دیسک های Basic ، Dynamic و سیستم های RAID در ویندوز سرور ۲۰۰۳

مایکروسافت در ویندوز ۲۰۰۰ و سیستم عامل های جدید خود از دو نوع دیسک و یا پیکربندی برای دیسک ها، پشتیبانی می کند، دیسک های بیسیک و دیسک های داینامیک ، تفاوت اصلی این دو نوع دیسک در نوع پیکربندی دیسک و پشتیبانی سیستم عامل است . دیسک های بیسیک در تمامی نسخه های ویندوز حتی داس پشتیبانی می شود ولی دیسک های داینامیک فقط از ویندوز ۲۰۰۰ به بعد پشتیبانی می شوند، ویندوز ویستا همچنین با قابلیت های جدید از این دو نوع دیسک پشتیبیانی می کند.
● دیسک های بیسیک (Basic Disks)
تا قبل از ویندوز ۲۰۰۰ سیستم عامل های مایکروسافت فقط از دیسک های بیسیک پشتیبانی میکردند همینطور که از نام این نوع دیسک مشخص است این نوع دیسک از Partition Table (اطلاعات مربوط به پارتیشن ها ، حجم آن ۶۴ بایت است) معمولی که در DOS و بیشتر سیستم عامل های مایکروسافت پشتیبانی می شود استفاده می کند.
دیسک های بیسیک می توانند دارای دو نوع Volume (حجم و فضای قابل استفاده در دیسک ها، معمولا در دیسک های بیسیک بجای نام volume از partition استفاده می کنند) باشند ، Primary و Extended که می تواند بصورت ۴ پارتیشن Primary و یا ۳ پارتیشن Primary و یک Extended باشد ، پارتیشن Extended قابلیت تقسیم شدن به قسمتهای کوچکتر را دارد که می توان برای هر کدام یک Drive Letter مانندC-D-E تعیین کرد.
Partition Table یک دیسک بیسیک همراه با Master Boot Record (MBR) در سکتور اول هارد دیسک قرار گرفته است، این دو قسمت مهم در یک بخش فیزیکی از هارد دیسک قرار دارند، بنابراین اگر این قسمت از دیسک دچار مشکل شود و یا آسیب ببیند، دیسک غیر قابل استفاده می شود، تمامی اطلاعات از بین می رود و شما مجبور هستید دیسک را فرمت کرده و اطلاعات را از نسخه ی پشتیبان آن به دیسک انتقال دهید.
● Volume ها در دیسک های بیسیک :
▪ Primary Partition :
این پارتیشن تنها پارتیشنی است که قابل بوت است (bootable) ، بنابراین هر سیستمی برای بوت شدن حداقل نیاز به یک Primary Partition دارد. یک دیسک فیزیکی می تواند برای تمام فضای دیسک دارای یک Primary Partition باشد و یا می توان آن را به حداکثر ۴ قسمت تقسیم کرد و هر قسمت یک Primary Partition باشد.
▪ Extended Partition :
این پارتیشن قابل بوت نیست، شما می توانید این پارتیشن را به تعداد نامحدود Logical Drives تقسیم کنید.
▪ Logical Drives
: logical drive فضای قابل استفاده بر روی هارد دیسک است، شما می توانید به هر کدام از logical drive ها یک Drive letter اختصاص دهید مانند C-D-E… ، این فضا نمی تواند بعنوان پارتیشن System (پارتیشنی که فایل های سیستمی مربوط به بوت شدن سیستم عامل در آن قرار دارد) در سیستم قرار گیرد ولی می توان فایل های مربوط به پارتیشن Boot (پارتیشنی که فایل های مربوط به سیستم عامل یا فولدر WINNT در آن قرار دارد) را در آن ذخیره کرد.
در ویندوز ویستا با استفاده از بخش مدیریت دیسک یا Disk Management می توانید دیسک ها و volume ها را مدیریت کنید در ویندوز ویستا چیزی بنام partition وجود ندارد ویستا بخش های مختلف دیسک را با عنوان volume می شناسد ، این سیستم عامل بصورت پیش فرض در هنگام ساختن volume ها سه volume اول را بصورت Primary (Primary Partition) و volume چهارم را بصورت Extended قرار می دهد، از قابلیت های جدید ویندوز ویستا در Disk Management تغییر سایز و حجم volume ها در دیسک های بیسیک است حتی در پارتیشن های Boot و System .
نوع پیکربندی دیسک در بیشتر کامپیوترهایی که از سیستم عامل های مایکروسافت استفاده می کنند بیسیک است.
● دیسک های داینامیک (Dynamic Disks)
دیسک های داینامیک بیشتر در سرور ها و سیستم هایی بکار می روند که از چند هارد دیسک استفاده می کنند، مانند File Server ها (سرور هایی مخصوص نگهداری فایل و اطلاعات کاربران) .
یکی از مهمترین مزیت دیسک های داینامیک نسبت به دیسک های بیسیک همیشه در دسترس بودن و fault tolerance بودن آنها است. دیسک های داینامیک یک بانک اطلاعاتی ۱ مگابایتی حاوی اطلاعاتی در رابطه با تمامی دیسک های موجود درسیستم، در آخر هر دیسک نگهداری می کنند، با ذخیره کردن این اطلاعات در چند جای مختلف، کمتر زمانی دیسک های داینامیک دچار مشکل می شوند و در صورتی که آسیب ببینند شانس بیشتری برای رفع اشکال وجود دارد. دیگر مزیت دیسک های داینامیک نسبت به بیسیک عدم نیاز به ریست کردن سیستم بعد از تغییرات و تنظیم دیسک است.
در ویندوز سرور ۲۰۰۳ استفاده از دیسک های داینامیک برای ساختن volume ها راحت تر و سریع تر شده قبلا برای ساختن یک mirror set نیاز بود که سرور ریست بشود و مسلما تعداد ریست های زیاد برای سرور باعت تاخیر در انجام کارها و یا تولید محصولات می شود اما در سیستم عامل های جدیدمایکروسافت تغییرات در دیسک های داینامیک نیاز به ریست کردن سیستم ندارد .
دیسک داینامیک یک پارتیشن می سازد و به شما اجازه ی ساخت volume ها را در داخل این پارتیشن می دهد. تصور کنید که دیسک داینامیک شبیه یک Extended Partition است و شما می توانید آن را به قسمت های کوچکتری تقسیم کنید.
در دیسک های داینامیک می توانید volume های زیر را بسازید :
▪ Simple volume
▪ Spanned volume
▪ Mirrored volume
▪ Striped volume
▪ RAID ۵ Volume
Volume دقیقا شبیه Partition در دیسک های بیسیک است، شما می توانید برای Volume یک Drive Letter تعیین و بعد از فرمت کردن از آن استفاده کنید. ساختن این نوع volume ها در دیسک های بیسیک امکان پذیر نیست و فقط می توانید در ویندوز ۲۰۰۳ ، ۲۰۰۰ و سیستم عامل های جدید مایکروسافت بعد از تبدیل دیسک به داینامیک انواع volume را بسازید. درحقیقت اگر می خواهید سیستم شما fault tolerance باشد باید حتما دیسک ها را به داینامیک تبدیل کنید (در حالت Mirrored و RAID ۵) .
▪ Fault Tolerance :
قابلیتی در یک کامپیوتر و یا شبکه که بعد از آسیب دیدن بخشی از سیستم، کامپیوتر و یا شبکه به کار خود ادامه دهند. fault tolerance در دیسک ها به این معنی است که اطلاعات به روشی در دیسک ها قرار گیرند که در زمان آسیب دیدن دیسک بتوان آنها را باز یافت و یا دوباره ایجاد کرد و سیستم به کار خود ادامه دهد.
▪ Simple volume :
فضای خالی روی یک دیسک داینامیک است، این نوع volume تقریبا شبیه Primary Partition است ، اگر شما فقط از یک هارد دیسک استفاده می کنید تمامی volume هایی که در آن می سازید simple volume خواهد بود.
simple volume ها fault tolerance نیستند ولی می توانید برای استفاده از حالت fault tolerance در این دیسک ها آنها را mirror کنید، در این حالت آنها به Mirrored Volumes تبدیل می شوند. اگر از یک دیسک استفاده می کنید و دیسک شما boot یا system نیست دیسک داینامیک این امکان را به شما می دهد که Simple Volume ها را تغییر سایز دهید تغییر سایز در یک Simple Volume یعنی استفاده از فضای خالی روی دیسک و اضافه کردن آن به یک volume دیگر بدون از بین رفتن اطلاعات و یا نیاز به ریست کردن سیستم. شما می توانید Simple Volume را با استفاده از چند دیسک تغییر سایز دهید در این حالت این نوع Volume به Spanned Volume تبدیل می شود.
در simple volume ها از صددرصد فضای دیسک استفاده می شود برای مثال اگر شما دو عدد هارد دیسک ۱۰۰ گیگابایتی خریداری کنید و آنها را بصورت Simple Volume فرمت کنید ۲۰۰ گیگابایت فضای قابل استفاده در دیسک خواهید داشت، البته منهای یک مگابایت دیتابیس که قبلا در مورد آن توضیح دادیم.
▪ Spanned volume :
این نوع volume با جمع کردن فضای دیسک از دو یا تعداد زیادی هارد دیسک باهم تشکیل می شود. در این نوع volume می توانید از هارد دیسک هایی با حجم های متفاوت استفاده کنید این نوع volume شبیه تغییر حجم و سایز simple volume است با این تفاوت که در اینجا بجای اضافه کردن فضای خالی از یک دیسک، یک دیسک دیگر را به آن اضافه می کنید. (عکس شماره ۳)Spanned volume ها fault tolerance نیستند و هیچ تفاوتی از نظر بازدهی با simple volume ها ندارند ، تنها هدف از ایجاد این نوع volume افزایش حجم دیسک و دسترسی به آن از طریق یک volume است. مانند simple volume ها این نوع volume از صددرصد فضای دیسک استفاده می کند (منهای یک مگابایت فضا برای دیتابیس) ، در این نوع volume اطلاعات بترتیب در دیسک ها ذخیره می شود، در سیستم عامل های مایکروسافت Spanned volume ها از ۲ تا ۳۲ هارد دیسک را پشتیبانی می کنند.
اگر این نوع volume را با فایل سیستم NTFS فرمت کرده باشید می توانید براحتی آن را تغییر سایز دهید و برعکس simple volume نیازی به فضای خالی روی دیسک نیست و شما می توانید فضای مورد نیاز را از یک دیسک داینامیک دیگر به آن اضافه کنید. در spanned volume ها اگر یکی از دیسک ها آسیب ببیند تمامی اطلاعات در volume ها ازبین می رود.
Mirrored volumes (RAID ۱) :
این نوع volume دقیقا به دو دیسک نیاز دارد و این دو دیسک باید کاملا شبیه هم باشند هم از نظر حجم و هم مدل حتی مایکروسافت پیشنهاد می کند که بهتر است این دو دیسک از یک شرکت سازنده باشند. Mirrored volume ها با ایجاد یک کپی از اطلاعاتی که در volume ذخیره می شود قابلیت fault tolerance را به این نوع volume میدهد.
اگر یکی از دیسک ها در Mirrored volume آسیب ببیند دیسک دوم بجای آن کار می کند بعد از این اتفاق volume شما دیگر fault tolerance نیست و شما باید با یک دیسک دیگر یک Mirrored volume جدید بسازید و قابلیت fault tolerance را به سیستم برگردانید. در این نوع volume امکان تغییر سایز دیسک وجود ندارد و مهمتر از همه فقط ۵۰ درصد از فضای دیسک ها قابل استفاده است (دیسک دوم برای ذخیره کردن یک کپی از اطلاعات بکار می رود). بدلیل اینکه سیستم باید همزمان روی دو دیسک اطلاعات را ذخیره کند بازدهی در این نوع volume پایین است.
Mirrored volume تنها volume در ویندوز سرور ۲۰۰۳ است که می توان پارتیشن boot و system را در آن قرار داد.▪ Striped volumes (RAID۰) :
بمنظور ساختن این نوع volume حداقل نیاز به دو دیسک است، این Volume از فضای خالی دیسک ها بصورت مساوی استفاده می کند، یعنی اگر شما ۳ دیسک ۲۰ ، ۱۰ و ۶۰ گیگابیتی در این Volume قرار دهید فضای قابل استفاده در هر دیسک محدود می شود به حجم کوچکترین دیسک، بنابراین در مثال فوق فضای قابل استفاده در این Volume فقط ۳۰ گیگابایت است، در این نوع volume همیشه بهتر است حجم دیسک ها یک اندازه باشد تا از صدرصد فضای دیسک ها استفاده شود، درغیر اینصورت همیشه مقدار زیادی فضای غیر قابل استفاده در دیسک بزرگتر باقی میماند.
Striped volumes نام خود را از نوع خواندن و ذخیره کردن اطلاعات در دیسک ها گرفته است ، اطلاعات بصورت قسمتهای مساوی در تمامی دیسک ها در Volume بصورت راه راه یا striped ذخیره می شود. این اطلاعات به تکه های ۶۴ کیلوبایتی تقیسم می شود و هر تکه در یک دیسک قرار می گیرد .
خواندن اطلاعات هم مانند نوشتن است یعنی بصورت تکه های ۶۴ کیلوبایتی ، این روش خواندن و نوشتن اطلاعات باعث شده که بازدهی در این نوع از volume بالا باشد، striped volume بهترین بازدهی را در volume ست های ویندوز داراست.
بمنظور اینکه دلیل بازدهی بالای این نوع Volume و نوع نوشتن و خواندن اطلاعات را بهتر متوجه بشوید یک مثال می زنیم، تصور کنید شما یک سرور با ۴ دیسک در اختیار دارید و یک striped volume با حجم ۲۰ گیگابایت (هر یک از دیسک ها ۵ گیگابایت) ایجاد کرده اید. تصمیم دارید یک بانک اطلاعاتی با حجم ۶۰۰ مگابایت روی این volume ذخیره کنید ، به محض اینکه شما فایل مورد نظر خود را روی volume قرار می دهید ویندوز سریعا فایل را به تکه های ۶۴ کیلوبایتی تقسیم می کند و بعد از بسته بندی و تقیسم، هر کدام را در یک دیسک ذخیره می کند، اولین تکه ی ۶۴ کیلوبایتی در دیسک اول ، دومین تکه در دیسک دوم، سومین تکه در دیسک سوم و چهارمین تکه در دیسک چهارم ذخیره می شود ، بدلیل اینکه هر یک از دیسک ها در حال کار با یک بسته ی ۶۴ کیلوبایتی مشخص هستند هر کدام می توانند عملیات نوشتن اطلاعات را قبل از اتمام کار دیسک های دیگر شروع کنند، بنابراین دیسک اول بعد از اتمام عملیات نوشتن اولین تکه ی ۶۴ کیلوبایتی می تواند بلافاصله کار نوشتن پنجمین تکه ی ۶۴ کیلوبایتی را آغاز کند. خواندن اطلاعات هم با استفاده از همین روش انجام می شود.
Striped volumes قابلیت fault tolerance ندارند و اگر یکی از دیسک ها آسیب ببیند تمای اطلاعات در volume از بین می رود. مایکروسافت پیشنهاد می کند دیسک ها از نظر حجم، نوع و شرکت سازنده کاملا شبیه هم باشند. در سیستم عامل های مایکروسافت striped volume از ۲ تا ۳۲ دیسک را پشتیبانی می کند.
▪ RAID ۵ Volumes (Stripe sets with parity) :
در این نوع volume حداقل نیاز به سه دیسک است، این نوع volume باز دهی بالایی در خواندن اطلاعات دارد و همینطور دارای قابلیت fault tolerance است. دلیل بازدهی بالا در RAID ۵ Volumes روش ذخیره شدن و خواندن اطلاعات است دقیقا شبیه Striped Volumes اطلاعات بصورت تکه های ۶۴ کیلوبایتی در دیسک ذخیره می شود با این تفاوت که در این volume اطلاعاتی با نام parity همراه با تکه های ۶۴ کیلوبایتی در دیسک ها ذخیره می شود.
بمنظور بالا بردن بازدهی، اطلاعات parity در همه ی دیسک ها پخش می شود. (عکس شماره ۶) بازدهی در نوشتن اطلاعات ضعیف است باین دلیل که در هنگام نوشتن اطلاعات سیستم باید اطلاعات مربوط به parity را پردازش و در دیسک ها ذخیره کنید. دلیل fault tolerance بودن این نوع volume روش ذخیره شدن اطلاعات و نوشتن اطلاعات parity است ، اگر یکی از دیسک ها آسیب ببیند سیستم با استفاده از اطلاعات باقی مانده و اطلاعات parity اطلاعات دیسک آسیب دیده را بازسازی می کند، در زمان بازسازی و استفاده از اطلاعات بازسازی شده بازدهی در خواندن اطلاعات افت می کند و زمانی که شما یکی از دیسک ها را از دست می دهید تا زمانی که دیسک جدید را جایگزین آن نکرده اید سیستم قابلیت fault tolerance خود را از دست می دهد.
فضای مورد استفاده در این volume بستگی به تعداد دیسک های استفاده شده در RAID دارد اگر شما از سه دیسک با یک حجم استفاده می کنید یک سوم فضای دیسک ها به اطلاعات parity اختصاص داده می شود و یا اگر از ده دیسک استفاده می کنید یک دهم فضای دیسک ها به اطلاعات parity اختصاص داده می شود ، بنابراین در این نوع volume هر چقدر تعداد دیسک ها بیشتر باشد از فضای بیشتری می توان استفاده کرد. RAID ۵ Volumes در ویندوز سرور ۲۰۰۳ قابلیت تغییر حجم را ندارد و همینطور نمی توان از آنها بعنوان پارتیشن System یاBoot استفاده کرد.
ویندوز XP نسخه ی Home از دیسک ها داینامیک پشتیبانی نمی کند ، شما نمی توانید در کامپیوتر های Notebook دیسک های داینامیک بسازید. ویندوز XP همچنین از volume های RAID ۵ و Mirrored پشتیبانی نمی کند.
● RAID Redundant Array of Independent Disks
دسته ای از دیسک های سخت که با هم یک دیسک بزرگ منطقی را تشکیل می دهند و از آنها بمنظور ایجاد حالت fault tolerance و بالا بردن بازدهی استفاده می شود. این دسته از دیسک ها بصورت یک دیسک یا درایو به سیستم عامل و یا کاربر نمایش داده می شوند. شما می توانید به دو صورت نرم افزاری و سخت افزاری سیستم RAID راه اندازی کنید، در سیستم عامل های مایکروسافت از سیستم عامل Windows NT ۴ به بعد سیستم RAID نرم افزاری پشتیبانی می شود. در حالت نرم افزاری، سیستم عامل RAID را با استفاده از کنترلرهای عادی سیستم مانند IDE/ATA , SATA , SCSI مدیریت می کند، سیستم RAID سخت افزاری مزیت های بیشتری نسبت به سیستم نرم افزاری آن دارد.
۱) سیستم RAID سخت افزاری قابل اعتماد تر است ، با توجه به اینکه سیستم عامل ،RAID نرم افزاری را مدیریت می کند و ارتباط مستقیم با Kernel دارد سیستم و نرم افزار باید بدون نقص و عالی باشد در غیر اینصورت احتمال بروز مشکل زیاد است، همچنین در سیستم نرم افزاری دستورات مربوط به RAID مجبورند بوسیله ی پردازنده ی سیستم اجرا شوند بنابراین اختلالات عادی در کار سیستم RAID نرم افزاری تاثیر خواهند داشت . با قرار دادن مراحل انجام نوشتن و خواندن در یک کارت کنترلر جداگانه نه تنها سرعت افزایش پیدا می کند بلکه احتمال بروز مشکل خیلی کمتر می شود.
۲ ) سیستم RAID سخت افزاری قابل جابجا کردن است ، با توجه به اینکه سیستم RAID نرم افزاری در سیستم عامل ساخته می شود و از قسمتهایی تشکیل شده که با سیستم عامل ارتباط مستقیم دارند، قابلیت جابجا کردن بین سیستم های مختلف را ندارد حتی اگر در سیستم های موردنظر از یک نوع سیستم عامل استفاده شود.
۳ ) بدلیل اینکه سیستم RAID سخت افزاری از دید سیستم عامل کاملا پنهان است، قابلیت سازگاری با هر نوع سیستم را دارد . قبلا در رابطه با اینکه تنها volume هایی که می توان پارتیشن های boot و system را روی آنها قرار داد ، simple volumes و mirrored volumes است صحبت کردیم ولی این حالت در سیستم RAID سخت افزاری وجود ندارد ، برای مثال می توانید بعد از راه اندازی RAID ۰ ویندوز سرور ۲۰۰۳ را روی striped volume نصب کنید در این حالت سیستم عامل نمی داند که شما از دو دیسک برای سیستمRAID استفاده کرده اید .
RAID دارای مراحل مختلفی است مانند
RAID ۰ , RAID ۱ , RAID ۲ , RAID ۳ , RAID ۴ , RAID ۵ , RAID ۶ , RAID ۱۰ , RAID ۵۰ , RAID ۰+۱در این مقاله سعی داریم در رابطه با تک تک RAID۰,RAID۱, RAID۳,RAID۵,RAID۱۰ که از معروف ترین و پرکاربرد ترین مراحل RAID هستند توضیح دهیم.
▪ RAID ۰ :
قبلا بصورت کامل در رابطه با این نوع RAID (striped volumes) توضیح دادیم، یکی از تفاوت ها در سیستم RAID ۰ سخت افزاری با سیستم نرم افزاری آن، محدودیت تعداد دیسک ها است، در هر دو سیستم حداقل نیاز به ۲ دیسک داریم ،در سیستم نرم افزاری حداکثر ۳۲ دیسک بوسیله ویندوز سرور ۲۰۰۳ پشتیبانی می شود، در سیستم سخت افزاری این محدودیت وجود ندارد. این مرحله از RAID قابلیت جابجایی مابین سیستم های مختلف را دارد و همچنین بر خلاف striped volumes در این مرحله از RAID می توانید از آن بعنوان پارتیشن boot و system استفاده کنید.
▪ RAID ۱ :
در رابطه با این نوع RAID (Mirrored Volumes) هم بصورت کامل توضیح دادیم، در سیستم سخت افزاری این مرحله از RAID قابلیت جابجایی وجود دارد .
▪ RAID ۳ :
این مرحله از RAID هم کاملا شبیه به RAID ۵ است با این تفاوت که در این دسته از دیسک ها اطلاعات parity بجای اینکه همراه با اطلاعات در سطح دیسک ها پخش و ذخیره شود در یک دیسک جداگانه ذخیره می شود برای راه اندازی RAID ۳ حداقل به سه دیسک نیاز است، این نوع RAID می تواند در مقابل آسیب دیدن یک دیسک مقاوم باشد و می توان بدون هیچ مشکلی به اطلاعات در دیسک آسیب دیده دسترسی داشت. بر خلاف RAID ۵ در این نوع دیسک هر دو عملیات خواندن و نوشتن اطلاعات بازدهی بالایی دارند و حتی در زمان آسیب دیدن یکی از دیسک ها بازدهی در خواندن و نوشتن اطلاعات افت نمی کند.از این مرحله از RAID کمتر استفاده می شود.
▪ RAID ۵ :
همچنین در رابطه با این نوع RAID هم توضیح دادیم ، در این نوع RAID همیشه نوع سخت افزاری آن پیشنهاد می شود زیرا در کنترلرهای RAID ۵ مقدار بیشتری حافظه ی cache استفاده شده و باعث می شود بازدهی عملیات نوشتن بالا برود. از این مرحله از RAID بیشتر در File Server ها و Application Server ها استفاده می شود.
▪ RAID ۱۰ (RAID ۱+۰) :
همینطور که از نام این مرحله از RAID مشخص است از تلفیق RAID ۱ و RAID ۰ تشکیل شده، در این حالت از سرعت و بازدهی بالای RAID ۰ و سیستم fault tolerance ، RAID ۱ استفاده می شود، برای ساختن و راه اندازی این مرحله از RAID حداقل نیاز به ۴ هارد دیسک دارید اگر از تعداد دیسک بیشتری استفاده می کنید تعداد آنها باید زوج باشد . در این مرحله از RAID با استفاده از جفت های RAID ۱ (Mirrored Volumes) یک RAID ۰ (Striped Volumes) تشکیل می شود.
خواندن و نوشتن اطلاعات در این نوع RAID کاملا شبیه RAID ۰ و RAID ۱ است، برای مثال اولین تکه ی ۶۴ کیلوبایتی در اولین جفت RAID ۱ بر روی هر دو دیسک کپی می شود و دومین تکه ی ۶۴ کیلوبایتی در دومین جفت RAID ۱ بر روی هر دو دیسک در این ست کپی می شود. سرعت نوشتن اطلاعات در این مرحله از RAID بسیار بالا است دلیل بالا بودن سرعت عدم نیاز سیستم به پردازش و نوشتن اطلاعات Parity است .
این مرحله از RAID از حالت fault tolerance در RAID ۱ استفاده می کند، اگر یکی از دیسک ها در هر یک از جفت های RAID ۱ آسیب ببیند سیستم به کار خود ادامه می دهد و از دیسک دوم داخل RAID ۱ استفاده می کند، اما اگر هر دو دیسک در یک جفت RAID ۱ آسیب ببینند تمامی اطلاعات در RAID ۱۰ غیر قابل استفاده می شوند.
در ۱۰ RAID فقط از ۵۰ درصد فضای دیسک ها استفاده می شود برای مثال اگر بخواهیم با استفاده از ۶ هارد دیسک ۸۰ گیگابایتی یک RAID ۱۰ تشکیل دهیم بجای ۴۸۰ گیگابایت فقط ۲۴۰ گیگابایت از فضای دیسک ها قابل استفاده است (۲۴۰ گیگابایت باقیمانده برای RAID ۱ و کپی دوم اطلاعات بکار می رود ) .

نویسنده :
فرشاد دشتی

منبع : آژانس خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات ایستنا