ابوالعباس احمد ابن سُرَنج

جنسیت: مرد
نام پدر: عمربن سریج
تولد و وفات: (۲۴۹ -۳۰۵/ ۳۰۶) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: متکلٌم ، محدث و فقیه شافعی
معروف به باز اشهب. از مردم شیراز و پس از اصحاب خاص شافعی ، بزرگترین عالم فرقهٔ شافعی بود. در جوانی مدتی در شیراز منصب قضاء داشت. نزد عثمان‌بن سعید انماطی درس خواند. با محمدبن داوود بن خلف در محضر علی‌بن عیسی وزیر مناظره و مباحثه داشت. علی‌بن عیسی خواست که وی قاضی بغداد شود و او نپذیرفت. مدتی در درس‌های جنید حاضر شد ، ولی به تصوف گرایشی نشان نداد. در قضیهٔ منصور حلاج
بی‌طرف ماند و از دادن فتوا خودداری کرد. در بغداد تدریس می‌کرد. در همان‌جا درگذشت. بیش از چهارصد اثر به او نسبت می‌دهند که ظاهراً تعداد کمی از آنها باقی ‌مانده است. از آن جمله: کتاب "الانتصار"؛ کتاب "الزیادات"؛ کتاب "الودایع" ، در امانات؛ کتاب "المختصر فی‌الفقه"؛ کتاب "العین‌الوالدین"؛ کتاب "الرد‌علی محمدبن حسن"؛ کتاب "الردعلی عیسی‌بن ابان" ، عالم حنفی؛ کتاب "جواب کاشانی". در ترجمهٔ "الفهرست" ابن ندیم ، و نه در اصل کتاب به عربی ، و همچنین "کشف‌الظنون" ذیل کتاب "العین والدین" و نیز در متن و پانوشت "فارسنامه" از او به‌عنوان ابن شریح یاد شده است که با توجه به دیگر منابع ، ضبط ابن سریج صحیح‌تر به‌نظر می‌آید.

منبع : مطالب ارسالی