دو آشنا

تقدیم به روح بلند شهیدان، رجایی و باهنر
بار بستند از این سرای کهن
دو مسافر، دو آشنا، دو صبور
عاشقان خدا پرستو وار
پر گشودند سوی قله نور
□□□
سینه سرخان عشق کوچیدند
از سر خاک تا بر افلاک
همچو پروانگان در آتش عشق
جان سپردند خرم و بی‌باک
□□□
عاشقان سوختند و جان دادند
در ره عشق سوختن خوش‌تر
نیست از بهر این بلاجویان
یادگاری به غیر خاکستر
□□□
بهر مردان راه آزادی
مرگ پایان زندگانی نیست
هر که جان نسپرد به راه خدا
آسمانی و جاودانی نیست
□□□
باهنر مرد بادرایت و فحل
اسوه‌ پاکی و صداقت بود
و رجایی دردمند و شریف
مظهر عشق و استقامت بود
□□□
شب پرستان کج نهاد زبون
آتش کفر و کین به پا کردند
عاقبت این دو یار دیرین را
سوختند و زما جدا کردند
□□□
در چه فکرند این سیه روزان
خائنان شریعت و امت
بیشتر هر چه می‌کشند از ما
زنده‌تر می‌شوند این ملت
عباس- براتی‌پور

منبع : روزنامه رسالت