سه شنبه, ۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 30 April, 2024
مجله ویستا
۱۵ ژانویه سال ۹۴۶ میلادی ـ روز درخشان دیگری درتاریخ ایرانیان: احیاء حاکمیت ملی
پانزدهم ژانویه سال ۹۴۶ میلادی احمد دیلمی (معزالدوله) بغداد را متصرف شد، المستکفی بیست و دومین خلیفه عباسی را برکنار کرد و با این اقدام حکومت سراسر ایران بار دیگر در دست ایرانیان قرار گرفت و تجدید حاکمیت ملّی که مردانی چون ماکان و مرداویز از مازندران و دیلمان، بابک خرمدین از آذربایجان، سیستانی ها (ایرانیان خاوری که امروز افغان خوانده می شوند) به ویژه صفاریان، خراسانی ها به ویژه سامانیان و ... در راهش تلاش کرده و جان باخته بودند به تحقق پیوست. علی، احمد و حسن دیلمی پسران بویه از پیروان و دستیاران «مرداویز» قهرمان ملّی ما بودند که آرزوها و اندیشه های وی را دنبال کردند.
بوئیان «شیعه اثنی عشری» را با ناسیونالیسم ایرانی در آمیختند تا میهن آنان ماهیتی کاملا مستقل داشته باشد؛ درست به همان گونه که آئین زرتشت ستون ناسیونالیسم ایرانی در دوران ساسانیان بود.
احمد از سوی برادر خود علی دیلمی مامور پس گرفتن خوزستان و تصرف بغداد بود که به انجام هر دو ماموریت موفق شد. احمد چون شنید که خلیفه برکنار شده از دسیسه دست بر نداشته دستور مجازات اورا داد که حکم به نابیناشدن او داده شد تا نتواند توطئه کند و این حکم که احمد شخصا در تعیین نوع مجازات مداخله نداشت به اجرا درآمد.
تاریخ نگاران اروپایی ۱۵ ژانویه ۹۴۶ میلادی (پس گرفتن پایتخت امپراتوری باستانی ایران ـ فتح مقر خلیفه عباسی) را برای ایرانیان روزی بزرگ نوشته اند، روزی درخشان همانند روزی که کوروش ایجاد ایران را اعلام داشت و روزی که اشکانیان مقدونیهای اشغالگر (جانشینان اسکندر) را به مدیترانه ریختند. مقدونی ها «سلوکیه» را در کنار دجله ساخته بودند تا از آنجا بر آسیای غربی حکومت و نظارت کنند که اشکانیان پس از بیرون راندن آنان از آسیا، تیسفون (مداین ـ واقع در ۳۶ کیلومتری جنوب بغداد امروز) را در سوی دیگر دجله ساختند و دو دولت اشکانی و ساسانی ایران حدود هزار سال از این شهر بر امپراتوری پهناورشان حکومت کردند و مانع پیشروی اروپاییان (رومیان) در آسیا شدند. هر دو دودمان خطر نزدیک بودن به مرز رقیب (امپراتوری غرب = روم ) را تحمل کردند و پایتخت را از تیسفون به یک شهر مرکزی انتقال ندادند.
بغداد در دسامبر سال ۱۵۳۴ از دست ایران خارج شد و موقتا به تصرف سلطان سلیمان امپراتور عثمانی افتاد که خود را خلیفه مسلمین می خواند و بغداد را برای اثبات ادعای خود لازم داشت. دولت صفویه ایران بعدا بغداد را از عثمانی ها پس گرفت و در آنجا یک پادگان ثابت به وجود آورد و یک واحد نظامی نیرومند مستقر ساخت. جنگ متناوب ایران و عثمانی بر سر بغداد دو قرن طول کشید و در زمان نادر شاه مصالحه صورت گرفت؛ ایران از دعاوی خود بر بغداد دست کشید و عثمانی حاکمیت ایران بر ایروان (پایتخت کنونی ارمنستان) و همه قفقاز جنوبی را برسمیت شناخت.
بوئیان «شیعه اثنی عشری» را با ناسیونالیسم ایرانی در آمیختند تا میهن آنان ماهیتی کاملا مستقل داشته باشد؛ درست به همان گونه که آئین زرتشت ستون ناسیونالیسم ایرانی در دوران ساسانیان بود.
احمد از سوی برادر خود علی دیلمی مامور پس گرفتن خوزستان و تصرف بغداد بود که به انجام هر دو ماموریت موفق شد. احمد چون شنید که خلیفه برکنار شده از دسیسه دست بر نداشته دستور مجازات اورا داد که حکم به نابیناشدن او داده شد تا نتواند توطئه کند و این حکم که احمد شخصا در تعیین نوع مجازات مداخله نداشت به اجرا درآمد.
تاریخ نگاران اروپایی ۱۵ ژانویه ۹۴۶ میلادی (پس گرفتن پایتخت امپراتوری باستانی ایران ـ فتح مقر خلیفه عباسی) را برای ایرانیان روزی بزرگ نوشته اند، روزی درخشان همانند روزی که کوروش ایجاد ایران را اعلام داشت و روزی که اشکانیان مقدونیهای اشغالگر (جانشینان اسکندر) را به مدیترانه ریختند. مقدونی ها «سلوکیه» را در کنار دجله ساخته بودند تا از آنجا بر آسیای غربی حکومت و نظارت کنند که اشکانیان پس از بیرون راندن آنان از آسیا، تیسفون (مداین ـ واقع در ۳۶ کیلومتری جنوب بغداد امروز) را در سوی دیگر دجله ساختند و دو دولت اشکانی و ساسانی ایران حدود هزار سال از این شهر بر امپراتوری پهناورشان حکومت کردند و مانع پیشروی اروپاییان (رومیان) در آسیا شدند. هر دو دودمان خطر نزدیک بودن به مرز رقیب (امپراتوری غرب = روم ) را تحمل کردند و پایتخت را از تیسفون به یک شهر مرکزی انتقال ندادند.
بغداد در دسامبر سال ۱۵۳۴ از دست ایران خارج شد و موقتا به تصرف سلطان سلیمان امپراتور عثمانی افتاد که خود را خلیفه مسلمین می خواند و بغداد را برای اثبات ادعای خود لازم داشت. دولت صفویه ایران بعدا بغداد را از عثمانی ها پس گرفت و در آنجا یک پادگان ثابت به وجود آورد و یک واحد نظامی نیرومند مستقر ساخت. جنگ متناوب ایران و عثمانی بر سر بغداد دو قرن طول کشید و در زمان نادر شاه مصالحه صورت گرفت؛ ایران از دعاوی خود بر بغداد دست کشید و عثمانی حاکمیت ایران بر ایروان (پایتخت کنونی ارمنستان) و همه قفقاز جنوبی را برسمیت شناخت.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران مجلس شورای اسلامی بابک زنجانی مجلس خلیج فارس دولت سیزدهم دولت لایحه بودجه 1403 حجاب شورای نگهبان مجلس یازدهم محمدباقر قالیباف
قوه قضاییه تهران هواشناسی سیل شهرداری تهران بارش باران فضای مجازی آموزش و پرورش سلامت دستگیری شورای شهر تهران پلیس
خودرو قیمت دلار قیمت خودرو کارگران سایپا دلار ایران خودرو بازار خودرو قیمت طلا مالیات بانک مرکزی تورم
تلویزیون رسانه سریال مقام معظم رهبری سینمای ایران سینما تئاتر موسیقی فیلم بازیگر رسانه ملی کتاب
ناسا سازمان سنجش شورای عالی انقلاب فرهنگی
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین آمریکا جنگ غزه حماس روسیه نوار غزه عربستان اوکراین ترکیه
فوتبال پرسپولیس استقلال سپاهان تراکتور تیم ملی فوتسال ایران فوتسال باشگاه استقلال بازی وحید شمسایی باشگاه پرسپولیس لیگ برتر
هوش مصنوعی اینترنت تبلیغات اپل فناوری همراه اول ماه آیفون گوگل روزنامه ایرانسل
داروخانه ویتامین کاهش وزن دیابت خواب طول عمر چاقی سلامت روان فروش اینترنتی دارو بارداری