”شیرها“ در کمین پرتغال

انگلستان برای اولین بار پس از جام ۱۹۹۰ و تنها سومین بار در طول تاریخ جام جهانی با جمع ۴ تیم پایانی راه خواهد یافت گویا پرتغال در چهارمین حضور برای دومین بار راهی نیمه نهائی می‌شود؟ جواب این سؤال علاوه بر برتری ساق‌های یکی از ۲ طرف به شرایط روحی و روانی نیز بستگی دارد.
پرتغال و انگلستان در رویاروئی‌های پیشین خاطرات جالبی رقم زده‌اند و این بار قصد یک تسویه حساب کامل را درند. برای اینکه مسابقات تبدیل به یک جنگ بزرگ شود، همه ابزار فراهم است. پرتغال پس از برتری در ”جنگ نورنبرگ“ (اشاره به بازی پربرخورد مرحله یک‌هشتم نهائی مقابل هلند) هر چند از ۲ بازیکن خود به‌نام‌های دکو و کاستینیا بی‌بهره است اما به جادوی اسکولاری مربی همیشه برنده خود دل بسته است.
آخرین اخبار حکایت از حضور رونالدو در این بازی دارد اما حتی اگر او هم قادر به بازی نباشد، باز هم پرتغال توان دیکته کردن برترین خود به ”آنگلوساکسون‌ها“ را دارد. در درون دروازه این تیم ”ریکاردو“ یک مهره تأثیرگذار محسوب می‌شد. هر چند او نیز مانند بسیاری از دروازه‌بانان جام، محک جدی نخورده است.
ریکاردو کاروالیو، نونو والنته و فرناندو میرا همچنان کارساز، آماده دفع حملات انگلیسی‌ها خواهند بود. به احتمال زیاد، جای خالی کاستینیا توسط پتی پر خواهد شد که اگر اینگونه شود، انگلیسی‌ها از نفوذ در عمق ناامید شده و به بازی سنتی خود روی می‌آورند. پیتر کراچ با ان قامت تقریباً ۲ متری از نواختن ضربات سر به سمت هدف ناتوان نشان می‌دهد بنابراین تاکتیک بازی هوائی نیز برای سفیدپوشان پرامید، مردی در پی نخواهد داشت.
در این میان یک نام مطرح می‌شود: ”وین رونی“. او آخرین امید انگلیسی‌ها خواهد بود و چنانچه قدری از آن خلاقیت‌های بروز نداده در بازی پیشین را صرف کند، دفاع البته سختگیر پرتغال تسلیم خواهد شد.
در خط میانی انگلستان جرارد، لمپارد و بکهام حرف اول و آخر را خواهند زد. جدال آنها با لوییز فیگوی آماده و شاید ناب‌ترین صحنه‌های تاکتیکی جام را رقم بزند. فیگو از قابلیت حمل توپ برخوردار و بیشتر میل به بازی‌سازی و تمام‌کنندگی دارد تا حفظ توپ و انجام حرکات تکنیکی. او باید مواظب تکل‌های جرارد، سماجت لمپارد و ظرافت بکهام باشد. قدرت بازی‌سازی جرارد، حرکت رو به جلوی لمپارد و حرکت‌های لب خط بکهام دفاع پرتغال را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد.
هر چند نباید از نمایش قابل توجه ماتیش در بازی گذشته غافل و او را دست کم گرفت. او می‌تواند هنگامی‌که شیرهای سپید تمام حواس خود را معطوف به مهار فیگو، رینالدو و دکو نموده‌اند، زهر خود را به تن آنها تزریق کند. از کریستیانو رونالدو بگوئیم که در صورت آمادگی، این‌بار به‌جای آنکه خود اشک بریزد، انگلیسی‌ها را وادار به این‌کار خواهد کرد. حرکات تکنیکی او می‌تواند مدافعان کناری نه چندان آماده جزیره را از بازی خارج سازد.
در خط حمله پرتغال پائولتا به‌عنوان تنها مهاجم از سوی هافبک‌های تیم خود تغذیه می‌شود. هیچ‌کس آخرین گل او در یک تورنمنت مهم را به یاد نمی‌آورد و مهاجم پاری‌سن ژرمن قصد اثبات توانائی خود را دارد. بازگشائی دروازه رابینسون در یکی از حساس‌ترین بازی‌های تاریخ پرتغال شاید آخرین فرصت باشد. این‌کار با توجه به ضعف کره‌گر در سمت راست و حضور بازیکنان توانای کناری پرتغال دست‌یافتنی جلوه می‌کند. با وجود اشلی کول نفوذ از جناح چپ سخت خواهد بود و از آن دشوارتر از گذر از سد ۲ مدافع میانی انگلستان جان تری و ریو فردیناند (شاید هم کمپل) باشد. به هر حال باید منتظر ماند و جدال استعمارگران بزرگ عرصه سیاست را در چمن سبز دید. آنها که در فوتبال به اندازه سیاست سلطه جو نبوده‌اند، این بار حق خود را از یکدیگر خواهند گرفت؟
● فلاش‌بک
انگلستان از اسکولاری خاطرات تلخی دارد. ۴ سال پیش او در همین مرحله به‌عنوان سرمربی برزیل آنها را از دور رقابت‌های خارج ساخت و در یورو ۲۰۰۴ نیز طی مرحله یک‌چهارم نهائی پرتغال میزبان را در ضربات پنالتی فراتر از انگلیسی‌ها به مرحله نیمه‌نهائی رساند. اما دیگر جدال ۲ تیم که شاید حساس‌ترین بازی تاریخ آنها نیز تلقی شود.
۴۰ سال قبل در مرحله نیمه‌نهائی جام جهانی ۱۹۶۶ رقم خورد. جائی‌که انگلیسی‌های میزبان هر چند اولین گل خورده را متحمل شدند اما در پایان با برتری ۲ بر یک اشک اوزه‌بیو را درآوردند. معمولاً برنده جدال ۲ تیم تا بالاترین مراحل تورنمنت‌های مختلف پیشروی می‌کند. آیا این‌بار ”فینال“ در انتظار تیم پیروز خواهد بود؟ برزیل به این سؤال جواب منفی می‌دهد اما ...
● انگلستان در آینه تاریخ مرحله یک‌چهارم نهائی جام جهانی
آنها در مرحله یک‌چهارم نهائی دوره گذشته ۲ بر یک مغلوب برزیل شدند. در جام ۱۹۹۰، ۳ بر ۲ کامرون را شکست دادند. ۴ سال قبل‌تر قافیه را به آرژانتین و مارادونا واگذار کردند.
باخت ۳ بر ۲ مقابل آلمان غربی در جام ۱۹۷۰ انگلیسی‌ها را از اریکه قدرت فوتبال جهان به زیر کشید شکست یک بر صفر آرژانتین در جام جهانی ۱۹۶۶، باخت ۳ بر یک مقابل برزیل در جام سال ۱۹۶۲ و بالاخره شکست ۳ بر ۲ از اروگوئه طی جام جهانی ۱۹۵۴ از نتایج انگلستان در تاریخ مراحل یک‌چهارم نهائی جام جهانی محسوب می‌شود.
● پرتغال در آینه تاریخ مرحله یک‌چهارم نهائی جام جهانی
مردان تنگه ماژلان تنها یک بار در جام جهانی سال ۱۹۶۶ به مرحله یک‌چهارم نهائی رسیده و آنجا در یک بازی دراماتیک در حالی‌که طی نیمه اول ۳ گل از کره‌مشالی طوفان زرد و اولین شگفتی واقعی تاریخ جام جهانی دریافت کردند، در نهایت با گل‌های اوزه‌بیو ۵ بر ۳ حریف آسیائی را از پیش رو برداشتند. طعنه‌آمیز آنکه در تنها دوره‌ای که پرتغال به جمع ۸ تیم برتر راه یافت، رقیب امروز یگانه قهرمانی خود را رقم زد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی