داریوش پیرنیاکان

داریوش پیرنیاکان ۲۳ فروردین ۱۳۳۴ در بخش گرگر آذربایجان شرقی به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی، با علاقه ای که به نواختن تار داشت نزد استاد محمدحسن عذاری مقدمات موسیقی را فراگرفت.
به تدریج با استادانی همچون غلامحسین بیگجه خانی، محمود فرنام و سپس با استاد بزرگ تار علی اکبر شهنازی آشنا شد و از محضر آنان بهره برد. با ورود به رشته موسیقی دانشکده هنرهای زیبا با دکتر داریوش صفوت آشنا شد. پیرنیاکان بعد از اتمام دانشگاه در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی مشغول به کار شد و این موضوع حلقه ارتباط و آشنایی او را با استادان موسیقی وسیع تر کرد از جمله هرمزی و کریمی. سه تار را نیز از استاد احمد عبادی آموخت.
داریوش پیرنیاکان یکی از بهترین شاگردان استاعلی اکبرخان شهنازی در ارائه شیوه کلاسیک و فاخر اوست و در زمینه نوانس، صدادهی و رنگ آمیزی به تجربیات متفاوتی دست یافته است. در تکنوازی و جواب از ساز نیز توانایی اش کم نظیر است. از او آثار ارزشمندی در دست است که می توان به تکنوازی تار به یاد استاد شهنازی در ماهور و سه گاه، مجموعه کنسرت هایی با آواز محمدرضا شجریان به نام های پیام نسیم، سرو چمان، یاد ایام، دل مجنون، دستان و بسیاری دیگر اشاره کرد. یکی از کارهای بزرگ پیرنیاکان، تدوین و آوانگاری ردیف میرزاحسین قلی است.

منبع : روزنامه کارگزاران