۱۸ مه ۲۰۰۴ ـ مسئله سربازان ایتالیایی در عراق (در سال ۲۰۰۴) و درسی که باید از آن گرفت

رسانه های ایتالیا ۱۷ مه ۲۰۰۴ گزارش بیرون رانده شدن ایتالیایی ها از قرار گاهشان در شهر ناصریه در جنوب عراق با تحمل یک کشته و ۹ مجروح بر اثر حمله افراد سپاه المهدی (جیش المهدی) که به خمپاره انداز و آر. پی. جی مجهز بودند، و سایر رویدادهای آن زمان عراق را چنان بزرگ کرده بودند که «فرانکو فراتینی» وزیر امورخارجه ایتالیا به آمریکا یادآور شد که طرح خروج از عراق را آماده سازد و پیش از هرکار، شهرهای مذهبی عراق را به پلیس عراقی بسپارد و از این شهرها خارج شود.
وی در آن روز گفته بود: «ایتالیایی ها از خواندن اخبار مربوط به شکنجه زندانیان تحت نظر آمریکا در عراق و مشاهده صحنه های شکنجه چنان تحریک و خشمگین شده اند که وی ناچار است از دولت آمریکا محاکمه علنی و مجازات شدید مرتکبین شکنجه را بخواهد تا افکار عمومی آرام بگیرد.».
ایتالیا در سال ۲۰۰۴ در عراق ۲۷۰۰ نظامی داشت و برلوسکنی نخست وزیر وقت این کشور از جورج بوش مصرا خواسته بود که این نظامیان را از ماموریت های رزمی در عراق معاف دارد تا تلفات احتمالی، خشم مردم ایتالیا تشدید نکند و در انتخابات سال ۲۰۰۶ دولت او را برکنار نکنند (مرور زمان نشان داد که چون برلوسکنی حاضر نشد به خواست ایتالیایی ها تسلیم شود و سربازان ایتالیایی را از عراق خارج سازد در انتخابات سال ۲۰۰۶ شکست خورد و قدرت را از دست داد و جانشین او نظامیان این کشور را در اجرای وعده ای که به ملت داده بود از عراق خارج ساخت).
روزنامه های ایتالیا در ماه مه ۲۰۰۴ نوشته بودند که نظامیان ژاپنی مستقر در جنوب عراق پس از مشاهده زیر آتش قرار گرفته شدن سربازان کشورهای دیگر (موتلفه)، خود را پنهان کرده بودند تا مورد حمله قرار نگیرند که هر گونه تلفات وارده به آنان خشم مردم کشورشان را بر خواهد انگیخت و یک مسئله سیاسی برای دولت ژاپن خواهد شد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز