مجلس مقتدر لازمه اقتدار ملی

در فرهنگ نامه های سیاسی مفهوم پارلمان به گروهی اطلاق می شود که با رای مستقیم مردم و بر اساس شناخت آنان (یا اعتمادشان) برگزیده می شوند و به موجب اصل تفکیک قوا کار قانون گزاری انجام می دهند و هیات وزیران در برابر عملکرد خود در برابر آن ها پاسخگوست. پارلمان یا مجلس به این مفهوم نمادی از حاکمیت مردم است.
هنگامی که امام خمینی (ره) رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی مجلس را در راس تمام امور می دانند، پیداست که چه جایگاهی برای این نهاد در نظام مقدس جمهوری اسلامی قایل شده و به عنوان نماینده مجلس آرمانی الگویی چون شهید آیت الله مدرس را در نظر داشته اند.
شیر مردی با عزم راسخ که جان بر سر باورهای راستین خود گذاشت و بسیاری از هموطنان ما که نماینده این مردم بوده و هستند انگار که از آن مدرس و آموزگار هیچ نیاموخته اند و به خاطر منافع شخصی، گروهی یا جناحی بر حق خود - و در واقع حق مردم - از بعد نظارتی چشم بر بسته اند یا قوانینی را پیشنهاد داده یا مهر تصویب بر پای آن گذاشته اند بی آن که عواقب آن را مد نظر داشته باشند.
به هشدارهای پیاپی مردان علم اقتصاد درباره سیاست های پولی و عواقب تورم زای آن وقعی ننهاده اند تا به امروز رسیده ایم که به رغم تمام تکذیب ها بر طرح تئوری توطئه، واقعیات در قالب تورم و گرانی افسار گسیخته و قیمت هایی تکان دهنده در آمده اند و در این چند ساله کار مجلس و دولت نفی کارهای ارزنده و زیر بنایی دولت های پیشین جمهوری اسلامی، طرد و نفی و کنار گذاشتن دلسوزان و مدیران متخصص پرورش یافته در بطن و متن انقلاب و جنگ تحمیلی بوده است. مردانی که پس از خاتمه جنگ بر مبنای آنچه در شرایط جنگ آموخته و به رغم تمام محدودیت های ایجاد شده از سوی دشمنان در میدان جنگ کوشیدند تا با ابداع، ابتکار و هوش خود از تهدیدها فرصت بسازند و بسیاری فناوری ها را بومی کنند و پس از آن به بازسازی آنچه از دست رفته یا در گذشته از آن غافل بوده ایم همت گمارند و چنین شده است که بسیاری ظرفیت های فنی، اجرایی، مهندسی و سازندگی که در دوران جنگ تحمیلی و ... پس از آن شکل گرفت اندک دامنه ای فراتر از مرزهای کشور داشته در زمینه بین المللی نیز فعال اند و بر این مبناها بوده که اینک خود قدرت انتخاب داریم و باز هم به رغم تحمیلاتی دیگر خود دانش هایی پیچیده را توسعه می بخشیم و فناوری هایش را بومی می کنیم. دنیا صدای ما را بسیار رسا می شنود. بنابراین هیچ یک از ما حق نداریم نا خواسته و نادانسته به تخریب این بنای با شکوه دست زنیم.
اینک نه زمان مجادله و نه زمان تعارف است و به گفته یکی از چهره های سرشناس اصلاح طلب و مدیری کارآفرین یعنی صفایی فراهانی بعد از ۳۰ سال باید به این بلوغ سیاسی برسیم که منافع ملی مهم ترین صنعت برای کشور است و ... تمام گروه هایی که فعالیت سیاسی دارند باید دنبال منافع ملی باشند که اینک ایجاب می کند از فضایی که در دنیاست حداکثر بهره را بریم. باید از توان داخلی خود استفاده مناسب بریم. او از چهره هایی است که گرچه آرزو می کند مجلس هشتم براساس منافع ملی شکل بگیرد اما خود پا در معرکه انتخابات نگذاشته است و شگفتا که در سوی دیگر در سمت اصولگرایان هم چهره های مشخص چون عماد افروغ وارد میدان مجلس هشتم نمی شود. او در جایی می گوید که در نگاه ساختاری مجلس اگر مجلس بود و جایگاه خود را محکم می کرد، اسیر تعاملات یک سویه نبود و تحت سلطه پارلمان گرایی دولتی قرار نمی گرفت. او می گوید که رفتارهای سیاسی ما از پشتوانه نظری و راهبردی کافی برخوردار نیست و ما بیش از حد تخم مرغ هایمان را در سبد سیاست ریخته ایم. او در نهایت می گوید معتقدم گره سیاسی مشکلات کشور به دست سیاست حل نمی شود بلکه این مشکلات به دست نقد در عرصه عمومی حل خواهد شد و هر چه مردم آگاه تر و از معرفت عمیق تری برخوردار باشند، نیز می توانند از حقوق خود دفاع کنند... باید علم نقد را برافراشت و شمشیر دو لبه نقد را بر پیکره سیاست ها و رفتارهای غلط فرود آورد و این شمشیر چیزی جز ارزش ها، اهداف و مبانی انقلاب اسلامی نیست. او نیز مجلس هشتم را مجلسی می خواهد که وکیل ملت باشند و از حقوق مردم دفاع کنند. با تمام این ها او نیز چون بسیاری از چهره هایی که با توان اجرایی، علمی، عملیاتی و دانش صنعتی و اقتصادی و سیاسی پایین کشیده است شاید به دلیل هراس از حذف به دلایلی که هیچ گاه نیز ثابت نشده و در مواردی نیز از این سرمایه های کشور به دلیل اتهامات نادرست پوزش خواهی شده به آن امید که از گوشه عزلت یا از حاشیه نشینی درآید که بسیاری چنین نکرده اند، حال که به نظر می رسد اوضاع بحرانی اقتصاد ملی - افزایش تورم، رشد نقدینگی، افزایش و واردات، کسری بودجه، برداشت از حساب ذخیره ارزی برای هزینه های دولتی به تهدید تبدیل شده، هر دو جناح برنامه های اقتصادی را محور تبلیغات خود کرده اند و چنان می نماید که رویکردها بیشتر اقتصادی تا سیاسی است. چنین است که چهره هایی چون بهزاد نبوی، اسحق جهانگیری، محمدرضا عارف، مرتضی الویری، عیسی کلانتری، احمد خرم و ... با تکیه بر سوابق کاری و قدرت بالای برنامه ریزی و آینده نگری و تجربه های مدیریتی در سمت های مختلف پا به میان گذاشته اند و پیامشان از این حضور آن است که برای نجات از بحران های اقتصادی و به تبع آن بحران های اجتماعی باید مجلسی آگاه با قدرت و توان برنامه ریزی، تحلیل و نقد علمی و کاربری داشته باشیم. هدف های واکنشی به دلیل وابستگی های جناحی به صلاح هیچ کس نیست و راه رسیدن به آن آرمان را نزدیک تر نخواهد کرد .

نویسنده :عارف بقراطی

منبع : مجلس هشتم