ببرکاغذی - Paper Tiger

سال تولید : ۱۹۷۵
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : مک‌لین و شرکا
کارگردان : کن آناکین
فیلمنامه‌نویس : جک دیویس
فیلمبردار : جان کابررا.
آهنگساز(موسیقی متن) : روی باد
هنرپیشگان : دیوید نیون، توشیرو میفونه، هاردی کروگر، آندو، ایوان دسنی، آیرین تسو و رانلد فریزر.
نوع فیلم : رنگی، ۹۹ دقیقه.


«والتر برادبری» (نیون)، مرد پنجاه و چند ساله انگلیسی با سابقه نظامی گری، به ایالت خودمختار کولاگونگ در اقیانوس آرام می‌آید تا معلم سرخانه «کوئیچی» (آندو)، پسر یازده ساله سفیر ژاپن، «کاگویاما» (میفونه) باشد. «والتر» که خیالباف قهاری است از فتوحات جنگی‌اش برای «کوییچی» افسانه می‌بافد، و وقتی تصادفاً ترور منشی خارجی «کوگویاما» را هم برملا می‌کند، «گوییچی» حرف‌هایش را بیشتر باور می‌کند. نیروهای انقلابی چپی که مسئول این ترور بوده‌اند، «والتر» و «کوییچی» را می‌ربایند تا توجه محافل عمومی را به وضعیت اسف‌بار هم‌رزمان زندانی‌شان جلب کنند. «والتر» مقاومت چندانی نمی‌کند و آنان را به اردوگاهی دور افتاده می‌برند. در اینجا «کوئیچی» از بی‌ارادگی «والتر» سرخورده می‌شود، ولی «والتر» با غلبه بر ترس‌ها و تردیدهایش نقشه فراری طرح می‌کند و دوباره علاقه و احترام «کوئیچی» را به دست می‌آورد. نیروهای انقلابی در منطقه‌ای کوهستانی آنان را تعقیب می‌کنند و پای «والتر» مجروح می‌شود. اما «کاگویاما» که از روی یادداشت هوشمندانه «کوئیچی» جای تفریبی‌شان را فهمیده یا یگان هلی‌کوپتر نیروی هوائی سر می‌رسد و آنان را نجات می‌دهد. «والتر» که از دروغ‌های قبلی‌اش شرمنده است، از کارش استعفا می‌دهد؛ ولی «کاگویاما» او را نگه می‌دارد و معلم و شاگرد دوباره به هم می‌رسند.
* بازی نیون در نقش بازمانده امپراتوری رو به زوال انگلستان می‌توانست امتیازی باشد، اگر فیلم خسته کننده آناکین آنقدر از این شاخه به آن شاخه نمی‌پرید. نه تنها نیونِ بیچاره باید با یک بازیگر خردسال بسیار «مامانی» کنار بیاید، بلکه باید قصه سیاسی بلاتکلیف را هم تحمل کند. مشکل اصلی اینجاست که آناکین نمی‌داند کل ماجرا را جدی برگزار کند یا جا برای خنده هم بگذارد. مثلاً انقلابی‌های او حرف‌های جدی‌ای درباره آزادی و اختناق می‌زنند ولی رفتارشان برازنده کمدی‌های انگلیسی است. فقط نیون و میفونه در میانه این بلبشو آبروی حرفه‌ای خود را حفظ می‌کنند.