مولانا شمس‌الدین / کمال‌الدین محمد وحشی بافقی

جنسیت: مرد
تخلص: وحشی
تولد و وفات: ( ... - ۹۹۱) قمری
محل تولد: ایران - یزد - بافق
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
بافق را گاه از توابع کرمان و گاه از توابع یزد می‌نویسند به همین سبب ، وحشی را گاه یزدی گاه کرمانی گفته‌اند. برارد بزرگش مرادی بافقی در تربیت او و آشنا کردنش با محافل ادبی نقش مؤثری داشت. او مدتی در خدمت شرف‌الدین علی بافقی به کسب دانش و ادب پرداخت. وی پس از آموختن ادب ، از بافق به یزد و از آنجا به کاشان رفت و مدتی در آن شهر به شغل مکتبداری مشغول بود. پس از مدتی به یزد بازگشت و در آنجا به شاعری پرداخت. دوران کمال شاعری را در یزد گذراند و ممدوح و حامی واقعی او غیاث‌الدین محمدمیر حاکم یزد بود. وحشی در دستگاه حکومتی یزد با عده‌ای از شاعران محلی مانند مولانا موحدالدین فهمی و محتشم کاشانی و شجاع‌الدین غضنفر کاشانی و تابعی خوانساری آشنایی و گاه معارضه داشت.دوران حیات وی با پادشاهی شاه‌طهماسب و شاه اسماعیل صفوی و شاه محمدخدابنده (۹۸۵-۹۹۶ق) مصادف بود که وحشی ، شاه طهماسب را ستوده و در مورد شاه اسماعیل نیز ماده تاریخی داشته است. وحشی در یزد درگذشت و همان‌جا به خاک سپرده شد. در بارهٔ چگونگی مرگ او در بین تذکره‌نویسان اختلاف وجود دارد. از‌آثار وی: "ساقی‌نامه"؛ مثنوی "ناظر و منظور" در هزار و پانصد و شصت و نه بیت ، در بحر "خسرو و شیرین" نظامی؛ "فرهاد و شیرین" ، در هزار و هفتاد بیت ، که ناتمام ماند و بقیهٔ آن وصال شیرازی با افزودن هزار و دویست و پنجاه و یک بیت به پایان رسانید؛ مثنوی "خلد برین" ، در معارف و اخلاق و مراثی ، به پیروی از مخزن‌الاسرار" نظامی؛ "دیوان" شعر ، متجاوز از نه‌هزار بیت ، شامل قصیده ، ترکیب‌بند ، ترجیع‌بند ، غزل ، قطعه ، رباعی و مثنوی.

منبع : مطالب ارسالی