«خفاش ها» در روند ناکامی

والنسیا بدون شک سومین تیم برتر اسپانیا پس از رئال مادرید و بارسلونا است اما این تیم در فصل جاری رقابت های لالیگا هیچ نشانی از والنسیای قهرمان نداشت. شروع نه چندان مناسب سفیدپوشان مستایا در ابتدای فصل جاری باعث شد آنها در رده چهارم جدول و پشت سر رئال مادرید که در آن زمان در رده سوم قرار داشت جای بگیرند اما سران این باشگاه گویا به رده چهارم راضی نبودند تا اینکه سرانجام کیکه سانچز فلورس را از هدایت تیم برکنار کردند و رونالد کومان را به امید کسب نتایج بهتر و بازگرداندن اقتدار از دست رفته به جانشینی فلورس انتخاب نمودند. والنسیا تحت هدایت کومان نه تنها کاری از پیش نبرد و رضایت سران باشگاه را جلب نکرد بلکه روز به روز بیشتر به سمت قهقرا و زوال پیش رفت. این تیم که در ابتدای فصل در مکان چهارم جدول جای گرفته بود آن قدر ضعیف عمل کرد که اکنون خطر سقوط به دسته پایین تر را احساس می کند. مسئولان باشگاه به کومان فرصت دادند تا ناکامی های اخیر را جبران کند اما این سرمربی هلندی بازهم نتوانست اوضاع آشفته تیم را به حالت عادی بازگرداند. سرانجام کاسه صبر سران خفاش ها لبریز شد تا نه تنها کومان بلکه ۴ تن دیگر از اعضای کلیدی تیم یعنی خوزه ماری باکرو، تونی برونیس اسلات دستیاران سرمربی، میگوئل آنخل رویز مدیر ورزش و آنتونیو فرناندز معاون فنی تیم را از سمت خود برکنار کنند. خروج کومان و سایر اعضای کادر فنی از مستایا، آینده والنسیا را در هاله ای از ابهام قرار داده است اما به دنبال اخراج کومان، سالوادور گونزالز مارکو ملقب به «وورو» هدایت سفیدپوشان را در اندک هفته پایانی لالیگا برعهده خواهد گرفت اما به نظر نمی رسد حال که تنها اسکلتی از پیکره والنسیا و تنها چند هفته از رقابت های لالیگا باقی مانده است انتصاب «وورو» به عنوان سرمربی جدید بتواند کاری را از پیش ببرد. در واقع آینده والنسیا بسیار مبهم شده است.
● گذشته
بسیاری معتقدند اکثر مشکلات والنسیا از زمان انتصاب خوان باتیستا سولر به عنوان رئیس جدید باشگاه در سال ۲۰۰۴ آغاز شده است اما روشن است تمامی آن مشکلات ریشه در گذشته باشگاه داشته اند. هرچند گذشته نه چندان دور والنسیا ثابت می کند که سولر در ناکامی های اخیر این باشگاه بی تأثیر نبوده است. سولر شخصیتی کم صبر و تحمل بود که اکثر تصمیماتش را از روی انگیزه آنی و بدون طرح قبلی به اجرا درمی آورد. او از بدو ورودش به مستایا تغییرات فراوانی را در والنسیا اعمال کرد که تنها اندکی از آنها تأثیر و نتیجه ای مثبت بر جای گذاشتند. البته نباید فراموش کرد که سولر به منظور رقابت با همتایان سابقش در والنسیا اقداماتی نیز انجام داد که موفقیت های زیادی را برای سفیدپوشان به همراه داشت. ضمن آنکه برخی از اقدامات اورتی، مدیر سابق والنسیا باعث شد سولر در تحقق اهدافش در این باشگاه با مشکلاتی روبرو شود. بر کنار شدن رافائل بنیتز سرمربی سابق والنسیا و فردی که یکی از پرافتخارترین دوران ها را برای سفیدپوشان رقم زد، یکی از موارد منفی بود که در زمان ریاست اورتی اتفاق افتاد و اما نتایج آن در زمان ریاست سولر بروز پیدا کرد. خروج بنیتز با ورود سرمربیانی چون رانیه ری و کیکه سانچز فلورس همراه بود که هیچ یک نتوانستند مانند او باشند. گرچه بعد از اخراج بنیتز بازهم ظواهر امر خوب به نظر می رسد و والنسیا در مقطعی نمایش خوبی ارائه می داد اما در واقع روزهای افتخار و اوج سفیدهای مستایا تمام شد و قهرمانی در لالیگا به رؤیایی دست نیافتنی تبدیل گردید. کیکه سانچز فلورس در نخستین فصل حضورش در والنسیا تیم را در رده سوم لالیگا قرار داد اما پس از آن اسیر مسائل حاشیه ای فوتبال شد تا فصل بعد با یک پله تنزل در رده چهارم لالیگا رقابت ها را به پایان برساند اما این تنها بخشی از داستان طولانی ناکامی های والنسیا است. مستایا ورزشگاهی است که کمتر روی آرامش و سکوت را به خود دیده است. نمونه آن اختلاف نظر میان کیکه سانچز فلورس و آمادئو کاربونی مدیر ورزشی آن وقت والنسیا که بعدها اخراج شد، بود در حالی که پس از کناره گیری کاربونی هیأت مدیره و کادر فنی تیم می بایست برای تعیین جانشینی مناسب تلاش می کردند. میگوئل آنخل رویز در تابستان ۲۰۰۷ به این سمت منصوب شد و دقیقاً همان راهی را در پیش گرفت که پیش از او کاربونی رفته بود. او که خود را مختار می دید بازیکنانی را به مستایا آورد که مسلماً خودش هم اطلاعی از قابلیت های آنها نداشت ضمن آنکه بعدها ثابت شد که هیچ یک از آنها به درد ترکیب فلورس نمی خورند و قابلیت سازگاری با طرح و برنامه های او را ندارند. معرفی کردن رویز به عنوان مقصر اصلی تمام مشکلات والنسیا کا ر بسیار آسانی است اما باید اعتراف کرد که مشکلات این باشگاه از جای دیگری نشأت می گیرد و آن عدم وجود ارتباط صحیح میان اعضای آن است.
● شرایط حال
تمام مسائل پیشین والنسیا پایه گذار مشکلات فعلی این تیم شده است. در حالی که ترکیب والنسیا در فصل جاری بسیار ضعیف تر از ترکیب سال های گذشته این تیم بود که سانچز فلورس فصل را با شروعی رو به افت آغاز کرد. مطمئناً والنسیا حتی با این ترکیب، تیمی نبود که فصل را با لغزش هایی همچون شکست مقابل ویارئال و اسپانیول آغاز کند. شاید این ۲ تیم از قدرت های لالیگا بوده باشند اما متوقف شدن مقابل تیم هایی مانند وایادولید و آلمریا دیگر توجیهی نداشت. بدان نحو شد که سولر در حالی که تنها ۹ هفته از آغاز رقابت های لالیگا نگذشته بود خود و تیمش را در تنگنا و زیر فشار انتقادات می دید. از این رو سولر برای کاهش فشار انتقادات کیکه فلورس را از کار برکنار کرد و کومان سرمربی سابق آیندهوون هلند را به جانشینی او برگزید. سولر بدون توجه به این مسأله که فلورس سرمربی شایسته ای است و ۲ بار والنسیا را در فصول ۲۰۰۱-۲۰۰۰ و ۲۰۰۴-۲۰۰۳ به قهرمانی لالیگا رسانده صرفاً به خاطر آنکه تیمش از ۹ بازی ابتدای فصل ۱۸ امتیاز گرفته است او را از مستایا اخراج کرد. او هیچ توجهی به این موضوع که والنسیا دیدارهایش را به تیم های قدرتمند و اوج گرفته ای مانند ویارئال واگذار کرده است نداشت و این طور تصور کرد که فلورس باعث ناکامی های سفید پوشان شده است. بی مهری سولر به فلورس تا حدی بود که این سرمربی طی واکنش شدیدی پس از اخراجش از والنسیا به خبرنگاران گفت: «کیکه یک سمت را از دست داد اما دوباره یک زندگی را به دست آورد. این اظهار شاید بیشتر از هرچیز دیگری بیانگر اوضاع آشفته و بحرانی مستایا باشد. ورود کومان به مستایا چیزی را عوض نمی کرد زیرا هدایت تیمی را برعهده می گرفت که از پایه دچار مشکلات بود با این وجود بسیاری معتقد بودند که شانس کومان برای به اوج بازگرداندن والنسیا به روزهای اوجش بسیار بیشتر از کیکه سانچز فلورس است اما دیدارهای دشوار یکی پس از دیگری در انتظار ورود کومان نشسته بودند تا این سرمربی هلندی را در ابتدای ورودش به مستایا دچرا مشکل کنند. این اوضاع باعث شد تا او به طور مداوم در حال بحث و مجادله با رسانه ها و مطبوعات باشد و زمانی که از مجادله با آنها فارغ می شد مشاجرات خود با بازیکنانش را آغاز می کرد. لازم به ذکر است تصمیمات عجیب و غریب کومان نیز چندان در ناکامی های اخیر این تیم بی تأثیر نبوده است. او با کنار گذاشتن مهره های کلیدی همچون دیوید آلبلدا، سانتیاگو کانیزارس و میگوئل آنخل آنگولو از ترکیب تیم جو آشفته ای را بر فضای مستایا حاکم کرد. این شرایط به کسب نتایج ضعیف از سوی سفیدپوشان منجر شد و وضعیت این تیم را در میان سایر تیم های لالیگا روز به روز بدتر کرد. گرچه یادآوری کردن ناکامی های کومان در والنسیا و دلایل آن وقت گیر است اما این موضوع ارزش آنها را دارد تا بار دیگر آنچه که این مربی هلندی در مستایا به ارث گذاشت را مرور کنیم. والنسیا تیمی است که همواره به عنوان یکی از اضلاع مربع قدرت های باشگاهی اسپانیا شناخته می شود. با اقدامات نادرست هیأت مدیره و دست اندرکاران اجرایی این باشگاه و در رأس آنها مدیر ورزشی اکنون خود در میان تیم های قعر جدولی که مدت زمان زیادی به سقوط آنها باقی مانده تبدیل شده است. دوران حکومت سولر بر مستایا باعث ایجاد اختلافات فراوانی میان اعضای این باشگاه شد. بدین ترتیب تمامی اعضای والنسیا اعم از اعضای کادر فنی هیأت مدیره و سایرین به گروه هایی تقسیم شدند که همچون انگشتان دست جهتشان به سوی یک مسیر متفاوت بود. به عبارت دیگر دوران حضور سولر همراه بود با خروج اتحاد از میان اعضای والنسیا. بدین نحو قابل پیش بینی بود که رونالد کومان به هیچ وجه شانسی برای بیرون آوردن والنسیا از مرداب مشکلات نخواهد داشت. بدون شک این سرمربی هلندی مرتکب اشتباهات فراوانی شده بود اما در صورتی که طرز تفکر او با آنچه که از او مشاهده کردیم متفاوت می بود شاید ناکامی های والنسیا به این مرحله نمی رسد. در واقع او پای در مسیری می گذاشت که بن بست بودنش از روز اول مشخص بود.
● خطر
حال که «وورو» هدایت سفیدپوشان مستایا را عهده دار شده است و به عقیده برخی عوامل اصلی ناکامی های اخیر والنسیا این باشگاه را ترک کرده اند، سران تیم ممکن است به دنبال راهی بای بازگرداندن تیم در مسیری که از ابتدای فصل باید قرار می گرفت هستند اما با این وجود مشخص است که نه تنها آنها باید سرمربی جدیدی را برای به دست گیری هدایت تیم در فصل آینده انتخاب کنند بلکه باید هدف هایی دیگر همچون انتخاب مدیر ورزشی و کمک مربیان جدید، تعیین بودجه برای خرید بازیکن در فصل نقل و انتقالات تابستان و برنامه های فصل آینده خود را دنبال کنند. سولر در مدت مدیریت خود در والنسیا نشان داد که دارای نوعی تناقض در عملکردش می باشد. او که در بسیاری جهات یک دیکتاتور به نظر می رسد اجازه داد تا فرهنگ ماکیاولیستی در مستایا رشد پیدا کند. در واقع این مسأله دلیل اصلی تمام مشکلات والنسیا طی چند سال اخیر بوده است.بلندپروازی های سولر در والنسیا برای دست یافتن به رکورد بزرگانی همچون رئال مادرید و بارسلونا باعث شد سفیدهای مستایا متحمل فشار زیادی شوند. این مسأله باعث شده تا سقوط از رده چهارم و پیوستن به جمع تیم های در آستانه سقوط تنها دستاورد والنسیا در فصل جاری شود. خطر دیگری سفیدپوشان را تهدید می کند و آن پیروزی جناح کاربونی و بازگشت مجدد او و دستیارانش به مستایا است. بله درست است. کاربونی می تواند بازگردد تا بار دیگر تمام وقایعی که طی چند سال اخیر اتفاق افتاده است تکرار شود. با این تفاسیر نکته واضح آن است که والنسیا بیش از هر چیز دیگری به وجود یک حاکم مقتدر که تفرقه را از این باشگاه بزداید نیاز دارد اما مطمئناً این حاکم مقتدر نمی تواند شخصی همچون خوان سولر باشد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی