ابو سلیمان داودبن علی‌بن خلف ظاهری اصفهانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۲۰۱ -۲۷۰) قمری
محل تولد: عراق - کوفه
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه و محدث
ملقب به ظاهری. پیشوای اهل ظاهر بود و فرقه ظاهریه بدو منسوب است. این گروه چون ظاهر کتاب و سنت را اتخاذ و از هرگونه تأویل و رأی و قیاس پرهیز می‌کردند به ظاهری معروف شدند ، و داودبن علی اولین کسی بود که این فکر را علنی کرد. اصل وی از اصفهان بود و اهل کاشان. در بغداد ساکن شد. در ابتدا فقه شافعی آموخت و شدیداً نسبت به شافعی تعصب داشت ، و دو کتاب در "مناقب" او نوشت ، اما ترک مذهب شافعی گفت و خود در فقه ، براساس بینش خویش ، کتابی نگاشت. او از سلیمان‌بن حرب و ابو ثور فقیه و عمروبن مرزوق و قعنبی و محمدبن کثیر عبدی و مسدّد حدیث شنید ، آن‌گاه از بغداد به نیشابور رفت و در محضر اسحاق‌بن راهویه "المسند" و "التفسیر" را استماع کرد. سپس به بغداد بازگشت. ریاست علمی بغداد به او منتهی می‌گشت. گفته‌اند که در مجلس او چهارصد قاضی و خطیب ردای سبزپوش حضور داشتند. فرزند او ، محمد ، و زکریا ساجی و یوسف‌بن یعقوب داودی و عباس‌بن احمد مذکر از شاگردان وی بودند. ظاهری گردآوری‌های خویش را در قالب کتاب‌های بسیاری عرضه کرد. ابن ندیم در "فهرست" خویش حدود دو صفحه به اسم کتاب‌های وی اختصاص داده است. از جملۀ آثار وی: "الایضاح"؛ "الافصاح"؛ "الدعوی و البینات"؛ "الاصول"؛ "الحیض"؛ "الطهارهٔ"؛ "الزکوهٔ"؛ "الصیام‌الرفض"؛ "المناسک"؛ "النکاح"؛ "البیوع"؛ "الجهاد"؛ "الوصایا"؛ "القضاء"؛ "الدعاء"؛ "المسائل‌الاصفهانیات"؛ "المسائل‌الخوارزمیات".

منبع : مطالب ارسالی