کیگان، یک فراری همیشگی

«مستعفی زنجیره ای و سریالی» این بار منچسترسیتی را فزون تر از یك سال پیش از زمان انقضای قراردادش ترك گفته است. كوین كیگان معروف پیشتر گفته بود كه در پایان فصل آینده و به واقع در زمان خاتمه قراردادش از سیتی جدا خواهد شد اما وقتی اعلام زودهنگام جدایی او به زعم سران باشگاه انسجام داخلی تیم را از بین برد، از او خواستند كه زودتر چنین كند و او هم گوش كرد.
مشكل این بود كه حرف های كیگان تا قبل از آن كناره گیری اجباری، كاملاً متضاد با مسئله فوق بود. او حتی گفته بود: «من خودم كنار نمی روم و مطمئن باشید كه این بار استعفا نخواهم داد.» و مسئله این بود كه او از اواسط فصل جاری نوعی بی ثباتی را در منچسترسیتی از طریق مصاحبه ها و اعلام زمان كناره گیری اش به وجود آورده بود.
ركورد و حاصل كار كیگان در سیتی آن قدرها هم بد نبود. او در ۱۷۶ بازی در معیت تیمش به ۷۷ برد، ۶۰ تساوی و ۳۹ باخت دست یافته بود و تنها مربی ای بود كه امسال توانست در لیگ برتر انگلیس خوزه مورینیو مربی بسیار زرنگ چلسی را خلع سلاح كند و فقط یك امتیاز به او بدهد و یك بار چلسی را ببرد و مرتبه دیگر با آن مساوی كند. اما «پادشاه كیگان» در ماه های آخر زمامداری اش در سیتی حرف هایی زد كه نشان از نارضایتی كامل او از شرایط موجود داشت. به نظر او تفاوت و فاصله بین داراها و ندارها در فوتبال انگلیس به حدی غیرقابل تحمل رسیده است و هر چقدر كه سرمایه داران می توانند تیم های خود را انباشته از بازیكنان قوی و معروف می كنند، ضعیف ترها باید بسوزند و بسازند و به حداقل قانع باشند. او گفته بود: «این وضع فایده ای ندارد. چلسی، آرسنال و منچستر با پولشان همه چیز را خریده اند و از آغاز فصل مشخص است كه كدام تیم قهرمان می شود. چند سال دیگر كه بگذرد، دیگر هیچ كس به تماشای مسابقات لیگ نخواهد رفت.»
بدیهی است كه كیگان حالا فقط یك گوشه راحت و بی مسئولیت را می جوید و در حالی كه رهبری منچسترسیتی به استوارت پیرس سپرده شده، او ترجیح می دهد كه از دنیای مربیگری دور باشد. این كاری است كه كیگان در سال ۲۰۰۰ و به هنگام رهاكردن تیم ملی انگلیس در میانه راه پیكارهای انتخابی جام جهانی ۲۰۰۲ نیز انجام داد. او امروز می گوید: «دلم می خواست وقت بیشتری را در كنار خانواده ام بگذرانم، آنها همیشه تیم اول من بوده اند. كیگان این جمله را پنج سال پیش و به هنگام ترك اردوی ملی انگلیس نیز گفته بود.
• حرف های ماندنی
حرف های زیاد دیگری هم از كیگان به یاد مانده است كه اگر فرض بگذاریم او دیگر به حرفه مربیگری باز نمی گردد، به خواندن و شنیدنش می ارزد. حرف هایی با این مضمون:
•مردم بارها گفته اند كه سیتی همین است كه می بینیم. اما این طور نیست. توانی كه طی این فصل از سیتی دیدید حتی نیمی از توان حقیقی و تمام دار و ندار ما نبود. مسئله این است كه تعدادی از بازیكنان ما بیش از آن كه به فكر باشگاه باشند، در اندیشه خود بودند.
•من همیشه عاشق سوار كاری بوده ام اما وقت آن را نداشته ام. در مورد تنیس نیز همین طور بوده است. با این حال هیچ كدام به اندازه فوتبال جذاب و بی رحم نیستند.
•با بازیكنان متعددی در عمرم سر و كله زده ام و در میان شان تعداد قابل توجهی در ذهنم مانده اند. مسئله این است كه متاسفانه تیم هایی كه در آنها كار و مربیگری كرده ام، اغلب از یادم رفته اند.
•گاهی بازیكنان از شكستن پایشان بر اثر آسیب دیدگی طی مسابقات نالیده اند. اما از نظر من بدتر از آن شكستن دل بازیكنان است.
•نیوكاسل (یكی از تیم هایی كه كیگان سابقه رهبری اش را داشت) قبول كرد و پذیرفت كه تیم دوم كشور باشد. همین جا بود كه كار ما خراب شد و عنوان قهرمانی را در سال (۱۹۹۵) به منچستر یونایتد سپردیم. بد ترین چیز شكست در ذهن تان است. نیوكاسل قبول كرد كه ضعیف تر از رقیب خود است و من نتوانستم چیزی جز این را در ذهن و فكر شاگردانم جا بیندازم.
•خدا را شكر كه آرژانتین در جام ملت های اروپا (۲۰۰۰) شركت ندارد وگرنه باز هم مسئله داشتیم.
بله، این كیگان است كه دوباره می رود.

منبع : باشگاه اندیشه