اتصال

انتخاب روش مناسب از میان انواع روش‌های اتصال؛ به همان اندازه‌ای که به دقت در مشخصات تکنیکی مربوطه نیازمند است، به توجه به مواد متصل‌شونده نیز احتیاج دارد.
جوشکاری به قطعات اجازه می‌دهد که با استفاده از حرارت، فشار یا هر دو و گاهی با استفاده از فیلر، در امتداد سطح تماس قرار گیرند. معمول‌ترین روش جوشکاری صنعتی فرآیند ذوب است که در آن قطعه در محل اتصال ذوب می‌شود.
جوشکاری در فاز جامد باعث می‌شود که قطعات با استفاده از حرارت و فشار بچسبند. درجه حرارت معمولاً زیر نقطه ذوب مواد مربوطه است. فشار گرم، التراسونیک، دیفیوزو جوشکاری انفجاری نمونه‌های جوشکاری فاز جامد هستند. روش‌های جوشکاری ذوب، گاز ویژه، قوس و مقاومتی به میزان بیشتری مورد استفاده قرار می‌گیرند و کمتر مقید به نوع مواد وصل‌شونده هستند. جوشکاری دیفیوز به‌طور عمده در صنایع فضائی برای اتصال مواد با قدرت بالا به‌کار می‌رود.
● جوشکاری قوس
در جوشکاری قوس حرارت به‌وسیله یک قوس بین الکترود و قطعه کار به‌وجود می‌آید حفاظت از فلز ذوب شده در برابر آتمسفر جلوی گازهای حاصل از فعل و انفعال جوش در بسیاری از موارد بحرانی است. ترکیب گازهای ناخواسته با فلز ذوب شده باعث کاهش قدرت مقاومت می‌شود. جوشکاری قوس برحسب نحوه محافظت از جوش و روش کاربرد مواد فیلر متغیر است.
● جوشکاری قوس با فلز حفاظت‌شده (SMAN)
این نحوه جوشکاری که به‌نام قلم جوش خوانده می‌شود؛ معمولاً دستی و با استفاده از یک قلم انجام می‌شود. الکترود با یک فلکس پوشانده شده که تبخیر می‌شود و روی سطح فلز ذوب شده را محافظت می‌کند. انواع الکترودها با پوشش فلکسی که برحسب نوع، اندازه و موقعیت مواد هستند موجود می‌باشد.
● جوشکاری قوس فلزی گازی (GMAW)
در این روش یک قوس بین سیم الکترود مصرفی و قطعه کار ایجاد می‌شود. حفاظت به‌وسیله گازی که از تفنگ جوشکاری روی سطح جوش جریان می‌یابد، تهیه می‌گردد. آرگون معمول‌ترین گاز برای حفاظت فلزات است و دی‌اکسیدکربن برای فلزات آهنی به آن اضافه می‌شود. دی‌اکسیدکربن گاهی به تنهائی برای حفاظت استیل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش سریع و قابل اتوماتیک شدن بوده و در تمام موقعیت‌ها عمل می‌کند.

منبع : مطالب ارسال شده