سه شنبه, ۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 30 April, 2024
مجله ویستا

تقی الدین ، ابومحمد ، عبدالعزیز بن مبارک‌بن محمود / محمد‌بن مبارک ، بن اخضر ابن اخضر گنابادی


جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۵۲۴ -۶۱۱) قمری
محل تولد: عراق - بغداد
شهرت علمی و فرهنگی: محدث حنبلی
نیاکانش از مردم گناباد خراسان بودند ، در بغداد نشو نما یافت ، از شش سالگی شروع به استماع حدیث کرد و از مشایخ بسیار حدیث شنید و در این علم تألیفات بسیار کرد. رجال‌نویسان حنبلی وی را محدثی ثقه
می‌دانستند. از قاضی ابوبکر ، ابوالقاسم‌بن سمرقندی و عبدالجبار ‌بن توبه و ابوالفضل ارموی و عبدالوهاب انماطی و دیگران حدیث شنید. در مسجد جامع قصر سال‌های متوالی حدیث می‌گفت. او محدث عراق در عصر خود بود حدود شصت‌سال به حدیث‌گوئی مشغول بود. فرزندش ، علی ، ابن دوبیثی و این نجار و احمد‌بن حسن داری و علی‌بن میران و دیگران از او روایت کردند. یاقوت حموی ذیل جُنابِذ از او یاد کرده و می‌‌گوید که ابن اخضر از مشایخ او بوده و ادامه می‌دهد: "ابن اخضر به احمد‌بن حنبل تعصب فراوان می‌ورزید" او از نیکان و ظریفان بغداد شمرده می‌شد در این شهر وفات کرد و در باب حرب دفن شد. از آثار وی: "الاصابهٔ فی ذکر‌الصحابهٔ أبناء الصحابهٔ"؛ "تنبیه‌اللبیب و تلقیح فهم‌المریب فی تحقیق اوهام‌الخطیب"؛ "المقصد‌الارشد فی ذکر من روی عن احمد" ، در دو مجلد؛ "معالم‌العترهٔ النبویهٔ و معارف اهل‌البیت‌الفاطمیهٔ" ، که علی‌بن عیسی اربلی در
"کشف‌الغمه" این کتاب را با واسطهٔ تاج‌الدین علی‌بن انجب از خود مؤلف روایت کرده است.
منبع : مطالب ارسالی


همچنین مشاهده کنید