۲۹ تیر ـ ۲۰ جولای ـ ترور ملک عبدالله در مسجد اقصی

بیستم ژوئیه ۱۹۵۱ ملك عبدالله پادشاه وقت اردن (جد ملك عبدالله فعلی) به دست یك فلسطینی به نام مصطفی شكری (خیاط) در بیت المقدس هنگام ورود به مسجد اقصی با شلیك سه گلوله كشته شد.
ملك عبدالله متهم شده بود كه تحت نفوذ انگلیسی ها به فلسطینی ها خیانت می كند و به همراه دولت لبنان قصد مصالحه جداگانه با اسرائیل را دارند. چهار روز پیش از این واقعه، الصلح نخست وزیر لبنان كه برای دیدار ملك عبدالله به اردن رفته بود در این كشور ترور شده بود.
در آن زمان، نه تنها فلسطینی ها بلكه گروهی از اعراب ملك عبدالله را به دلیل تصرف قسمت قدیمی بیت المقدس در جریان جنگ یهودیان و فلسطینی ها خائن به ملت عرب می دانستند و می گفتند كه ملك عبدالله به جای تصرف بیت المقدس که متعلق به فلسطینی ها است باید ارتش خود را در جهت دریا به حركت درمی آورد و پیشروی یهودیان مسلح را سد می كرد. مفتی اعظم فلسطین نیز همین نظر را نسبت به ملك عبدالله داشت.
ملك عبدالله كه هنگام مرگ ۶۹ ساله بود در جریان جنگ جهانی اول به انگلیسی ها در خارج ساختن سرزمین های عرب از دست عثمانی ها كمك كرده بود كه پس از جنگ او را امیر كشور تازه تاسیس اردن و پس از دادن استقلال به اردن، پادشاه این كشور كرده بودند. در آن زمان هدف انگلستان از ایجاد دو كشور سلطنتی اردن و عراق این بود كه سوریه بزرگتر تشكیل نشود كه سدی بزرگ بر سر راه منافع و سیاستهای انگلستان در خاورمیانه باشد.
پس از ترور ملك عبدالله، پسرش طلال كه به بیماری ضعف اعصاب مبتلا بود بر جای او نشست و پس از او نوبت به ملک حسین پسر طلال رسید كه ۱۷ ساله بود. وی هنگام تیراندازی به پدر بزرگش در كنار او بود.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز