نقش یهودیان در بحران مالی دنیا

در یک نظرسنجی که اخیرا به وسیله «مجمع ضد افترا» ADL انجام شده نتایج بدست آمده اشاره به این دارد که رفتارهای یهودی‌ستیزی در ۷ کشور اروپایی به دلیل اثرات بحران مالی و حمله نظامی اسرائیل علیه فلسطینی‌ها افزایش یافته است.
ADL، که یک موسسه آمریکایی ـ یهودی است، از ۳۵۰۰ نفر واجد شرایط در ۷ کشور اروپایی و از هر کشور ۵۰۰ نفر و در فاصله زمانی ۱ دسامبر ۲۰۰۸ تا ۱۳ ژانویه ۲۰۰۹ این نظرسنجی را انجام داده است. این کشورها عبارتند از اتریش، فرانسه، انگلیس، مجارستان، لهستان، اسپانیا و آلمان.
بر این اساس، بیش از ۴۰ درصد شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی اعتقاد دارند که یهودی‌ها قدرت بیش از حدی را در تجارت جهانی دارا هستند. همچنین ۳۱ درصد افراد بالغی که در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند یهودی‌ها را به دست داشتن در بحران مالی متهم می‌کنند. تقریبا بیش از نیمی از جواب‌دهندگان به این نظرسنجی، بر این باورند که یهودی‌های کشورشان، بیشتر از کشور خودشان به اسرائیل وفادارند.
این نظرسنجی تایید می‌کند که یهودی‌ستیزی هنوز در اذهان خیلی از اروپایی‌ها زنده است. «ابه فوکسمن» مدیر بین‌المللی مجمع ضد افترا می‌گوید: به دنبال ادامه‌دار بودن بحران مالی جهانی، اعتقاد شدید به تاثیر بیش از حد یهودیان در تجارت جهانی و مال در دنیا این موضوع آزار دهنده، نگران‌کننده و خطرناک شده است.
در اواخر سال گذشته میلادی مجمع گزارش داد که به علت بحران مالی در آمریکا، سمت‌ها و شغل‌های یهودی ستیزی افزایش قابل توجهی در مجامع ضد یهودی داشته است.
طعنه‌ها و سرزنش‌ها بر ضد یهودیان در میان عموم مردم بالا رفته است، با این اتهام که یهودیان دولت را کنترل کرده و بیش از هرکس دیگری در نظام مالی امریکا نفوذ دارند و این نفوذ و سیطره در جهت تحقق اهداف سیستم جهانی یهودی قدم برمی‌دارد.
به قول ADL بازداشت «برنارد مدوف» سرمایه‌گذار مشهور یهودی، که مبلغ ۵۰ میلیارد دلار را از سرمایه‌گذاران کلاه‌برداری کرده بود نیز سبب شد که این گلایه‌ها و انتقادات بالا بگیرد. در جامعه آمریکا گفته می‌شود که هیچ فرد یا شرکتی غیر از یهودی‌ها نمی‌توانست کلاهبرداری با این حجم انجام دهد.
ADL می‌گوید: «پست و سمت‌های مهم و عالی که در اختیار یهودیان است باعث گمانه‌زنی‌های بد در رابطه با دزدی و اختلاس این افراد نیز شده است».
گزارش مجمع می‌افزاید: «در خیلی از وبلاگ‌ها نیز این حرف‌ها و حدیث‌ها در رابطه با دست داشتن یهودی‌ها در این بحران بالا گرفته و در سایت‌ها و چت‌روم‌ها نیز اوضاع همین گونه است».
و در پایان «مجمع ضد افترا» به این موضوع پرداخته که یهودیان همواره قربانی اول در همه بحران‌ها هستند و انگشت‌های اتهام به سوی آنها نشانه می‌رود، ولی این بار کلاه‌برداری مدوف و این موضوع که پشت خیلی از کلاهبرداری‌ها و اختلاس‌ها، مشاوران یهودی قرار دارند، توفانی سهمگین علیه یهودیت ایجاد کرده است. (۱)
شاید اگر این نظر سنجی در کشورهای اسلامی انجام می‌شد، نتایج آن مورد توجه قرار نمی‌گرفت زیرا اعتقاد مسلمانان بر این است که پشت هر توطئه‌ای جهانی، سازمان‌های یهودی ‌صهیونیستی قرار گرفته‌اند. اما این نظر سنجی در کشورهایی انجام شده که دولت‌های آن حامیان اصلی رژیم صهیون بوده و یهودیان در پیکره حکومتی آنان نفوذ بسیاری دارند. اما چرا اقشار مختلف مردم مسیحی، این چنین علیه یهودیان برآشقته‌اند.؟ چرا اروپائی‌ها یهودیان را در بحران مالی اخیر مقصر می‌دانند و تمام بدبختی‌های خود را به پای آنان می‌نویسند.؟ آیا این انتقادات ناشی از هیجانات «یهود ستیزی» است یا بر حسب پیشینه رفتار یهود در اروپا و آمریکا شکل گرفته است.؟
برای دست یافتن به پاسخ مستند و مستدل، بررسی تحرکاتِ پیدا و پنهان شبکه درهم تنیده یهود در سده‌های اخیر گریزناپذیر است. زیرا بدون توجه به سابقه قبلی این پرونده اقتصادی، امکان صدور کیفرخواست برای آن مسیر نمی‌باشد. پس باز می‌گردیم به قرن پیشین و دوره‌ای که «ورنر سومبارت» و «ماکس وبر» تحقیقات و مطالعات خود را با هم آغاز نمودند تا تاثیر شگرفی در تفکر سیاسی اقتصادی آلمان گذارند. معمولاً هر کدام از این دو، اولین کسی بود که آخرین کارهای آن دیگری را می‌دید. این هم‌کاری و هم‌فکری تا هنگامی ادامه یافت که این دو به دلایل اجتماعیِ تکوین سرمایه‌داری مدرن علاقمند شدند. وبر می‌اندیشید که حضور «پیورتین‌ها» در این عرصه بسیار موثر بوده و به همین دلیل در سال‌های ۱۹۰۴ و ۱۹۰۵م کتاب «اخلاق پروتستانی و روح سرمایه‌داری» را در توضیح نظریه خودش نوشت ، اما سومبارت معتقد بود این نقش را یهودیان بیش از پیوریتن‌ها به عهده داشته‌اند. «یهودیان و حیات اقتصادی مدرن» پاسخ سومبارت به وبر بود و شرح نظریه او در این خصوص که در سال ۱۹۱۱م در آلمان به چاپ رسید.
سومبارت در این کتاب از یهودیان به عنوان اصلی‌ترین چهره‌ها، که در تاسیس و فعالیت‌ «بازار سهام» نقش مهمی داشتند. نام برده و می‌نویسد: یهودیان بودند که به بازار سهام و معاملات آن جنبه ویژه‌ای بخشیدند و در واقع بنیان‌گذاران بورس یازی در آینده شدند و عملاً بورس بازی را رواج دادند. سهم آنان در رشد بازار بورس، تخصصی بود که در دلالی و نیز در تمهیدِ پیش فروش داشتند.
او ادامه می‌دهد: در اواخر سده هیجدهم میلادی این حقیقتی مورد قبول همگان بود که یهودیان پیشه بورس بازی و سهام را ابداع کرده بودند. نیکلاس مایز وان هالی در نیمه دوم سده هفدهم می‌گوید که یهودیان از اصلی‌ترین چهره‌های دارای سهام بودند. کمی بعد آنها را به عنوان سرمایه‌گذاران بزرگ شرکت هند شرقی هلند می‌بینیم. این را دوپینتو شهادت می‌دهد و در مورد نقش یهودیان در شرکت هند غربی نیز نامه مدیران شرکت خطاب به فرماندار آمستردام را داریم که از او می‌خواهد تا به یهودیان در مستعمرات این شرکت اجازه اقامت بدهد. چون آنها سرمایه‌گذاری‌های گزاف و چشمگیری در سهام این شرکت انجام داده‌اند.
همچنین گزارش مستندی در دست داریم که به احتمال زیاد توسط سفیر فرانسه در لاهه، به عنوان گزارش به دولت خود در سال ۱۶۹۸ نوشته شده که او در آن به صراحت خاطر نشان می‌کند که یهودیانِ حرفه بازارِ سهام را کاملاً در دست گرفته و طبق خواسته‌های خود، آن را گسترش و توسعه می‌دهند. در برجسته‌ترین بخش این گزارش آمده است: در هلند یهودیان قدرت قابل توجهی دارند و بر اساس پیش‌بینی‌ها قیمت سهام این بازار آن چنان متغیر است که در طی روز چندبار بالا و پایین و این دست و آن دست می‌شود و این دست به دست شدن‌ها را نباید تجارت سالم نامید. بلکه بهتر است آن را شرط‌بندی یا قمار خواند و یهودیانی که بر این نوع معاملات تسلط دارند، انواع و اقسام دوز و کلک را بلد هستند که در برخورد با آدم‌های عادی، هرچقدر هم که زرنگ باشند، سوار می‌کنند... دلالان و کارگزاران یهودی بازار سهام، در نوع خود در دنیا نظیر ندارند و از همه باهوش‌ترند و هر کدام انواع سهام و بورس شرکت‌های مختلف را در مقیاسی عظیم و خیره کننده در اختیار دارند.
سومبارت سپس بازار سهام کشورهای مختلف را بررسی نموده و میزان نفوذ اقتصادی یهودیان را در آن عرصه به چالش کشیده است. وی در خصوص بازار سهام لندن می‌نویسد: «سولومون دورمیدو در سال ۱۶۵۷ درخواست کرد تا به عنوان عضو هیات‌مدیره بازار سهام که یهودیان به طور رسمی به آن راه نداشتند، پذیرفته شود. ظاهراً قانونی که این ممنوعیت را (برای یهودیان) برقرار کرده بود، فراموش شده بود. به هرحال، در اواخر سده هفدهم میلادی بازار سهام انگلیس که از سال ۱۶۹۸ به این سو به عنوان راسته سهام مشهور شده بود، سرشار از یهودیان بود. تعداد آن‌ها چنان زیاد شده بود که گوشه خاصی از ساختمان بازار سهام به عنوان گذر یهودیان نامیده می‌شد و یکی از نویسندگان آن دوره نوشته است که بازار سهام لندن مملو از یهودیان است.
از معروفترین دلالان یهودی آن عصر مداینای ثروتمند است که بانک دار شخصی ژنرال مارلبرو بود و سالانه شش‌هزار پوند به او مقرری می‌داد و در عوض، تازه‌ترین اخبار جنگ، اول از همه به دست او می‌رسید. اولین پدران و بنیان‌گذاران بازار سهام، با تمام دوز و کلک‌های بالا و پایین بردن قیمت‌ها، ارسال گزارش‌های جعلی از جبهه‌های جنگ، ایجاد انواع حقه‌های مالی در پشت‌پرده و نظایر آن آشنا بودند و از آنها به بهترین وجهی به نفع خود استفاده می‌کردند.(۲)
مناشه لوپز از دیگر هم‌کیشان مداینای بود که او نیز بعد از پخش خبر جعلی مرگ ملکه و اضطراب و آشوبی که مدت کوتاهی سراسر انگلیس را در بر گرفت، پول هنگفتی از راه خرید تمامی سهام حکومتی که قیمت آنها در اثر انتشار این شایعه به شدت افت کرده بود، به جیب زد.»
پاریس شهر دیگری است که سومبارت به آن توجه نموده و می‌نویسد: «اگر هم در این شهر دلالی سهام و خرید و فروش آن انجام می‌گرفت، این امر مدیون یهودی‌ها بود.» او از خیابان کنکامپوا نام می‌برد که تعداد زیادی از یهودیان در آن زندگی می‌کردند و مرکز معاملات بازار سهام بود. وی اشاره می‌کند، کنکامپوا که بعدها به بدنامی شهره شد و شیادان و کلاه‌برداران فراوانی در آن پیدا می‌شدند با فردی به نام جان لاو در ارتباط بودند، که به احتمال زیاد یهودی بوده است.
در مورد برلین در آلمان هم می‌توان گفت که بازار سهام این شهر از بدو تاسیس، یک نهاد یهودی بوده است. از چهار رئیس بازار سهام، دونفرشان یهودی بودند و از مجموع بیست و سه مدیر بازار سهام، ده‌ نفرشان یهودی بودند. البته این ده نفر آشکارا یهودی بودند و به آن اعتراف داشتند، متاسفانه غیر ممکن است که بتوان دریافت چندتن از ایشان اجداد یهودی داشتند یا خودشان در ابتدا یهودی بودند و سپس تغییر دین داده بودند.
جالب است که اروپائیان قرن ۱۷ نیز مشابه فرزندان خود در قرن ۲۱ می‌اندیشیدند. سرپرستی اموال و املاک براندنبورگ در سال ۱۶۷۲م از این شکایت می‌کند که «یهودیان لقمه‌های نان را از گلوی سایر ساکنان این منطقه بیرون کشیده‌اند.»
در سال‌های ۱۷۱۲ و ۱۷۱۷ ساکنان شهر قدیمی ماگبورگ از پذیرش یهودیان در میان خود سرباز زدند و علت آن را چنین عنوان می‌کردند: «به این خاطر که رفاه شهر و موفقیت و کامیابی بازرگانان آن، به این نکته وابستگی دارد که نباید اجازه داد هیچ فرد یهودی در این‌جا وارد عرصه کسب و کار و تجارت شود.» ساواری نیز در کتاب خود می‌نویسد: یهودیان به این شهره‌اند که بازرگانان موفقی هستند، اما اگر قرار بود که آدم‌های حقه‌باز و ریاکاری نباشند، دستیابی به این شهرت بسیار دشوار بود.» (۳)
سومبارت در صفحه ۲۵۴ کتاب خود، علت این نوع رفتارهای اقتصادی یهودیان را در نوع جهان بینیِ اعتقادی آنان که برگرفته از ایدئولوژی توراتی و تلمود است، دانسته و می‌نویسد: «مسیحیِ مومنی که به اخذ ربا عادت کرده، در بستر مرگ می‌کوشد تا این بهره‌های گناه‌آلود را از خود دور کند تا بتواند به آرامش روحی دست یابد. اما یهودیِ مومن چه حالی دارد؟ او در بستر مرگ، به صندوقچه‌های مملو از این بهره‌ها می‌نگرد که از مسیحیان یا مسلمانانِ نیازمند اخذ کرده است و از مشاهده آنها دلشاد و دلگرم می‌شود. چون هر سکه‌ای که به دست آورده، مطابق فرامین و احکامی است که به او گفته شده و در واقع قدمی است که او در راه خدای خود برداشته است.»
به نظر می‌رسد اکنون برای خوانندگان، نتایج نظرسنجی ADL در اروپا ملموس باشد و قابل درک است که چرا اروپائیان در بحران اقتصادی اخیر، انگشت اتهام را به طرف یهود نشانه گرفته‌اند. چرا یهودیان را علت سقوط ارزش سهام خود در بازارهای بورس اروپا و آمریکا می‌دانند. چرا هنوز هم مانند سال ۱۶۹۸ م معتقدند که یهودیانِ حرفه‌ی، بازار سهام را کاملاً در دست گرفته و طبق خواسته‌های خود، آن را گسترش می‌دهند.

ع. آزاد
منابع و توضیحات:
۱) این گزارش در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۸۷ توسط پایگاه اطلاع‌رسانی شبکه بین‌المللی خبر انگلیسی(دفتر بیروت) منتشر شده است.
۲) تبلور فریب‌های اقتصادی یهود را می‌توان در فیلم «مردی که زیاد می‌دانست» مشاهده نمود؛ هر چند که در این فیلم اشاره‌ای به یهودیان نمی‌شود. مردی که زیاد می‌دانست در ایام جنگ تحمیلی ساخته و پخش شد.
۳) مصادیق مورد اشاره از سومبارت در این کتاب قابل دسترسی است که خواندن آن به علاقمندان توصیه می‌گردد: سومبارت ورنر، (۱۳۸۴)، یهودیان و حیات اقتصادی مدرن، ترجمه رحیم قاسمیان، چاپ اول، تهران: نشر ساقی.

منبع : سایت تابناک