آخرین توضیحات «فرامرز فرازمند» درباره «سنتوری»

«فرامرز فرازمند» در متن نامه ای توضیحاتی را درباره جوابیه روابط عمومی معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، پس از حکم دیوان عدالت اداری درباره فیلم «سنتوری» ارایه کرد. این تهیه کننده سینما در بخشی از این نامه، آورده است: « همه کسانی که مرا می شناسند، می دانند که یک فعال حوزه تجارت و تولید هستم و اساسا همین تولیدی بودن هنر، مرا به این حرفه محترم و زیبا و مانا وارد ساخت. با این تفاوت که محصول نهایی یک تولید سینمایی عرضه فکر و اندیشه و تقدیم بی واسطه و مستقیم آن فکر به جامعه، لذتی به مراتب بیشتر از سایر تولیدات خشن و بی روح صنعتی دارد، زیراکه سینما با روح انسان ها ارتباط دارد.
از دل بر می آید و به ژرفای قلوب انسان ها نفوذ می کند و فرهنگ ساز است.» او در ادامه اعتقادش را اینگونه مطرح کرده است: «آنچه مرا به تحریر این سطور واداشت، اتهامات ناروایی است که به اینجانب وارد ساخته اند وگرنه، مرا چه به این نامه نگاری ها، که با حرفه ام سازگار نیست.»
فرموده اید: «خسارت بی اعتباری، اقدامات غیرقانونی و تنش در فضای سینما و فرهنگ کشور را چه کسی خواهد داد.» متاسفانه شما به جهت سابقه طولانی مدیریت در سیستم اداری، عادت کرده اید تا مراجعان را مدت ها سرگردان و بلاتکلیف بگذارید بدون آنکه پاسخ گو باشید. در نتیجه جایگاه و نقش بخش خصوصی تابع وزارتخانه را نادیده می انگارید.
در حالی که به استناد چندین درخواست و نامه مکتوب خواستار ملاقات با معاونت سینمایی و مقام وزارت شدیم تا بتوانیم به تعاملی اصولی دست یابیم. ولی عاقبت ما را به اداره کل نظارت و ارزشیابی ارجاع کردید. درحالی که وقوف کامل داشتید آن اداره کل کارایی لازمه، در حل مشکل را ندارد، پس مسئولیت ارجاع کردید. درحالی که وضعیت موجود را فقط باید در حوزه معاونت سینمایی جستجو کرد.» او در بخشی از این نامه با این عنوان که «ما را متهم به خروج غیرقانونی فیلم سنتوری درخارج از کشور و آمریکا کرده اید»! اضافه کرده است: «فیلم «سنتوری» با مجوز اداره کل نظارت و ارزشیابی آن معاونت، در بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر نمایش داده شد و همانند دیگر فیلم ها به جشنواره ها ارسال شد و پس از دریافت پروانه نمایش، نسخه DVD آن را جهت جشنواره ها و دانشگاه های خارج کشور ارسال شد. این موارد همه مستند هستند و مدارک آن موجود است.
اینجانب همواره تابع ضوابط و قوانیم کشورم بوده ام و خواهم بود.» او در بند سوم نامه اش با این عنوان که «مرا متهم به پرکردن حساب های بانکی ام به قیمت صدمه زدن به بدنه فرهنگ و هنر کشور...کرده اید.» آورده: «سابقه اینجانب بعنوان تهیه کننده آثاری چون «لیلا»، «درخت گلابی»، «میکس» که همگی از جشنواره مورد تایید شما جوایز بسیاری دریافت کرده است، نشان می دهد که تا چه اندازه درصدد پرکردن حساب بانکی ام بوده ام؟ کدامیک از این فیلم ها جنبه تجارتی داشته اند؟ و سود حاصل از آنها چه مبلغ بوده است؟ اما تحت شرایط ناشی از پیچیدگی های مسئولیت معاونت امور سینمایی ناگزیر تناقض گویی را سبب شده است.
حساب مرا از آقای مهرجویی جدا می سازید، در حالی که فیلمی به کارگردانی مهرجویی را توقیف کرده اید و حال مرا سد راه تعاملشان با ایشان معرفی می سازید؟! مگر نمی دانید آقای داریوش مهرجویی دراین فیلم شریک اینجانب هستند و هرسود احتمالی شامل حال ایشان هم می شود؟»! در بخش چهارم این نامه با یادآوری جمله جوابیه روابط عمومی معاونت سینمایی «خسارت فیلمی را می پردازید که بخش قابل توجهی از هزینه های آن را بنیاد سینمایی فارابی و دفتر پیشگیری از آسیب های اجتماعی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پرداخت کرده است و...» در چند بند توضیح داده است،
«الف: سازمان پیشگیری از مواد مخدر که زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار دارد پس از خواندن فیلمنامه و تصویب متن آن، به این فیلم وام داده است (که البته ۳۰درصد آن را پرداخت کرده) این وام شامل موارد مشابه نیز شده وامتیاز خاصی نسبت به اینجانب و یا آقای مهرجویی محسوب نمی شود.
ب) این خود ثابت می کند که متن فیلمنامه در دومرحله، هم در اداره کل نظرات و ارزشیابی و هم در سازمان پیشگیری از مواد مخدر تصویب شده و کنترل های لازمه نسبت به آن بیش از دیگر فیلمنامه ها به عمل آمده است.
ج) پرداخت وام بنیاد سینمایی فارابی به این فیلم حکایت از ارزش فرهنگی آن دارد، چرا که اگر جز این بود به آن وام تعلق نمی گرفت.
د) ما موظفیم بعنوان تهیه کننده فیلمنامه ای را که آن معاونت بعد از بررسی های مختلف درست تشخیص داده و مجوز داده است را بعنوان مجوز جمهوری اسلامی تلقی کنیم و با بهترین امکانات و عوامل سینما جلوی دوربین ببریم و اگر فیلم بد ساخته شده و یا قصوری در تولید و عوامل آن بوده است این سهل انگاری به عهده ماست ولی اگر متن آن ایرادی دارد و اساس تفکرات شما را بهم ریخته است و تنش درحوزه فرهنگ وهنر ایجاد کرده است و خسارت آن را نیز شما باید بپردازید.
ه) نهایتا همه می دانند که وام ها تا دینار آخر بازپرداخت می گردند. لااقل درمورد من چنین بوده است. فرازمند در پنجمین پخش مطالب خود در این نامه ابراز عقیده کرده است: «اگر قصوری بوده از سوی اداره کل نظارت و ارزشیابی و یا معاونت سینمایی صورت گرفته است شما که به تولید فیلمی به کارگردانی، کارگردان ارزشمندی چون داریوش مهرجویی مساعدت کرده اید وظیفه داشتید تا فیلم را درحین تولید به دقت بررسی می کردید.
در آن صورت مواردی که به نظرتان مشکوک می رسید را با کارگردان مطرح می ساختید و مسلما به راه حلی مرضی الطرفین نائل می گشتید.» همچنین در ششمین بخش با اشاره به این که «فرموده اید: اینجانب قدرت درک نقش تهیه کننده را ندارم»، توضیح داده است: «چنین حرفی زیبنده شان مقام معاونت امور سینمایی کشور جمهوری اسلامی ایران نیست و در تضاد و تقابل با تمام شعارهای ارزشی، اخلاقی قرار دارد. مگر ما چه کرده ایم؟ جز تلاش برای احقاق حقوق پایمال شده خود با رعایت قوانین قضایی کشور. چرا می خواهید مرا بعنوان فردی درمقابل نظام و فرصت طلب و سودجو و نهایتا بری از آرمان های انسانی، فرهنگی و اجتماعی جلوه دهید؟! که این اتهام خود قابل پیگیری است.» به گزارش ایسنا، این تهیه کننده سینما در هفتمین و آخرین بخش با بیان «کلام آخر اینکه...» تاکیده کرده است: «همه ما باید از اینکه در نظام جمهوری اسلامی، یک فرد بدون وابستگی سیاسی و یا رانتی، توانسته و می تواند، ازطریق قانونی و پیگیری قضایی ولو از یک دستگاه دولتی، حق مادی و معنوی اش را استیفا کند، احساس غرور و سربلندی نمایند. تاثیر اقدام قانونی اینجانب و نتیجه حاصل از آن، در اعتباربخشیدن به روند اجرای عدالت در حوزه قضایی نظام، ارزشش به مراتب بیشتر از محکوم شدن یک معاونت در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که بخاطر بی دقتی دچار خطا شده است.»

منبع : روزنامه ابتکار