چربی

در مورد چربى‌ها: استانداردهاى مصرف بهينه به‌خوبى مشخص نشده‌اند. ميزان چربى رژيم غذائى بسته به ذائقهٔ اشخاص، هزينهٔ تهيه و دسترسى به غذاهاى غنى از چربي، دامنهٔ گسترده‌اى دارد. براى مثال، چربى فقط ۱۰% انرژى غذائى را در مردم آسيا تأمين مى‌کند. در حالى‌که در تعداد زيادى از کشورهاى غربى ۴۵-۴۰% انرژى دريافتى را به‌خود اختصاص مى‌دهد. براى ارتقاء سطح سلامت افراد۷ احتمالاً بهتر است که ميزان دريافت چربي، بيش از ۳۰% کل انرژى رژيم غذائى نباشد. از اين مقدار، حداقل ۷۰% بايد از اسيدهاى چرب غير اشباع تشکيل شود. با اين وجود ممکن است کاهش فراوان در ميزان چربى رژيم غذائى موجب به مخاطره افتادن آمادگى جسمانى فرد گردد. در طى تمرين‌هاى فوق‌العاده سنگين، افزايش مصرف کربوهيدرات و پروتئين رژيم غذائى نمى‌تواند تأمين‌کنندهٔ انرژى مورد نياز براى حفظ وزن بدن و تودهٔ عضلانى باشد. همچنين، اسيدهاى چربى اساسى مثل اسيد لينولئيک و نيز ويتامين‌هاى محلول در چربى از طريق مصرف چربى‌ها، به بدن مى‌رسند. بنابراين داشتن مستمر يک رژيم غذائى کم چرب و يا بدون چربي، مى‌تواند منجر به سوء تغذيهٔ نسبى شود. يافته‌هاى جديد نشان مى‌دهند که يک رژيم غذائى کم چرب، موجب کاهش ميزان بالا رفتن سطح تستوسترون پلاسما (يک هورمون آنابوليک که معمولاً به‌طور طبيعى و به دنبال يک دورهٔ ورزش مقاومتى افزايش مى‌يابد)، مى‌گردد.