دین‌های ایرانی باستان

نویسنده : مهری باقری
شماره کنگره : ۸۷د۲ب/BL۲۷۰
شابک : ۲-۵۹۰-۳۴۱-۹۶۴
رده دیویی : ۲۰۰.۹۵۵
تاریخ نشر : ۱۵/۰۷/۸۵
تعداد صفحه : ۱۸۰
تیراژ : ۱۱۰۰
نوبت چاپ : ۱

دهمين شماره از اين مجموعه به معرفي اديان پيش و پس از زرتشت اختصاص يافته كه از آن جمله است: آيين زرواني، كيش مانوي، آيين مزدك، و مهرپرستي. در بخشي از كتاب، نگارنده ضمن تبيين اصول اعتقادات و باورهاي ايرانيان پيش از زردشت، تصريح مي‌كند: 1- ايرانيان باستان، ايزدان و خدايان متعددي را مي‌پرستيدند كه برخي از آن‌ها تجسم نيروهاي طبيعت و برخي ديگر تجسم و تظاهر بنيادهاي مجرد اخلاقي بودند. 2- معتقد به نيرويي خاص بودند كه آن را اش (راستي) مي‌ناميدند و نظم و سامان مشهود در گيتي را از آن مي‌دانستند. 3- حيوانات را قرباني مي‌كردند. 4- پرستشگاه نداشتند و مراسم قرباني و نيايش را بر فراز بلندي‌ها به جاي مي‌آوردند. 5- شادي جايگاه ويژه‌اي در زندگي آنان داشت. 6- ايرانيان باستان همانند هنديان باستان، گياهي موسوم به هوم را گرامي و قابل ستايش مي‌پنداشتند و آن را كوبيده، از آميختن عصاره‌ي آن با شير، شربتي سكرآور و شادي‌بخش مي‌ساختند.