ابوالمظفر محمد بن احمد بن محمد اموی ابیوردی کوفنی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۵۰۷) قمری
محل تولد: کوفن ، دهی میان ابیورد و نسا
شهرت علمی و فرهنگی: ادیب و شاعر ، نسب‌شناس ، محدث شیعی
در بعضی کتب شهرت او را کوفنی نوشته‌اند. به بغداد رفت و به خدمت مؤید‌الملک بن نظام‌الملک درآمد. و به درخواست او عمیدالدوله را هجو کرد و عمید‌الدوله شکایت به نزد خلیفه برد که ابیوردی شعر در هجای خلیفهٔ عباسی و مدح خلیفهٔ فاطمی مصر سروده است. خلیفه خون او را مباح کرد. ابیوردی به همدان گریخت و نسبت مجعول منسوب به معاویهٔ بن محمد عثمان را برای خود ساخت. وی پس از فرار از بغداد مدت‌ها در اصفهان به پریشانی زیست ، و از رهگذر تعلیم فرزندان زین‌الملک بُرُسق گذران زندگی می‌کرد ، ولی بعد به دربار سلطان محمود سلجوقی راه یافت و سلطان او را مشرف مملکت خود کرد. گویند بعد از قاضی ابویوسف اسفراینی متصدی دارالکتب نظامیهٔ بغداد شد. وی در اصفهان مسموم شد و از دنیا رفت. ابیوردی از اسماعیل بن مسعدهٔ جرجانی ، عبدالوهاب بن محمدبن‌الشهید و ابوبکر بن‌خلف شیرازی حدیث شنید و از ابومحمد حسن ابن‌احمد سمرقندی و عبدالقاهر جرجانی ، روایت کرد. محمدبن طاهر مقدسی در کتاب "انساب" خویش از ابیوردی بسیار روایت کرده است. از آثار وی: "قسبهٔ‌العجلان فی‌نسب آل ابی‌سفیان"؛ "المجتبی من‌المجتنی"؛ "تاریخ ابیورد و نسا"؛ "المختلف و المؤتلف"؛ "طبقات‌العلم"؛ "تعلقهٔ‌المشتاق"؛ "کوکب‌المتأمل"؛ "کتاب فی انساب" ، "الدرهٔ‌ الثمینهٔ". وی صاحب "دیوان" شعری است در سه بخش: "عراقیات" ، "نجدیات" ، "جدیات". او را در مرثیه امام حسین (ع) قصیده‌ای است.

منبع : مطالب ارسالی