رضی الدین ، ابوالفضائل حسن‌‌‌‌‌‌بن محمدبن حسن عمری صغانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۵۷۷ -۶۵۰) قمری
محل تولد: لاهور
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه حنفی ، محدث ، نحوی و لغوی
اصل وی از صغان یا چغان مرو از ولایات ماوراءالنهر است و در غزنه نشو و نما یافت. به بغداد رفت و سفری به یمن نمود و سرانجام تا پایان عمر در بغداد ماندگار شد. او در مکه از ابوالفتوح نصر بن حصری و در یمن از قاضی خلف حسن آبادی و در بغداد از سعید بن محمد بن رزاز حدیث شنید. او در زبان عربی سرآمد هم‌‌‌‌‌‌عصران خود بود ، و از مشاهیر فقها و محدثین به شمار می‌رفت. در اکثر علوم ریاست علمی داشت. حوز‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ۀ درس او مرجع استفادۀ افاضل زمان بود. صغانی از مشایخ اجازۀ روایتی سید احمد بن طاووس و فرزندش سید عبدالکریم بن طاووس و علامۀ حلی است. از آثار وی: «مجمع البحرین» ، ‌ در لغت ، در چندین مجلد؛ «العباب» ، معجمی در لغت که برای ابن علقمی ، وزیر مستعصم نگارش کرده است؛ «الشوارد» ، در لغت؛‌ «الاضداد»؛ «مشارق الانوار» ، در حدیث ، که برای مستنصر عباسی تألیف کرده است؛‌ شرح «صحیح» بخاری بطور مختصر؛ «التکمله علی الصحاح» یا «تکمله الصحاح»؛ «در السحابه فی مواضع و فیات الصحابه»؛ «بیان الاحادیث الموضوعه» یا «الدرر الملتقطه فی بیان الاحادیث الموضوعه».

منبع : مطالب ارسالی