چهارشنبه, ۱۲ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 1 May, 2024
مجله ویستا
روش، کارها و وصیتنامه " گلوریا امرسون " روزنامه نگار و مولف بلندآوازه به مناسبت درگذشت او (در این روز ۷ اوت)
«گلوریا امرسون» خبرنگار قدیمی روزنامه های آمریكا كه روش تازه ای در گرفتن و نوشتن خبر بكار برده بود و در این زمینه به شهرت رسیده بود ۵ ژوئیه ۲۰۰۴ در آپارتمان خود در محله منهتن شهر نیویورك « مرده » یافت شد. گلوریا به بیماری پاركینسونز( لقوه ) مبتلا بود. دكتر برادنی پزشگ گلوریا احتمال داده كه ممكن است خودكشی كرده باشد و گفته است كه گلوریا از بابت این بیماری و این كه با تشدید تدریجی لرزش اعضای بدن، سرانجام نتواند به كار نوشتن ادامه دهد سخت نگران و افسرده بود.
گلوریا حتی برای پوشش خبری جنگها و اغتشاشها، روش ابتكاری خود را كه اجتناب از اتكاء به گزارشها و اظهارات مقامهای رسمی بود بكار می برد و با سربازان و مردمی كه زیر آتش قرار می گرفتند به گفت و شنود می نشست تا فرماندهان و مقامات، و نیز با مردمی كه به دور از جبهه بودند و تنها از طریق اخبار رسانه ها از آن اطلاع داشتند مصاحبه می كرد و احساس و نظرشان را می پرسید. عقیده و نظر نظامیان قدیمی، سیاسیون بازنشسته ، مورخان ، جامعه شناسان و اقتصاددانان را هم جمع آوری می كرد و بر آنها می افزود، و به این ترتیب گزارشهایش جامع، مهم و خواندنی و برای آیندگان سند بوده است. وی جنگهای ویتنام، الجزایر، فلسطین و زد و خوردهای ایرلند شمالی را پوشش خبری داده بود.
در دهه های اخیر، گلوریا بمانند هرخبرنگار قدیمی دیگر، مقاله نگار و كتاب نویس شده بود. گلوریا جنگ را، اگر دفاعی نباشد، یك ضعف بزرگ انسانی و عملی غیر آدمی تصویر كرده و نوشته است كه جنگ مسیر زندگی مردمی را كه در ایجاد آن سهیم نبوده اند و به ویژه كودكان دگرگون می سازد. وی از رنجهای توده ها و در بدری های ناشی از جنگها سخن ها گفته است. گلوریا از گروه كوچكی كه از پرتو جنگها ، اغتشاشها و دگرگونی های غیر مترقبه به ثروت و نوا می رسند به عنوان « زالو » ها نام برده است كه كركس وار عمل می كنند.
گلوریا در زمینه تجربه خود از تماس با مردم و شنیدن غم و شادی و آرزوهایشان ، كتاب داستان هم نوشته است زیرا كه به زعم او برخی مطالب را آسانتر در قالب داستان می توان بیان كرد و داستان كه شیوا، دلپذیر و ساده نوشته می شود، بردل و مغز، هردو ،می نشیند حال آن كه محتوای تالیفات غیر داستانی عمدتا در ذهن قرار می گیرند.
كتابهای غیر داستانی گلوریا نیز درباره مشكلات انسانهاست كه نتیجه تجربه و یافته های او از خبرنگاری بوده است.
عشق گلوریا به نوشتن و حرفه « خبر » باعث شكست او در دو ازدواجش شده بود. وی گفته است كه یك فرد نمی تواند در « آن واحد » دو عشق و دو زندگانی داشته باشد . وجود او كه در آن عشق به تحقیق و نوشتن و زندگی در محیط روزنامه موج می زد، این زندگی( نوشتن ) را بر شوهر داری و پرداختن به امور خانه مقدم داشت و وی را همچون مغناطیس به آن سوی كشاند و ....
گلوریا در سالهای آخر عمر یك آرزو داشت و آن تجلیل پس از مرگ بود، و با این انگیزه خبر درگذشت ، ختم و تدفین و خلاصه ای از كارها و آرزوهایش را شخصا نوشته و هر نسخه از آن را به یك همكارش سپرده بود تا پس از درگذشت به رسانه ها بدهند. او برای آسان كردن كار سردبیران، به هر یك از گزارش های مرگ خود، یك عكس اضافه كرده بود و این عكسها از كارهایش در صحنه گرفته شده بود؛ازجمله عكسی كه در زیر این مطلب آمده و او را در سال ۱۹۷۱ در دانانگ ویتنام در حال مصاحبه با یك نظامی آمریكایی وابسته به هنگ پیاده نشان می دهد كه خود را برای انتقال به میدان جنگ آماده می كند.
گلوریا به عنوان اندرز به روزنامه نگاران جوان یك وصیتنامه برجای گذارده كه مردم را فراموش نكنند . وی در این وصیتنامه چنین آورده است: خبرهای رسمی و اظهارات مقامات را با تردید بنگرید و تا درستی آنها برایتان ثابت نشود به سردبیر برای انتشار ندهید و اگر اجبار در كار است از افعال « ادعا كرد » ، و عبارت « آن چه را كه او گفت » و نظایر آن استفاده كنید و نظر خود را در این زمینه در مقاله ای در صفحه مقالات چاپ و قضیه را هم تا به آخر دنبال كنید كه «صدا» خاموش نشود و مقام مورد بحث احساس پیروزی نكند. روزنامه نگار برای تحمیق جامعه قلم به دست نمی گیرد و نباید ابزار فریب و یا ارعاب مردم قرار گیرد كه برای آن پای به این حرفه نگذارده است.
گلوریا در پایان وصیتنامه اش آرزو كرده است كه رسانه ها به عنوان عامل پیشرفت انسان به اوج كمال برسند و هرگز وظیفه روشنگری خود را از نظر دور ندارند كه اگر تنها امید مردم نباشد؛ بزرگترین یار و یاور مردم، آنان كه ضعیفترند بشمار آیند.
دکتر نوشیروان کیهانی زاده
گلوریا حتی برای پوشش خبری جنگها و اغتشاشها، روش ابتكاری خود را كه اجتناب از اتكاء به گزارشها و اظهارات مقامهای رسمی بود بكار می برد و با سربازان و مردمی كه زیر آتش قرار می گرفتند به گفت و شنود می نشست تا فرماندهان و مقامات، و نیز با مردمی كه به دور از جبهه بودند و تنها از طریق اخبار رسانه ها از آن اطلاع داشتند مصاحبه می كرد و احساس و نظرشان را می پرسید. عقیده و نظر نظامیان قدیمی، سیاسیون بازنشسته ، مورخان ، جامعه شناسان و اقتصاددانان را هم جمع آوری می كرد و بر آنها می افزود، و به این ترتیب گزارشهایش جامع، مهم و خواندنی و برای آیندگان سند بوده است. وی جنگهای ویتنام، الجزایر، فلسطین و زد و خوردهای ایرلند شمالی را پوشش خبری داده بود.
در دهه های اخیر، گلوریا بمانند هرخبرنگار قدیمی دیگر، مقاله نگار و كتاب نویس شده بود. گلوریا جنگ را، اگر دفاعی نباشد، یك ضعف بزرگ انسانی و عملی غیر آدمی تصویر كرده و نوشته است كه جنگ مسیر زندگی مردمی را كه در ایجاد آن سهیم نبوده اند و به ویژه كودكان دگرگون می سازد. وی از رنجهای توده ها و در بدری های ناشی از جنگها سخن ها گفته است. گلوریا از گروه كوچكی كه از پرتو جنگها ، اغتشاشها و دگرگونی های غیر مترقبه به ثروت و نوا می رسند به عنوان « زالو » ها نام برده است كه كركس وار عمل می كنند.
گلوریا در زمینه تجربه خود از تماس با مردم و شنیدن غم و شادی و آرزوهایشان ، كتاب داستان هم نوشته است زیرا كه به زعم او برخی مطالب را آسانتر در قالب داستان می توان بیان كرد و داستان كه شیوا، دلپذیر و ساده نوشته می شود، بردل و مغز، هردو ،می نشیند حال آن كه محتوای تالیفات غیر داستانی عمدتا در ذهن قرار می گیرند.
كتابهای غیر داستانی گلوریا نیز درباره مشكلات انسانهاست كه نتیجه تجربه و یافته های او از خبرنگاری بوده است.
عشق گلوریا به نوشتن و حرفه « خبر » باعث شكست او در دو ازدواجش شده بود. وی گفته است كه یك فرد نمی تواند در « آن واحد » دو عشق و دو زندگانی داشته باشد . وجود او كه در آن عشق به تحقیق و نوشتن و زندگی در محیط روزنامه موج می زد، این زندگی( نوشتن ) را بر شوهر داری و پرداختن به امور خانه مقدم داشت و وی را همچون مغناطیس به آن سوی كشاند و ....
گلوریا در سالهای آخر عمر یك آرزو داشت و آن تجلیل پس از مرگ بود، و با این انگیزه خبر درگذشت ، ختم و تدفین و خلاصه ای از كارها و آرزوهایش را شخصا نوشته و هر نسخه از آن را به یك همكارش سپرده بود تا پس از درگذشت به رسانه ها بدهند. او برای آسان كردن كار سردبیران، به هر یك از گزارش های مرگ خود، یك عكس اضافه كرده بود و این عكسها از كارهایش در صحنه گرفته شده بود؛ازجمله عكسی كه در زیر این مطلب آمده و او را در سال ۱۹۷۱ در دانانگ ویتنام در حال مصاحبه با یك نظامی آمریكایی وابسته به هنگ پیاده نشان می دهد كه خود را برای انتقال به میدان جنگ آماده می كند.
گلوریا به عنوان اندرز به روزنامه نگاران جوان یك وصیتنامه برجای گذارده كه مردم را فراموش نكنند . وی در این وصیتنامه چنین آورده است: خبرهای رسمی و اظهارات مقامات را با تردید بنگرید و تا درستی آنها برایتان ثابت نشود به سردبیر برای انتشار ندهید و اگر اجبار در كار است از افعال « ادعا كرد » ، و عبارت « آن چه را كه او گفت » و نظایر آن استفاده كنید و نظر خود را در این زمینه در مقاله ای در صفحه مقالات چاپ و قضیه را هم تا به آخر دنبال كنید كه «صدا» خاموش نشود و مقام مورد بحث احساس پیروزی نكند. روزنامه نگار برای تحمیق جامعه قلم به دست نمی گیرد و نباید ابزار فریب و یا ارعاب مردم قرار گیرد كه برای آن پای به این حرفه نگذارده است.
گلوریا در پایان وصیتنامه اش آرزو كرده است كه رسانه ها به عنوان عامل پیشرفت انسان به اوج كمال برسند و هرگز وظیفه روشنگری خود را از نظر دور ندارند كه اگر تنها امید مردم نباشد؛ بزرگترین یار و یاور مردم، آنان كه ضعیفترند بشمار آیند.
دکتر نوشیروان کیهانی زاده
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
روز معلم معلمان ایران بابک زنجانی مجلس مجلس شورای اسلامی خلیج فارس دولت دولت سیزدهم حجاب رهبر انقلاب شورای نگهبان
شهرداری تهران تهران سلامت هواشناسی پلیس سیل آموزش و پرورش قوه قضاییه فضای مجازی دستگیری شورای شهر تهران سازمان هواشناسی
قیمت دلار خودرو قیمت خودرو بانک مرکزی دلار ایران خودرو سایپا چین بازار خودرو قیمت طلا تورم مالیات
مسعود اسکویی تلویزیون سریال سینما موسیقی سعید آقاخانی سینمای ایران فیلم دفاع مقدس تئاتر نون خ رسانه ملی
رژیم صهیونیستی اسرائیل آمریکا غزه فلسطین جنگ غزه حماس نوار غزه روسیه عربستان نتانیاهو اوکراین
فوتبال استقلال پرسپولیس رئال مادرید بایرن مونیخ سپاهان تراکتور لیگ قهرمانان اروپا باشگاه استقلال تیم ملی فوتسال ایران فوتسال بازی
وزیر ارتباطات تبلیغات اپل ناسا گوگل نخبگان ویروس آیفون ماه نمایشگاه خودرو
خواب بارندگی دیابت کاهش وزن ویتامین قهوه مسمومیت چاقی داروخانه بارداری