پلنگ ابری

طول بدن: cm ۱۱۰-۶۰
طول دم: cm ۹۰-۶۰
وزن: kg ۲۳-۱۶
پلنگ ابری بزرگترین گربه متوسط جثه است و برخلاف نامش با پلنگ خویشاوندی نزدیك ندارد. نام آن در زبان مالزیایی به معنای «ببر درختی» و در زبان چینی به معنای «پلنگ نعنایی» است زیرا گمان می‌شود لكه‌های نامنظم روی بدنش شبیه برگ‌های نعنا هستند. دمش فوق‌العاده بلند و معمولاً به اندازه طول بدن است. پاها نسبتاً كوتاه و پنجه‌ها بزرگ و پهن هستند. الگوی لكه‌های روی بدنش شاخص و منحصر به فرد است. رنگ زمینه زرد كمرنگ تا قهوه‌ای پررنگ است. لكه‌های بزرگ با شكل های نامنظم وجه تسمیه نام ابری هستند. این لكه‌ها در حاشیه سیاه یا قهوه‌ای تیره و در وسط كمرنگ ترند. سینه و شكمش رنگ پریده یا سفید است و چندتایی خال دارد. پشت و گردنش خال‌های سیاه یا قهوه ای تیره كشیده‌ای دارد. سر و پاها نیز معمولاً خالدارند. دم بسیار پشمالو با حلقه‌های سیاه شكسته و چشم‌ها زردرنگ هستند. پلنگ ابری جمجمه كشیده‌ای دارد كه با تمام گربه‌های دیگر متفاوت است و آن را به تنهایی در جنسی جداگانه قرار می‌دهد. دندان‌های نیش آن به نسبت جثه اش از تمام گربه ها بزرگتر است و تا ۵/۴ سانتی متر می‌رسد. به همین خاطر گاه به آن «دندان خنجری امروزی» گفته می شود. پلنگ ابری در اعماق جنگل‌های استوایی و مناطق باتلاقی دور از سكونتگاه‌های انسان در جنوب شرقی آسیا از نپال به طرف شرق تا تایوان و جنوب چین و به طرف جنوب از برمه تا جاوه و نیز در اندونزی، مالزی و جزایر سوماترا و بورنئو یافته می‌شود. تولیدمثل پلنگ ابری تنها در اسارت مشاهده شده است. بچه‌ها پس از ۸۶ تا ۹۵ روز آبستنی از اسفند تا مرداد به دنیا می‌آیند. زایمان معمولاً در تنه خالی یك درخت انجام می شود و تعداد توله‌ها یك تا پنج عدد است كه به هنگام تولد ۱۵۰ تا ۲۸۰ گرم وزن دارند. چشم هایشان در روز دهم تا دوازدهم باز می‌شود. رنگ بدن بچه‌ها در زمان تولد زرد خاكستری است اما تا شش ماهگی الگوی بدن افراد بالغ در آنها ظاهر می‌شود. مادر تا پنج ماه از آنها مراقبت می كند. در ۵/۲ ماهگی به تدریج آنها را از شیر می‌گیرد و غذای جامد در اختیارشان می‌گذارد. در ماه نهم مستقل می شوند و در اسارت تا ۱۷ سال عمر كرده‌اند. غیر از فصل تولیدمثل تنها زندگی می‌كنند. عمدتاً درخت زی است. دم بلندش در حفظ تعادل و پنجه‌های پهنش در گرفتن درخت به كارش می‌آیند. پنهان كار است و مناطقی را ترجیح می دهد كه از دسترس انسان دور باشد. از این رو اطلاعات چندانی درباره رفتار اجتماعی شان در دست نیست. از گوزن، گاو، بز، گراز، خزندگان، پرندگان و میمون‌ها تغذیه می‌كند. هم شب و هم روز شكار می كند. طعمه اش را یا روی زمین تعقیب می‌كند یا در میان درختان به كمین می‌نشیند. پلنگ ابری حلقه مهمی از زنجیره غذایی اكوسیستم جنگل بارانی است و وجود آن برای حفظ شبكه ظریف این اكوسیستم ضروری است. پلنگ ابری برای پوست و خواص دارویی منسوب به اجزای بدنش شكار می‌شود. در نتیجه جنگل تراشی و شكار در خطر انقراض قرار گرفته و نام آن در فهرست سرخ IUCN در بخش آسیب پذیر آمده است. به خاطر دندان‌ها و استخوان‌ها و پوست زیبایش شكار می‌شود. برای تهیه یك پالتوپوست ۲۰ تا ۳۰ پلنگ ابری لازم است. بریدن درختان و پیشروی انسان در جنگل زیستگاه آن را نابود ساخته است. پلنگ ابری تحت قانون شكار و در پارك‌های ملی و مناطق حفاظت شده كاملاً حمایت شده است. برنامه‌های تكثیر آن در اسارت تاكنون ناموفق بوده اند و علت آن كمبود تعداد نمونه‌ها و خزانه ژنتیكی كوچك است. چهار زیرگونه برای آن معرفی شده كه یكی از آنها فقط در تایوان زندگی می‌كند و احتمالاً تاكنون منقرض شده است. بسیاری از دانشمندان پلنگ ابری را حلقه تكاملی میان گربه‌های بزرگ و گربه‌های كوچك می‌دانند. جمجمه و دندان‌هایش شبیه گربه‌های بزرگ اما بدن و سایر ویژگی‌هایش شبیه گربه‌های كوچك است. به دلیل تفاوت‌های فیزیولوژیك با گربه‌های بزرگ توانایی غرش در آنها كاهش یافته است.

منبع : روزنامه شرق