چه نوع عینکی ؟

رنگ و لایه های مختلف موجود در شیشه هر یک با توجه به کاربرد آن طراحی می‌شود و شما نیز باید با در نظر گرفتن همین موارد عینک مورد نیازتان را خریداری کنید. معمولا شیشه عینک از لایه های زیر ساخته شده است:
● رنگ شیشه
لایه رنگی بخشی از رنگهای طیف نور را جذب می‌کند و باقی آن را از خود عبور می‌دهد. سازندگان عینکهایی با رنگهای مختلف برای استفاده در شرایط متفاوت به بازار عرضه می‌کنند.
▪ خاکستری: این عینکها شدت نور را در تمامی رنگها به طور یکسان کم می‌کنند و کم ترین اختلالی را در دید رنگی ما ایجاد می‌کنند. این لنزها نور منعکس شده از سطوح درخشان را جذب می‌کنند و به همین دلیل برای رانندگی و سایر کاربردهای روزمره مناسبند.
▪ زرد و طلایی: نور آبی را تا حد زیادی جذب می‌کنند. چون فرکانس نور آبی بیشتر از نورهای دیگر است، انرژی بیشتری دارد. بنابراین بیشتر سطح‌ها می‌توانند آن را منعکس و منتشر کنند. عینکهای زرد بخش آبی طیف را جذب می‌کنند، پس هنگام استفاده از آنها اشیاء را با وضوح بیشتری خواهید دید. به همین خاطر است که عینکهای اسکی را زرد می‌سازند. از آنجایی که این عینک باعث ایجاد تغییر در رنگ اشیا می‌شود برای همین استفاده از آنها در مواردی که به تشخیص رنگی صحیح احتیاج دارید، خوب نیست.
▪ قهوه ای و کهربایی: حسن این عینکها آن است که علاوه بر جذب بهتر نور آبی و فرکانسهای بالا، اشعه ماوراء بنفش را هم بیشتر جذب می‌کنند. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که نورهای مرئی نزدیک به uv، مانند نور آبی و بنفش می‌توانند در دراز مدت سبب آب مروارید شوند. استفاده از این عینکها هم مانند لنزهای زرد در تشخیص رنگی تأثیر منفی دارد اما وضوح و تمایز تصویر را بهبود می‌بخشد.
▪ سبز: این رنگ بخشی از نور آبی را فیلتر کرده و درخشندگی سطوح را کاهش می‌دهد. چون رنگ سبز بهترین تفکیک تصاویر و بیشترین دقت را در میان لنزهای رنگی دارد، به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد.
▪ قرمز و ارغوانی: این عینکها بیشتر برای شکار، اسکی روی آب و کارهایی مناسب هستند که در محیط های آبی یا سبز انجام می‌شود. زیرا وقتی پس زمینه به رنگ آبی یا سبز باشد، واضح ترین تصاویر با شیشه های قرمز یا ارغوانی دیده می‌شود.
بیشتر سازنده‌ها برای رنگ کردن لنزها از یک روش بسیار قدیمی استفاده می‌کنند. اساس کار این روش اینست که هنگام ساخت لنز رنگدانه‌ها را به طور یکنواخت در داخل لایه شیشه ای پخش می‌کنند. به این ترتیب شیشه ای به دست می‌آید که تمامی نواحی آن رنگ یکسانی دارد. گاهی نیز به جای شیشه، از یک ماده پلیمری به نام "پلی کربنات" استفاده می‌کنند. شیشه و پلی کربنات ضریب شکست یکسانی دارند اما پلی کربنات نمی شکند.
یک متد دیگر، ایجاد لایه ای از مولکول های جذب کننده نور روی سطح پلی کربنات یا شیشه شفاف است. معمولا برای رنگ کردن لنزهای پلی کربنات آنها را در مایعی که حاوی مواد رنگی است قرار می‌دهند. رنگ به تدریج به درون پلاستیک نفوذ می‌کند و آن را رنگی می‌نماید. برای رسیدن به رنگهای تیره تر باید بیشتر صبر کنیم.
● لایه پلاریزه کننده
نور یک موج الکترومغناطیس است. این موج از یک میدان الکتریکی و یک میدان مغناطیسی تشکیل شده که عمود بر هم ارتعاش می‌کنند. امواج نورانی که از خورشید یا هر منبع نوری دیگر متصاعد می‌شوند، در تمامی جهات ارتعاش دارند. زمانی که نور از یک سطح عبور می‌کند یا از آن منعکس می‌شود، وضعیت ارتعاشات تغییر می‌کند. به این نور که ارتعاشات آن فقط در یک جهت خاص است، نور پلاریزه می‌گوییم. پلاریزاسیون در طبیعت هم اتفاق می‌افتد. زمانی که به یک دریاچه نگاه می‌کنید، احساس می‌کنید که سطح آب می‌درخشد. چون سطح آب مانند یک فیلتر پلاریزه عمل می‌کند و اجازه نمی دهد بخشی از نور که ارتعاشی هم جهت با آرایش مولکولی آن دارد، عبور کند. این همان بخشی از نور است که منعکس می‌شود و مانع دیده شدن اشیای درون آب می‌شود، حتی اگر آب زلال باشد.
وقتی یک فیلتر پلاریزه در برابر نور قرار داده شود، فقط بخشی از نور که با آن هم جهت نیست می‌تواند از آن عبور کند. باقی نور جذب می‌شود و به این ترتیب نور، پلاریزه می‌گردد.
این فیلترها از اعمال یک لایه از مواد شیمیایی خاص بر روی سطح شیشه یا پلاستیک به دست می‌آیند. مولکول های این مواد اغلب دارای ساختار بلند و باریک هستند. چنین ساختاری این امکان را ایجاد می‌کند که مولکول‌ها در کنار هم منظم شوند. این موازی قرار گرفتن مولکول‌ها نوعی آرایش مولکولی پدید می‌آورد که مانند یک فیلتر عمل می‌کند که هر نوری را که هم جهت با آنها ارتعاش کند، جذب می‌نماید.
نوری که از سطوح افقی مانند سطح اتوبان‌ها یا سطح آب منعکس می‌شود، چشمان ما را اذیت می‌کند. وقتی نور با یک سطح افقی برخورد می‌کند، امواج منعکس شده در جهت افقی پلاریزه می‌شوند. به همین علت لنزهای پلاریزه عینکهای آفتابی در زاویه ای قرار داده شده اند که فقط به نوری که در جهت عمودی پلاریزه شده اجازه عبور می‌دهد. می‌توانید با یک آزمایش ساده متوجه این مطلب شوید. عینک آفتابی پلاریزه به چشم بزنید و به یک سطح افقی که انعکاس زیادی دارد مثلاً به کاپوت یک ماشین نگاه کنید. حالا عینک به آرامی ۹۰ درجه بچرخانید تا زمانی که فقط یکی از شیشه های آن روبه روی یک چشم شما باشد. چه اتفاقی می‌افتد؟

حمید رضا برگی زاده
http://livan۳۲۲.blogfa.com