گنجینهٔ ملی

● کارگردان: جان ترتلتاب. فیلم‌نامه: جیم کوف، کورماک ویبرلی، ماریان ویبرلی. بازیگران: نیکلاس کیج، هاروی کایتل، جون وویت، دایان کروگر، شان بین.
این فیلم اکشن و ماجراجویانه، سعی کرده تا تاریخ را سرگرم کننده نشان دهد و در این‌کار موفق شده است. بیشترین بار طنز فیلم، بر دوش شخصیت اصلی است که تاریخ را چنان جدی می‌گیرد که حتی گاه دیوانه به‌نظر می‌رسد.
کیج در نقش بنجامین فرانکلین گیتز است، آدمی ماجراجو و بایگان اسناد تاریخی، که علاقهٔ مفرط‌اش به تاریخ را، داستان‌های پدربزرگ‌اش دربارهٔ گنجینهٔ ملی گمشده و جستجوهای پنهانی، تشدید کرده است. یکی از این داستان‌های طولانی، دربارهٔ گنجینه‌ای است که بنیان‌گذاران آمریکا، محل اختفای آرا به رمز، در پشت اعلامیهٔ استقلال، پنهان کرده‌اند. وقتی شریک کیج به او خیانت کرده و نقشهٔ سرقت گنجینه را طرح می‌کند، برای او فقط یک راه باقی می‌ماند: با دزدیدن اعلامیهٔ استقلال، گنجینه را حفظ کند. روش او برای توجیه این دزدی (چون اعلامیه سندی بسیار مهم است) و همچنین تمام رفتارهای دیوانه‌وارش، خیلی سرگرم‌کننده و جالب است. بنجامین یک تاریخدان افراطی است، او خود را حامی تاریخ و سربازی می‌داند که برای حفاظت از گنجینهٔ ملی دست به هر کاری خواهد زد.
کیج که لوده‌بازی مخصوص خود را اینجا هم عرضه کرده، بنجامین را مردی نشان می‌دهد که عشقی عمیق به تاریخ و دانش دارد، آنقدر که می‌شود گاهی در سلامت عقل او شک کرد، ولی در علاقه‌اش هرگز. بهترین صحنه‌های فیلم که در ضمن پر از سکانس‌های اکشن است، آنهائی هستند که بنجامین به کمک مسئولین موزه (کروگر)، دیوانه‌وار سعی می‌کند محل دفن گنجینه را رمزگشائی کند. فیلم در ضمن ادای احترامی به تاریخ و بنیانگذاران اعلامیهٔ استقلال است و همچنین تجلیلی است از روابط خاص بین پسرها و پدربزرگ‌هایشان. یکی دیگر از جذابیت‌های دور از انتظار این فیلم، این است که مردم را به یادگیری و مطالعهٔ وقایع تاریخی تشویق می‌کند.

منبع : مجله دنیای تصویر