پاسخ دولتگرایان مجلس هفتم به مردم چیست؟

مردم ایران به زودی در آزمونی بزرگ به نام انتخابات مجلس هشتم نمایندگان جدید خود را برای پاسداری از حقوق اساسی ایرانیان بر می گزینند.
▪ از این رو به نظر می رسد که بررسی کارنامه نمایندگان مجلس هفتم و اکثریت محافظه کار آن امری است اجتناب ناپذیر:
۱) وقتی سخن از نحوه عملکرد مجلس هفتم به میان می آید برخی از اعضای فراکسیون اکثریت به انتقادات نمایندگان به دولت اشاره می کنند واز آن به عنوان نماد پویایی مجلس نام می برند. اما آیا واقعا مجلس هفتم مجلسی پویاست ؟
امروز منتقدان اصولگرای دولت نهم کاملا در مجلس هفتم مطرود شده اند و به هیچ مناسبتی نه مورد مشورت قرار می گیرند و نه به نظراتشان بهایی داده می شود. حتی برخی از اعضای فراکسیون اکثریت از حذف قطعی نمایندگان اصولگرای منتقد دولت نهم از فهرست ائتلاف اصولگرایان خبر داده اند. لذا اگر بناست عملکرد نمایندگان اصولگرای مجلس هفتم مورد ارزیابی قرار گیرد باید آنان را به دو گروه منتقدان دولت نهم و "دولتگرا"ها تقسیم کرد. از این رو اگر ملاک پویایی یک مجلس میزان نقدهای عالمانه آنان از عملکرد دولتمردان باشد باید به "نمایندگان دولتگرا" نمره منفی داد.
۲) معیار مناسب دیگر برای بررسی عملکرد نمایندگان مجلس ، میزان نظارت آنان بر عملکرد دولتمردان است. بعید به نظر می رسد که این نظارت هم اکنون در جایگاه قابل دفاعی باشد. مجلسی که تحت فشارهای سیاسی، طرحی را تصویب کرده بود که تمام قراردادهای خارجی دولت خاتمی را خود بررسی و تصویب کند، هم اکنون در مقابل فروش ارزان قیمت گاز کشور به هند و پاکستان و احتمال هدر رفتن بیت المال سکوت پیشه کرده است. اگر قرار باشد در مقابل چنین قراردادهایی سکوت شود و نظارتی در کار نباشد، پس کجا باید از منافع این ملت پاسداری کرد؟ در این میان نیز نقش دولتگراها در کاهش نقش نظارتی مجلس بارز است و لذا در این قسمت نیز نمره منفی در کارنامه دارند.
۳) مجلس هفتم و اصولگرایان آن همان کسانی هستند که طرح تثبیت قیمت ها را به تصویب رسانده اند.
اما امروز در مقابل بی نتیجه و عبث بودن این طرح غیر کارشناسی و تقریبا تبلیغاتی سکوت کرده اند. آیا نمایندگان اصولگرای مجلس هفتم از اوضاع قیمت ها خبر دارند؟ اگر خبر ندارند که وای به حال نمایندگان این مجلس و اگر دارند وای به حال واژه اصولگرایی. آیا این اصولگرایی است که بخش زیادی از مردم این کشور زیر فشارهای شدید اقتصادی باشند؟ آیا این اصولگرایی است که بخش زیادی از مردم زیر بار سنگین اجاره بها کمر خم کنند؟ پس کجاست صدای اعتراض نمایندگانی که عنوان وکالت ملت را همراه دارند؟ در این میان نیز نقش دولتگراها در نادیده گرفتن مشکلات معیشتی مردم غیر قابل انکار است.
۴) بسیاری از نمایندگان مجلس ، هیات رئیسه را عامل اصلی ناکامی های مجلس هفتم و کاهش شان نظارتی نمایندگان می دانند. لذا تک تک اعضای هیات رئیسه باید در مقابل این ناکامی ها و نا کارآمدی ها پاسخگو باشند.
هفته گذشته دو نماینده اصولگرای مجلس هفتم در یک برنامه زنده تلویزیونی در باره بانک ها اذعان کردند هم اکنون سلیقه برخی مدیران عالی رتبه اجرایی جایگزین قانون و ضابطه شده است. چرا نمایندگان تاکنون سکوت کرده اند چرا اجازه داده اند که اوضاع اینگونه شود؟ بسیاری معتقدند هیات رئیسه سبب شده که دولتی ها چندان برای نظارت نمایندگان توجهی قائل نباشند. چرا باید شایع شود که در مواقع ضروری تنها با یک عضو هیات رئیسه مشورت می شود و او نیز به تنهایی تصمیم می گیرد. چرا مجلس هفتم به مجلسی تبدیل شده که با مشورت یک نفر از نمایندگان با نفوذ بتوان همه تصمیمات را عملی کرد؟ چرا جایگاه برخی از افراد جناح اصولگرا دراین مجلس چنان پررنگ شده که به تنهایی اندازه کل نمایندگان تصمیم می گیرند آیا می توان چنین مجلسی را پویا نامید؟
بعید به نظر می رسد که پاسخ منصفان به این پرسش مثبت باشد. لذا شاید بهتر باشد از این پس نیز دولتگراها عواقب عملکرد خود را بپذیرند و در انتخابات نیز خود را تسلیم آرای ملت بدانند. در واقع انتخابات مجلس هشتم یک انتخابات دو قطبی خواهد بود که یک قطب آن عاملان وضعیت فعلی و قطب دیگر منتقدان آن هستند. یک قطب آن کسانی هستند که مشکلا ت مردم را نادیده می گیرند و قطب دیگر کسانی که در کنار مردم هستند. حال این ملت هستند که در انتخابات ۲۴ اسفند تصمیم می گیرند به کدام یک از این دو گروه رای دهند؟

نویسنده : بهداد مهرباور

منبع : روزنامه مردم سالاری