مشرف‌الدین /شرف‌الدین /مصلح‌الدین ، ابومحمد سعدی شیرازی

جنسیت: مرد
نام پدر: عبدالله
تولد و وفات: (۶۰۵ /۶۰۶ -۶۹۱) قمری
محل تولد: ایران - فارس - شیراز
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر و نویسنده و عارف
از خاندان اهل علم و فضیلت بود که تحصیلات اولیه را نزد پدر در زادگاهش فرا گرفت. با اینکه در کودکی پدرش را از دست داد اما در اوان جوانی به بغداد رفت و آنجا در مدرسهٔ نظامیه که خاص شافعیان بود و به تحصیل علوم ادبی و دینی نزد استادان بزرگی چون شهاب‌الدین سهروردی و ابن جوزی همت گماشت و سپس به عراق و شام و حجاز سفر کرد و در عهد اتابک سلغری ابوبکر بن سعد بن زنگی به شیراز بازگشت و منظومهٔ حکمی بوستان را در سال ۶۵۵ق به وی تقدیم کرد و سال بعد گلستان را در مواعظ و حکم به نثر مزین آمیخته با قزعات اشعار دل‌انگیز به نام شاهزاده سهد بن ابوبکر درآورد و به وی تقدیم کرد و از آن پس قسمت عمدهٔ عمر خود را در شیراز و در خانقاه خود زیست. سعدی ، یکی از سه شاعر بزرگ بالمنازع فارسی است. در سخن او غزل عاشقانه به والاترین حدّ لطافت و زیبائی رسیده است و لطیف‌ترین معانی در ساده‌ترین و فصیح‌ترین و کاملترین الفاظ آمده است. در حکمت و موعظه و ایراد حکم و امثال از هر شاعر پارسی‌گوی موفق‌تر است و نثر مزیّن و آراسته و شیرین‌ و جذّاب او در گلستان بهترین نمونه نثرهای فصیح فارسی است. وی به سبب تقدم در نثر و نظم از قرن هفتم به بعد همواره مورد تقلید و پیروی شاعران و نویسندگان پارسی‌گوی ایران و خارج بوده است. وی در شیراز درگذشت. از آثار منثور دیگرش غیر از گلستان: "مجالس پنجگانه"؛ "نصیحهٔ‌الملوک"؛ "رسالهٔ عقل و عشق"؛ "تقریرات ثلاثه"؛ و اشعارش به قصائد و مراثی و ترجیعات و چند مجموعه غزل و مقطعات و جزء آن تقسیم می‌شود. کلیات سعدی بارها در ایران و سایر کشورها طبع شده است.

منبع : مطالب ارسالی