بیماری سل در بیماران افغانی و ایرانی ارجاع شده به مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی سل و بیمارهای ریوی ۱۳۷۹-۱۳۷۷

از آنجایی که تاکنون مطالعه ای جهت بررسی بیماری سل و وضعیت درمان مهاجرین افغانی در کشورمان انجام نپذیرفته است، این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی در مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی بیماریهای ریوی بر روی تمامی بیماران بزرگسال مبتلا به سل که طی مدت دو سال (از ابتدای سال ۱۳۷۷ تا انتهای ۱۳۷۸) مراجعه نموده بودند، انجام گرفت.
این بررسی بر روی ۱۰۲۸ بیمار مبتلا به سل شامل ۷۰۲ نفر ایرانی (۶۸.۳%) و ۳۲۶نفر افغانی (۳۱.۷%) صورت پذیرفته است. میانگین سنی بیماران افغانی و ایرانی به ترتیب ۳۲.۸ و ۴۹.۰ سال بوده است(P>۰.۰۰۱) . همچنین میانگین سنی در تمامی انواع بیماری سل در بیماران افغانی کمتر از بیماران ایرانی بوده است(P>۰.۰۵) . از ۷۱۲ نفر بیمار اسمیر مثبت، برای ۶۸۹ نفر اسمیر خلط ثبت شده بود که حداقل درجه اسمیر ۱+ در ایرانیان ۴۳.۶% و حداکثر درجه ۳+ در آنها ۳۷.۵% بود. ولی در افاغنه حداقل درجه ۱+ و حداکثر درجه اسمیر ۳+ به ترتیب ۳۲.۱% و ۴۴.۳% بوده است(P>۰.۰۵) . اسمیر خلط در پایان ماه دوم درمان در ۷۷.۴% ایرانیان (۲۶۰ نفر) و ۶۳.۳% افاغنه (۹۳ نفر) منفی شد %۴۹.۲ .(P>۰.۰۰۱) از بیماران افغانی و ۳۲.۴% از بیماران ایرانی مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت برای ادامه درمان خود مراجعه ننمودند(P>۰.۰۰۰۱) .
نتایج این مطالعه نشان می دهد که بیماران افغانی از نظر سنی جوانتر از بیماران ایرانی هستند. در ضمن بیماران افغانی مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت، به فرم شدیدتر بیماری از نظر درجه اسمیرخلط مبتلا می شوند. همانطور که ملاحظه می شود مهاجرین افغانی از جمله گروه های موثر در انتشار بیماری سل در کشور می باشند. لذا کنترل مهاجرین از نظر ابتلا به بیماری سل و تدوین برنامه های منسجم جهت پیگیری و درمان این افراد از مسایل بسیار مهمی است که باید بدان توجه خاص داشت.

مژگان یزدان پناهی
حیدر مسجدی
مصطفی حسینی
علی اکبر ولایتی
محمدرضا مسجدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی