یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا
۶ خرداد ـ ۲۷ می ـ ۴ میلیون وبلاگ در چین با یک مثال: خدمت «لی شینده» به هموطنانش
آمار وبلاگها در اینترنت در مه سال ۲۰۰۵ نشان می دهد كه در چین چهار میلیون نفر دارای وبلاگ هستند و توجه چینی ها به استفاده از اینترنت زیادتر است.
«لی شینده» یكی ار این وبلاگ نگاران چین است . وی كار روزنامه گاری را منحصر به انتشار عكس و مطلب در وبلاگ خود كرده و با یك دوربین دیجیتال و یك «لپ تاب» به راه می افتد و در گوشه و كنار چین هرجا كه نقصی در كار دولت ببیند و یا متوجه اشتباه یك مقام دولتی شود آن را همان ساعت به صورت مطلب ژورنالیستیك می نویسد و با تصویر در وبلاگ خود قرار می دهد.
«لی» همچنین شكایت و انتقاد مردم را در این وبلاگ منعكس می سازد و می گوید كه او كار روزنامه نگاری را به همین عمل منحصر كرده و معتقد است كه یك روزنامه نگار باید در یك رشته پیش برود و متحصص شود. او می گوید كه دستگاه روابط عمومی دولت متبوع (چین) نوشته های او را از وبلاگ می گیرد و خلاصه می كند و به اطلاع مقامات ارشد می رساند زیرا تجربه كرده است كه چند روز پس از قرار گرفتن انتقاد او در وبلاگ، دولت بازرس فرستاده و مسئله را حل كرده است.
«لی» گفته است كه هدف مائو هم از نصب تخته سیاه در میدانهای نقاط مختلف چین همین بود كه مردم درد دل خود را بر آنها بنویسند و ماموران ویژه این مطالب را رونویس كنند و به او (مائو) اطلاع دهند. در آن زمان اینترنت نبود كه وبلاگ نویسی كنند و تخته سیاه و یا ارسال نامه مسقیم راه حل مسائل بود. نامه های مستقیم وقت گیر هستند ولی وقتی به زبان روزنامه نگاری در آیند خلاصه و آسان می شوندو با یك نگاه می شود به مفاد آنها پی برد و دستور رسیدگی صادر كرد.
«لی شینده» یكی ار این وبلاگ نگاران چین است . وی كار روزنامه گاری را منحصر به انتشار عكس و مطلب در وبلاگ خود كرده و با یك دوربین دیجیتال و یك «لپ تاب» به راه می افتد و در گوشه و كنار چین هرجا كه نقصی در كار دولت ببیند و یا متوجه اشتباه یك مقام دولتی شود آن را همان ساعت به صورت مطلب ژورنالیستیك می نویسد و با تصویر در وبلاگ خود قرار می دهد.
«لی» همچنین شكایت و انتقاد مردم را در این وبلاگ منعكس می سازد و می گوید كه او كار روزنامه نگاری را به همین عمل منحصر كرده و معتقد است كه یك روزنامه نگار باید در یك رشته پیش برود و متحصص شود. او می گوید كه دستگاه روابط عمومی دولت متبوع (چین) نوشته های او را از وبلاگ می گیرد و خلاصه می كند و به اطلاع مقامات ارشد می رساند زیرا تجربه كرده است كه چند روز پس از قرار گرفتن انتقاد او در وبلاگ، دولت بازرس فرستاده و مسئله را حل كرده است.
«لی» گفته است كه هدف مائو هم از نصب تخته سیاه در میدانهای نقاط مختلف چین همین بود كه مردم درد دل خود را بر آنها بنویسند و ماموران ویژه این مطالب را رونویس كنند و به او (مائو) اطلاع دهند. در آن زمان اینترنت نبود كه وبلاگ نویسی كنند و تخته سیاه و یا ارسال نامه مسقیم راه حل مسائل بود. نامه های مستقیم وقت گیر هستند ولی وقتی به زبان روزنامه نگاری در آیند خلاصه و آسان می شوندو با یك نگاه می شود به مفاد آنها پی برد و دستور رسیدگی صادر كرد.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
مجلس شورای اسلامی مجلس شورای نگهبان ایران دولت حجاب دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران قالیباف افغانستان رئیسی رئیس جمهور
تهران هواشناسی چین شورای شهر تهران شورای شهر شهرداری تهران پلیس قتل سیل کنکور فضای مجازی وزارت بهداشت
قیمت دلار مالیات خودرو دلار قیمت خودرو بانک مرکزی بازار خودرو قیمت طلا مسکن تورم ایران خودرو سایپا
زنان تئاتر تلویزیون سریال بازیگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران سینما فیلم موسیقی سریال پایتخت قرآن کریم
سازمان سنجش خورشید
رژیم صهیونیستی فلسطین اسرائیل غزه آمریکا جنگ غزه روسیه اوکراین حماس ترکیه عراق ایالات متحده آمریکا
فوتبال پرسپولیس فوتسال تیم ملی فوتسال ایران بازی باشگاه پرسپولیس جام حذفی آلومینیوم اراک سپاهان استقلال تراکتور وحید شمسایی
هوش مصنوعی اپل آیفون تبلیغات همراه اول فناوری اینترنت ناسا گوگل بنیاد ملی نخبگان دانش بنیان
موز خواب بارداری دندانپزشکی کاهش وزن آلزایمر