پاسکال (Blaise Pascal)

بلز پاسکال ریاضی دان، فیلسوف و فیزیک دان فرانسوی ۱۹ ژوئن ۱۶۲۳ در کلرمون واقع در مرکز فرانسه – ۱۹ اوت ۱۶۶۲ در پاریس)، کسی که او را «پاک ترین موجود جهان» نامیده اند. پدرش ریاست ادارهٔ مالیات کلرمون را به عهده داشت. خواهرش ژیلبرت زندگی نامهٔ او را نوشت و خواهر دیگرش ژاکلین او را به صومعه کشانید تا خودش را وقف کلیسا کند و در واقع موجب مرگ او و بی بهره شدن جهان دانش از وجود یک نابغه شد.
پدرش به خاطر تحصیل او، از کار خود استعفا کرد و خانواده را به پاریس آورد (۱۶۳۹) در بیست و پنج سالگی فعالیت های علمی خود را رها کرد و به دیر «ژان سنیست ها» و به توبه و طلسم و کمربند میخ دار رو آورد، چرا که «ژان سن» معتقد بود «دانش یک شهود روانی است شبیه شهوت جسمی» و این همان پاسکال است که زمانی به شوهر خواهرش نوشته بود :«... گمان نمی کنم ناچار باشیم اندیشه ها و حکم هایی را که از گذشته به ما رسیده است، بپذیریم، مگر آنکه استدلالی منطقی و بی تردید داشته باشند و به نظر من نهایت ضعف و نادانی است که به حقیقت های روشن ومسلم گردن ننهیم و به اندیشه های کهنهٔ خود باور داشته باشیم.» پاسکال در ۱۲ سالگی بسیاری از قضیه های هندسهٔ اقلیدسی را پیش خود اثبات کرد. در ۱۶ سالگی قضیه ای از هندسهٔ تصویری را کشف کرد (قضیهٔ پاسکال)، در همان سال کتاب «مقطع های مخروطی» را نوشت. در سال ۱۶۴۰ نخستین ماشین حساب را ساخت، نظریهٔ احتمال را بنیان گذاشت. به جز آن کشف هایی در «تعادل آب گون ها» ، «فشار هوا» و غیر آن دارد. در کلیسا وقتی در ۱۶۶۸ به درد دندان مبتلا شد، برای نجات از درد به ریاضیات پناه برد و در ۸ روز کتابی دربارهٔ انتگرال ها و دیگر کشف های خودش نوشت (در سال ۱۶۵۹ رساله ای دربارهٔ محاسبهٔ دیفرانسیلی نوشته بود) ۴ سال آخر عمر (۱۶۵۸ – ۱۶۶۲) هیچ کاری نکرد، تنها به خود شکنجه داد تا از دنیا رفت.

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی بیوگرافی مشاهیر