ابونصربن حارث بن علی‌بن عبدالرحمان بشر حافی مروزی بغدادی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۱۵۰ -۲۲۷) قمری
محل تولد: ایران - قریه بکرد
شهرت علمی و فرهنگی: عارف ، صوفی و محدث
در قریه بکرد ، یکی از قرای مرو ، متولد شد و در بغداد سکونت گزید. وی را از طبقۀ اولیا می‌دانند. او در جوانی مردی عیاش بود و به‌ روایت علامۀ حلی در "منهاج‌الکرامهٔ" در اثر ارشاد امام موسی‌بن جعفر (ع) و به‌دست آن‌ حضرت موفق به توبه شد. روایت‌های متفاوتی در باب گرایش او به راه عرفانی هست. پسرعمّ او ، علی‌بن خشرم ، محدث معروفی بود و ظاهراً او قواعد طریقت را از وی آموخت. وی معاصر احمدحنبل بود. از مالک و شریک‌بن عبدالله و حمادبن زیدبن اسلم و بسیاری دیگر حدیث شنید و کسب فیض کرد. از شاگردان وی می‌توان به نعیم‌بن هیصم و پسرش محمدبن نعیم ، نصربن منصور بزاز ، محمدبن مثنی سمسار ، سری‌السقطی و ابراهیم‌بن هانی نیشابوری را نام برد. مأثورات و منقولات او در همه کتب عرفان و تصوف آمده است. از آثار وی: "کتاب‌الزاهد".

منبع : مطالب ارسالی