صورت خطوط مشخص و تیره نمایان می گردد.
● میناکاری
مینا کاری یکی از رشته های زیبای صنایع دستی ایران می باشد سابقه این هنر به دوران ساسانیان می رسد روش کار به این صورت است که ابتدا زیرساخت مورد نظر را معمولا از مس تهیه نموده بر روی آن لعاب سفید زده و در کوره می گذارند تا پخته شود سپس روی آن را نقاشی های سنتی کشیده و دوباره در کوره می گذارند در این زمان، اثر مینا نام می گیرد. مینا ماده ای زجاجی است که بر اثر ذوب شدن روی سطح اشیای فلزی جلوه ای شفاف شبیه به کاشی لعاب دار پیدا می کند.
هنر میناکاری به روش های مینای مشبک، مینای نقاشی، مینای حکاکی و مینای خانه بندی اجرا می گردد.
میناسازی متداول امروزی نوعی نقاشی با رنگ مینایی است. از هنر میناکاری برای ساخت تابلو، ساعت، شربت خوری، قوطی سیگار، پیپ تزئینی، گردنبند، جعبه جواهرات، ظروف، گلدان و... استفاده می نمایند.

نویسنده : محمدرضا عبدلی

منبع : روزنامه مردم‌سالاری