عبدالوهاب یزدانی شیرازی

جنسیت: مرد
نام پدر: محمدشفیع وصال
تخلص: یزدانی
تولد و وفات: (۱۲۵۲ -۱۳۲۸) قمری
محل تولد: ایران - فارس - شیراز
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط و موسیقیدان ، ادیب و شاعر
ششمین فرزند وصال است. او در ادبیات ، ریاضیات ، نجوم ، نظم و نثر عربی توانا بود ، شعر می‌گفت و از موسیقی نیز بهره‌تمام داشت و رباب را خوب می‌نواخت. یزدانی خط نستعلیق وشکسته را خوش می‌نوشت و از شیوهٔ میرعماد پیروی می‌کرد و کتیبه‌های اطراف شاه‌چراغ و برادرش سیدمیرمحمد در شیراز و همچنین کتیبه‌های قسمتی از رواق مطهر امام رضا (ع) به قلم اوست. عبدالوهاب درکهنه کردن کاغذ و مرکب دست داشت و فن نقاشی را خوب می‌دانست. یزدانی به همراه برادر خود ، وقار ، سفری به عتبات کرده و از آنجا به تهران ْآمده و سپس به زادگاه خود بازگشته است. او در شیراز درگذشت. در بقعهٔ سید میرمحمد ، نزد برادرش ، فرهنگ دفن شد. از آثار وی: کتابت و نقاشی "خسرو و شیرین" نظامی ، که به امر ناصرالدین‌شاه انجام پذیرفته است؛ یک نسخه "دیوان" انوری ، به قلم کتابت خوش ، بار قم:"...حرره العبد الاقل ، عبدالوهاب بن وصال ، طاب ثراهٔ فی سنهٔ ۱۲۷۵"؛ یک نسخه "مناجات" حضرت علی (ع) ، به قلم دودانگ خوش ، با رقم: "نمقه...عبدالوهاب المتخلص به یزدانی ابن مرحوم المغفور وصال...فی شهر شعبان‌المعظم ۱۲۸۲"؛ یک قطعه ، به قلم متابت خفی خوش ، با رقم:‌"یزدانی"؛ قطعه‌ای دیگر ، به قلک کتابت خوش ، با رقم:‌"یزدانی".

منبع : مطالب ارسالی