آشنایی با شاتل

شاتل فضایی اولین فضاپیمای جهان است که قابلیت به کارگیری دوباره را دارد.
شاتل همچون یک راکت پرتاب می‌شود، در مدار همچون یک فضاپیما حرکت می‌کند و همچون یک هواپیما به زمین می‌نشیند. شاتل تنها وسیله‌ای که می‌تواند تجهیزات بزرگ را به ایستگاه بین‌المللی ببرد و از آنجا به زمین بیاورد.
کلمبیا اولین شاتلی بود که در سال ۱۹۸۱ به فضا پرتاب شد. شاتل نقش بسیار اساسی در کار ساخت و ساز ایستگاه بین‌المللی دارد. این فضاپیمای علاوه بر آن در پیشبرد پروژه تلسکوپ فضایی هابل نقش داشته است و بدون حضور آن پروژه‌های ارسال فضاپیما به مشتری، زحل و خورشید امکان‌پذیر نبود.
در آزمایشگاه‌های درون شاتل صدها آزمایش انجام شده است که به دانشمندان اطلاعات با ارزشی در مورد گرانش زمین داده است.
در عرشه کنترل این فضاپیما ۴ صندلی قرار دارد که با نشستن در هرکدام از آنها می‌توان فضاپیما را کنترل کرد؛ این حالت برای مواقع اظطراری در نظر گرفته شده است. در عرشه کنترل شاتل بیش از ۲۰۲۰ نشانگر و صفحه کنترل مجزا قرار دارد. از این نشانگر‌ها برای کنترل شاتل و بازگذاری آن درایستگاه بین‌المللی فضایی استفاده می‌شود.
هر کدام از شاتل‌هایی که در حال حاضر به کار گرفته می‌شونند – دیسکاوری، آتلانتیس و ایندیوور- برای انجام حداقل ۱۰۰ ماموریت ساخته شده‌اند. تا به حال دو شاتل کلمبیا و چلنجر از هر دو به خاطر انفجار از رده خارج شده‌اند. چلنجر در سال ۱۹۸۶ و لحظاتی پس از پرتاب منفجر شد و کلمبیا در سال ۲۰۰۳ هنگام ورود دوباره به جو زمین متلاشی شد.
خدمه شاتل بین دو تا هشت نفر متغیر هستند اما معمولا در هر سفر شاتل ۷ سرنشین دارد.

منبع : همشهری آنلاین