معرفی جاذبه‌های گردشگری استان اصفهان

● تاریخچه فرهنگ اصفهان دریک نگاه:
اصفهان به لحاظ واقع شدن در مرکز جغرافیایی ایران وداشتن آب و هوایی معتدل و خاکی حاصلخیز و آب کافی زاینده رود از دیرباز به عنوان مکانی برای سکونت مورد توجه بوده است. از عصر ساسانیان که سپاهیان ( اسپهان) در دشت حاصلخیز اطراف شهر گرد آمدند. به این نام خوانده شده است . در سال ۱۹ هجری، اصفهان بدون جنگ و خونریزی و با انعقاد یک صلحنامه به دست سپاهیان افتاد و جزئی از سرزمین وسیعی شد که اسلا‌م بر آن حکومت می‌کرد.
دردوره سیصد ساله این شهر اغلب دست به دست می شد تا اینکه در قرن چهارم هجری ، در زمان آل زیار، به عنوان پایتخت مورد استفاده قرار گرفت و در قرن پنجم در دوران سلجوقیان پایتخت امپراطوری وسیعی شد که یک مرز آن رود سیحون و مرز دیگرش سواحل شرقی دریای مدیترانه بود. غارت وحشیانه شهر به دست تیمورلنگ و قتل عام ساکنان آن در سال ۷۸۹ هجری، اصفهان را به وضع اسفباری دچار کرد. هم اکنون اصفهان از مراکز مهم صنعتی و تجاری ایران بوده و به دلیل وجود آثار تاریخی و باستانی بسیار و فضاهای طبیعی فراوان مورد توجه هموطنان و جهانگردان قرار دارد.
● تاریخچه سنگ آب در استان اصفهان
آقا محمدصدرهاشمی پس از طرح نظریه‌ای غلط در مورد <سنگ آب ها> از طرف جهانگردی که به اصفهان سفر کرده بود و مقالا‌تی به عنوان کشف تازه علمی خود نوشته بود به توضیحات جالبی در مورد سنگ آبها پرداخته است. همین سنگ آب، چندی پیش سروصدایی راه انداخته بود و یکی از سیاحان که به اصفهان آمده و از مسجد شاه دیدن کرده بود مدعی بود که سنگ آبهای مسجد، جعبه حبس الصوت است. توضیح مطلب آنکه سیاح مذکور پس از آنکه در زیر گنبد بزرگ مسجد شاه (مسجد امام فعلی) قرار گرفته و متوجه شده بود که صدا چند مرتبه برمی‌گردد، بدون توجه به خاصیت ساختمان گنبد و اینکه این خاصیت ساختمان مربوط به وضع گنبد می باشد، آن را مربوط به سنگ آب های زیر گنبد دانسته و اصولا‌ مدعی شده بود که این سنگ آب ها به همین منظور ساخته و در این محل گذاشته شده است.غافل از اینکه این قبیل سنگ آبها، البته نه با ظرافت و زیبایی که در مسجد شاه (مسجد امام فعلی) یافت می شود، بلکه در اغلب مساجد و مدارس قدیم این شهر موجود است. سنگ آب ها به شکل های مختلف دیده می‌شود، اول به صورت دایره و مدور و این نیز به دو صورت دیده می شود؛ یکی رو پایه قرار گرفته و دیگر بدون پایه و بیشتر شاهکارهای حجاری و مخصوصا سنگ آب های مسجد شاه اصفهان از این قبیل است، سنگ های دوم سنگ آب هایی هستند که به شکل مستطیل می باشد. این نوع گاهی طول آن به یک متر و عرض نیم متر است . مثل سنگ آبی که در مدخل امامزاده شاهزاده ابراهیم است. این سنگ آب که شاید در نوع خود بی نظیر باشد. شیری نیز به بدنه آن حجاری شده و اشعاری از میرزا طاهر نصرآبادی معروف، صاحب تذکره مشهور، روی آن کنده شده است. این سنگ آبها یا جام آب یا قدح آب برای آب خوردن و رفع عطش، ساخته و در مساجد و مدارس قرار گرفته‌اند، اغلب نام واقفین آن از سلا‌طین و غیره روی آنها حک شده است. موضوع سقایت و آب دادن و رفع عطش کردن از اموریست که در دین اسلا‌م خیلی به آن توصیه شده است .
● مسجد جامع اصفهان
قدیمی‌ترین بنای تاریخی اصفهان راباید مسجد جمعه یا مسجد جامع اصفهان تلقی کرد. سیمای فعلی مسجد عمدتا مربوط به اقدامات دوره سلجوقی است اما تعمیرات آن به دورانهای بعد به خصوص عصر صفویان مربوط می شود. اما در کاوش های باستان شناسی مراحل قبل از سلجوقی هم به دست آمده که به دوران آل بویه و قرن سوم هجری باز می گردد. در همین کاوش ها آثار قبل از اسلا‌م نیز کشف شده است. مسجد دارای ورودیهای متعددی است که هریک فضای مسجد را با بخشهایی از بافت پیرامون آن مربوط می کند. این ورودیها همه در یک زمان ساخته نشده اند و هر یک در مقطعی از تاریخ و در ارتباط با ساختمان درون و بیرون بنا به وجود آمده اند. گذرها و معابری که در گرداگرد مسجد وجود دارند بیانگر ارتباط گسترده ای است که مسجد با بافت قدیم شهر دارد. مسجد جامع اصفهان با نقشه چهار ایوانی، بناشده و از آنجا که ابداعات هنری و معماری ۱۵ قرن دوران اسلا‌می را درخود گرد آورده است یکی از بهترین آثاری به شمار می رود که در دنیای امروز شهرت دارد. با توجه به منابع مختلف مشخص می شود که مسجد جامع در طول زمان به سبب آتش سوزی و جنگ های متعدد و ناآرامی های مختلف آسیب فراوانی دیده و دوباره بازسازی و مرمت شده است،
● کشف حجاب دراستان اصفهان
مساله کشف حجاب پس از سفر رضاشاه به ترکیه در فاصله سال های ۱۳۱۳ تا ۱۳۱۴ با اقدامات وسیع تبلیغاتی برای آماده کردن افکار عمومی آغاز شد، ولی پس از چندی به دلیل عدم موفقیت، خشونت تنها ابزار اجرای کشف حجاب گردید. با این حال گزارش های محرمانه از شهرها به مرکز مخابره می شد که خبر از عدم موفقیت قابل انتظار مسئولین می داد.
● نخستین مدرسه دراستان اصفهان
نخستین مدرسه‌ای که در اصفهان دائر شد مدرسه‌ای است که شیخ الدین ابوعلی سینا فیلسوف معروف در آن به تدریس اشتغال داشت. وی چندی وزارت عطاءالدوله کاکویه را دراصفهان به عهده داشت و در حین اشتغال به شغل وزارت، تدریس هم می کرد. از باقیمانده مدرسه ای که استاد در آن به تدریس مشغول بود گنبدی است در باب الدشت که هنوز پابرجاست ،

منبع : روزنامه آفتاب یزد