گرتی ترزاکوری

▪ گرتی ترزاکوری ( GERTY THERESACORI ( ۱۹۵۷ – ۱۸۹۶
اولین زن امریکایی ، اتریشی تبار که موفق شد به همراه شوهرش جایزه نوبل در علم را دریافت کند و به بالاترین افتخار علمی نایل آید . زندگی و کار او آمیخته با زندگی و کار همسرش بود و بدین‌خاطر صحبت در باره‌یکی از آن دو بدون در نظر گرفتن دیگری غیرممکن است ، هنگامی که از زندگی فردی آنها صحبت به میان می‌آید ، منظور دوران پیش از آشنائیشان با یکدیگر است ، زیرا آنها از زمانی که دارد دانشکده پزشکی شدند تا پایان عمر در کنار یکدیگر بودند . گرتی تا شانزده‌سالگی در محیطی پرورش یافته بود که رشد فکری و تکامل انسانی او مربوط به آن دوران می‌شد ، با آنکه خانواده‌اش یکی از اشراف اتریش بودند و او می‌توانست زندگی مرفهی همراه باتفریح انتخاب کند ولی تصمیم گرفت باکار سختی که در پیش گرفته بود با سختی‌ها دست و پنجه نرم کند و به درجه‌ی والای بشریت دست یابد .
او زنی بود که از زن بودن خود احساس رضایت و لذت می‌کرد ، همسری مهربان و مادری دلسوز و در محیط کار نیز به عنوان دانشمند برجسته‌ای زندگی شغلی خود را با انضباطی غیرقابل انعطاف و ابتکاری خلاق درهم آمیخته بود . این زن دانشمند مدت ۱۰ سال بدون آنکه اجازه دهد ضعف جسمانی سبب ضعف روحی‌اش گردد با بردباری بیماری جانکاهی را تحمل کرد و با پذیرش بیماری در برابر درد آن تاب آورد . در مجموع می‌توان گفت زندگیش تلاشی بود در راه پیشبرد سلامت بشر و بدین‌خاطر بودکه از سوی مجامع علمی بسیاری مورد تحسین قرار گرفت .
پس از اخذ درجه دکترا در پزشکی در بهار ۱۹۲۰ با دکترکارل کوری ازدواج کرد . اولین پژوهش‌های بیوشیمیایی آنها در باره جنبه‌های گوناگون رشد غیرطبیعی بدن انسان بود . کوری ها اصل تحقیقات خود را بر پایه‌ دنبال کردن مراحل شیمیایی قرار دادند که در اثر مصرف قند در بدن انجام می‌پذیرد . آنها تعدادی از موش‌ها را تحت رژیم قند و تعدادی دیگر را تحت رژیم‌قند و انسولین قرار می‌دادند و مقدار قند سوخته شده در بدنشان را اندازه‌گیری می‌کردند و در خلال این مدت در موقع مناسب بدن آنها مورد آزمایش کربوهیدرات قرار می‌گرفت . آنها دریافتند که نیمی از قند جذب شده تبدیل به گلیکوژن شده که در کبد و ماهیچه‌ها ذخیره می‌گردد و مقداری دیگر تبدیل به چربی FAT شده که ذخیره چربی بدن را تشکیل می‌دهد و باقیمانده در بدن می‌شود و تبدیل به آب و دی‌اکسیدکربن می‌شود .
آنها ثابت کردند که گلیکوژن ذخیره شده در ماهیچه ، تولید اسیدلاکتیک می‌کند ، در نتیجه اسیدلاکتیک تولید شده به وسیله جریان خون وارد کبد شده و سبب بالا رفتن قندخون گردیده و همچنین قند مجدداً وارد ماهیچه شده و تبدیل به گلیکوژن ماهیچه‌ای می‌شود و مجدداً سیرتبدیلی خود را از سر می‌گیرد . این سیر حرکت شیمیایی در بدن ، اصطلاحاً چرخه کوری CORY CYCLE نامگذاری شد و این دانسته‌ها نیز سبب افزایش دانش بشری در باره سوخت وساز بدن گردید .
همچنین در آنزیم تازه نیز کشف کردند و آنها را فسفور یلاز و فسفر گلوکوموتاز نامگذاری نمودند . PHOSPHOGLUCORNUTASE - PHOSPHORYLOASE
معرفی کار آنها در کشف چگونگی تبدیل کاتالیستی گلیکوژن موجب گردید تا دکتر کارل کوری و گرتی کوری نیمی از جایزه نوبل مربوط به پزشکی و فیزیولوژی را در سال ۱۹۴۷ دریافت کنند . بعد از دریافت جایزه نوبل ، او دومین جایزه را به خاطر تحقیقاتش بر روی موادقندی دریافت کرد . دکترای افتخاری در علوم یکی پس از دیگری به تنهایی به او تعلق می‌گرفت .
جایزه اسکوئیب را که مربوط به غدد مترشحه داخلی بود همراه با شوهرش دریافت کرد و سال بعد مدال گاردان به او تعلق گرفت که این مدال فقط اختصاص به زنان دارد . در سال ۱۹۵۰ جایزه بوردن به او اهدا شد که مربوط به انجمن کالج‌های پزشکی امریکاست و از سوی پرزیدنت ترومن ( رییس جمهوری وقت امریکا ) به عضویت مؤسسه ملی علوم برگزیده شد . دوستانش در باره‌ی او می‌گویند : « او زنی بود که به خوبی حقیقت و تخیل را می‌شناخت »

از کتاب زنان پیشگام در علم مدرن - ادنایوست

منبع : سایت زنان آموزش و پرورش استان اصفهان