پیکان

تیرها برای پیکان از نی یا چوب بود، نی را ترجیح می‌دادند و سرتیرها را بنا بر نوع استفاده که در نظر داشتند، به شکل‌ها و اندازه‌های مختلف می‌ساختند پرتیر را از پر پرندگان شکاری می‌گرفتند و معمولاً پری کوچک انتخاب می‌کردند. تجهیزات فرعی شامل تیردان و حلقه شصت می‌شد. برای آنکه تیرانداز به سطح مهارت مطلوب دست یازد به دوره آموزشی درازی نیاز بود.
برد این اسلحه به ۵۰۰ متر یا بیشتر می‌رسید در صورتی که دارای سرجنگی سه گوش بود از فاصله ۱۵۰ متری می‌توانست زره زنجیری را سوراخ کند.

منبع : مطالب ارسال شده