تصویر خانوادگی - Gruppo Di Famiglia In Un Interno

سال تولید : ۱۹۷۴
کشور تولیدکننده : ایتالیا و فرانسه
محصول : جووانی برتولوچی
کارگردان : لوکینو ویسکونتی
فیلمنامه‌نویس : سوزو چکی دامیکو، انریکو مدیولی و ویسکونتی، برمبنای داستانی نوشته مدیولی.
فیلمبردار : پاسکوالینو دِ سانتیس
آهنگساز(موسیقی متن) : فرانکو مانینو
هنرپیشگان : برت لنکستر، هلموت برگر، کلودیا مارسانی، سیلوانا مانگونو، استفانو پاتریتسی ،رومولو والی، ژان پی‌یر زولا، کلودیا کاردیناله و دومینیک ساندا.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۱ دقیقه.


«کنتس بیانکا برومونتی» (مانگانو) از پروفسوری گوشه‌گیر (لنکستر) می‌خواهد که طبقه‌ای از خانه اعیانی‌اش را به دخترش، «لیه‌تا» (مارسانی) و دوست او، «استفانو» (پاتریتسی) اجاره دهد. کنتس را یک جوان آلمانی به‌نام «کنراد» (برگر) همراهی می‌کند. پروفسور، «کنراد» را مصاحب خود می‌یابد و او نیز در همان خانه ساکن می‌شود. مدتی بعد، پلیس برای دستگیری «کنراد» می‌آید: او از آزادی خواهان ضد نازی است و افرادی مثل همسر «بیانکا» و پدر «استفانو» را فاشیست می‌داند. «کنراد» در خانه پروفسور کشته می‌شود، و پروفسور، که اکنون به بیماری قلبی دچار شده، خود را تنها و بی‌کس می‌یابد...
* فیلم، پانتومیمی مبهم و ناهمگون است که درون‌مایه‌ای شبیه مرگ در ونیز (ساخته خود ویسکونتی، 1971) دارد؛ اما فاقد اِشراف زیبا شناختی دیگر آثار استاد است. آشفتگی موجود در رفتار شخصیت‌های محوری داستان او در ارتباط با یکدیگر ناهماهنگ جلوه می‌کنند و این ناهناهنگی حتی در گفت‌وگوهای آنان راه یافته است: لحن گفتار و نوع جمله‌هائی که آنان به زبان می‌آورند گاه متکلف و ادبیانه است و گاه به نهایت عامیانه می‌شود. همچنین، ویسکونتی به نوعی از فیلم خود یک بیانیه ضد فاشیستی می‌سازد، اما قهرمان او، به‌عنوان نماد و مظهر این اعتقاد، با گوشه‌گیری و گریزی از واقعیت‌ها می‌خواهد بیانگر این مخالفت باشد. در مجموع، ایراد عمده و اساسی فیلم، نبود اشتیاق و تمایل ویسکونتی و شاید هم ناتوانی او در بیان آشکار و صریح محتوای روانی - جنسی داستان خود است. شاید گفت‌وگوهای بیش از حد فیلم‌نامه، او را از دست‌یابی به این جنبه اساسی باز داشته است.