۹ مه سال ۵۷۰ ـ درسی از تاریخ ایران برای همه اعصار و همه ملل

در ماه مه سال ۵۷۰ میلادی ژنرال «وهرز دیلمی» فرمانده نیروهای اعزامی ایران به یمن، پس از ایراد نطقی برای افرادش، دستور داد که کشتی های نیرو بر را آتش بزنند و غرق کنند تا سربازان خیال عقب نشینی و بازگشت را به ذهن خود نیاورند. این نیرو به درخواست سران قبایل یمن، به دستور شاه وقت دولت ساسانی ایران، «خسرو انوشیروان» از طریق خلیج فارس به یمن فرستاده شده بود تا ارتش اشغالگر حبشه را از آنجا براند. سپهبد «وهرز» پس از پیاده شدن در یمن متوجه شد که شمار نیروی حبشی اشغالگر (ابرهه) بیش از سه برابر سربازان اوست. وی پس از کسب اطلاع از شمار نیروی حبشی ها خطاب به سربازان خود گفت: ما به اینجا آمده ایم تا متجاوز را بشکنیم و برانیم. ما برای شکست خوردن، به اسارت درآمدن، شکنجه و تحقیر شدن و به صورت برده در بازار به فروش رفتن نیامده ایم. برای یک سرباز، مردن در میدان نبرد به مراتب بهتر از اسارت و تحقیر و عمری بردگی است. نیاکان ما این را می دانستند که تسلیم شدن سرباز ایرانی را منع اکید کرده اند. برای احترام به این قانون مقدس نیاکان، من دستور می دهم که همین امروز کشتی هایی را که با آنها آمده ایم آتش بزنند تا در برابرمان تنها دو راه داشته باشیم: پیروزی و یا مرگ. ما از حمایت مردم یمن برخوردار هستیم که امتیازی است بزرگ. ما با تاکتیک تازه ای وارد جنگ می شویم که آن را طرح کرده ام و این تاکتیک با آن چه که شما تجربه کرده اید تفاوت دارد. از فیلهای جنگی نظامیان حبشی نهراسید؛ فیل از شتر می ترسد و ما با دوانیدن گله شتر به سوی فیلها، آنها را فراری می دهیم و سپس پیاده حبشه را ازجای بر می کنیم و به دریا می ریزیم.
در جنگ یمن نیروهای اعزامی ایران پیروز شدند ، سپاه ابرهه با کشته شدن پسر او ، مسروق ، فراری شد و یمن تا زمان گسترش اسلام در جزیرهٔ العرب تحت الحمایه ایران بود.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز