ذخایر استراتژیک نفت

ذخایر استراتژیك نفت معمولا به منابع نفتی گفته می شود كه به منظور مصارف اضطراری ذخیره می شوند. ابتدا كشور آمریكا اقدام به ایجاد چنین ذخایری كرد، اما گسترش نوسانات بازار نفت و رشد تقاضا، سایر كشورهای بزرگ واردكننده نفت را نیز به فكر ایجاد چنین ذخایری انداخت و در سال های اخیر كشورهای دیگر نیز اقدام به احداث ذخایر استراتژیك نفت كردند. آمریكا با ۷۲۷ میلیون بشكه ظرفیت ذخیره استراتژیك نفت، دارای بزرگترین ذخایر استراتژیك نفت در جهان است كه البته این رقم در چهارم آگوست جاری به ۸/۶۸۷ میلیون بشكه شامل ۶/۲۷۹میلیون بشكه نفت خام شیرین و ۳/۴۱۴میلیون بشكه نفت خام ترش رسید. آمریكا روزانه حدود ۲۰میلیون بشكه نفت مصرف می كند كه ذخایر استراتژیك نفت این كشور در صورتی كه در حد اعلای ظرفیت خود باشند، توان تامین ۳۶روز مصرف نفت این كشور را دارند. به دنبال بحران انرژی سال ۱۹۷۳ آمریكا اقدام به احداث ذخایر استراتژیك نفت كرد و به تدریج طی سال های بعد ذخایر نفت را توسعه داد، اما هیچگاه ذخایر نفت این كشور پر نشده بود، تا اینكه در سال ،۲۰۰۱ جورج بوش، رئیس جمهور آمریكا دستور داد ظرفیت استراتژیك این كشور تكمیل شود. در ۱۷ آگوست ۲۰۰۵ ذخایر استراتژیك نفت آمریكا به ركورد ۷۰۰ میلیون بشكه رسید كه ۹۶درصد ظرفیت ۷۲۷میلیون بشكه ای آن محسوب می شد. تقریبا ۶۰درصد این ذخایر از نوع نفت با گوگرد پایین محسوب می شود.
ذخایر استراتژیك نفت در سال های عمر خود دو بار در سال های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۵ نقش خود را برای رفع نوسانات بازار نشان دادند و روانه بازار شدند تا از افزایش قیمت نفت جلوگیری نمایند. در سال ۱۹۹۱ به علت جنگ خلیج فارس و قطع تولید نفت كویت و در سال ۲۰۰۵ نیز به علت توفان های ریتا و كاترینا دولت آمریكا از ذخایر استراتژیك نفت خود به منظور جبران كمبود نفت در بازار استفاده نمود.
هم اكنون در سطح جهان كشورها و شركت های مختلف بالغ بر ۱/۴ میلیارد بشكه ذخایر استراتژیك نفت دارند كه ۴/۱میلیارد بشكه آن در اختیار دولت ها و ۷/۲ میلیارد بشكه نیز در اختیار شركت های نفتی قرار دارد. اكثر ذخایر فوق در اختیار كشورهای عضو سازمان توسعه و همكاری اقتصادی قرار دارد. ۲۶كشور عضو سازمان توسعه و همكاری اقتصادی در مارس ۲۰۰۱ توافق كردند كه هر یك معادل ۹۰روز واردات نفت خود، ذخایر استراتژیك نفت تشكیل دهند.

منبع : روزنامه همشهری